Lets Make This Last Forever

CHAPTER 32

pagkabalik nila sa bahay nina lolo migs napasigaw si juris nakita nya sa kwarto si kerstine na walang malay at nasa may sahig ito.

"anung nangyari?" tarantang tanong ni lance

binuhat agad ni lance si kerstine at inihiga sa kama. tumawag naman agad ng doktor si lolo migs.

galit na lumapit si lance kina vincee at yvonne.

"kayong dalawa alam nyo namang masama ang pakiramddam ni kerstinedi ba pero bakit di nyo man lang chineck kung okay ba sya lalo ka na vince napaka walang kwenta mo talaga"

nagulat si vince sa narinig nyang iyon. nataranta ang utak nya. pero hindi nya pwedeng ipahalat kay yvonne iyon.

"pasensya na pare di ko kasi alam its all my fault"

"pag may nangyaring masama kay kerstine hindi ko alam kung anung pwede kong gawin syao vince baka makalimutan kong.."

di na tinuloy ni lance ang sasabihin nya at umakyat na ito sa kwarto kung nasaan si kerstine dumating na rin ang doktor na titingin dito.

"wala bang nakakaalm dito na bawal syang bumyahe ng malayo? sa sitwasyon nya ngayon delikado para sa kanya na magpunta sa ganitong kalayong lugar. bawal din syang mastress" sabi ng doktor

"dok ano po bang lagay nya?"

"sa ngayon oo okay pa sya pero advisable na iuwi nyo na sya" sabi nito

lahat sila nakatingin lang kay kerstine. medyo late n din kaya yung iba nagpasya ng matulog naiwan si lance na nakabantay kay kerstine.

"lance.." sambit ni kerstine

"uh kerstine wag ka muna maggagalaw jan"

"okay lang ako nu ka ba!"

"kerstinee may hindi ka ba sinasabi sa amin?"

"ha? anung sinasabi mo?"

"sabi ng doktor bawal sayo ang magbyahe ng ganitong kalayo pero bakit di mo sinabi alam ba to ng kuya mo?"

tumalikod lang si kerstine sa pagka sabing iyon ni lance.

"leukemia stage 2"

laking gulat ni lance sa narinig nyang iyon. may sakit pala ito pero bakit di man lang nya sinasabi.

"kelan pa?"

"ang sabi ng doktor nasa genes daw. 4th year highschool ng madetect na meron akong ganittong sakit di ko pinapansin kaya siguro lumala ng ganito"

"pero bakit ngayon mo lang sinabi"

"wala akong balak na sabihin to kahit kanino"

"malulunasan pa naman yan di ba?"

"oo kung may mamatch na bone marrow sakin"

"ako willing ako iundergo lahat ng test para maligtas ka kers"

"di mo naman kelangang gawin yun lance"

"ayokong mawala ka kerstine"

"ang sabi ng doctor kad araw lumalala ang sakit ko di ko alam kung hanggang kelan pa ko"

"wag ka ngang magsalita ng ganyan gagawa ako ng paraan para di ka mawala"

"sige na magpahinga ka na lance okay na ko dito"

"bukas iuuwi na kita ng manila sabi ng doktor kelangan mo ng iuwi para dun ka na mapatingnan"

lumabas ng kwarto si lance at kitang kita sa mga mata nya ang lungkot alam nya na mahirap maghanap ng kamatch sa bone marrow ppero di naman nya kayang mawal si kerstine. gagawin nya ang lahat mabuhay lamang ito ng matagal. hiniling ni kerstine na wag muna itong ipaalam sa iba kahit kay vince.