Okulda ki Çete 2

22.Bölüm/Ölüm

Evett bakalım Yaşayan Ölülerden ayrılacak olan isim kim?

İyi okumalar:)

Neden beni unuttunuz? Ben sizi unutmadım ve en acı intikamı almaya karar verdim."

Dedi ve ıslık öttürüp arka tarafa kaçıp kapıyı arkadan kilitledi.

"Ne oluyor ya?" Demiştim bizden başka kimse yoktu. Kapıyı açan çocuk bile.

"Yangın var." Dedi Elif ve ateşi gösterdi. Dumanlar sarıyordu etrafı yavaşca. Camların arkasında ki tahtalar tutuşmuştu.

"Hepiniz öleceksiniz."

Ses yankılandı kocaman depoda.
                **********************
Alevler iyice tutuşmuştu. Nefesim kesiliyordu,  sırtımı duvara yaslamış dayanmaya çalışırken Mert, Berkay, Rüzgar ve Talha kapıyı kırmaya çalışıyordu.                              

"İmdaaat." Çığlıklarla birlikte dumanlar ve alevler yükseliyordu ve her yere sıçrıyordu.

"Açın şu kapıyıı!"

Kapı açılmıyordu sanki zincirlere vurulmuştu. Mert hemen yanıma geldi. "Rüya." Öksürükten zor konuşuyordu. "Çıkacağız buradan, güven bana." Dedi ve kolumdan tutup kaldırdı. "Ayakta kal, lütfen." Başımı salladım ve etrafa baktım.

"Sevgi bayıldı!!"

Dedi Berkay ve Sevgiyi kucağına aldı. "Açın şu kapıyıı."

Elif Sevginin yanına gitmeye çalışırken o da yere yığılmıştı. Ben ise yığılmamak için zor duruyordum. Genzim yanıyordu, gözlerim ıslaktı.

"Elifff." Diye bağırdı Talha. Mert ve Rüzgar kapıya asıldı ve açmaya çalıştılar. Merveyle bende birbirimize tutunup ayakta durmaya çalışıyorduk.

"Cansuuu aç şu kapıyı."

Kapıyı açmaya çalışırlarken bir ses daha yankılandı. "Evet diğer oyunlarda görüşmek üzere Yaşayan Ölüler." Sesle beraber otomatik kapı açılmıştı.
               ********************
Oksijen borusunda ki havayı burnumdan çektim ve Merte baktım. "Elif ve Sevgiden haberin var mı?" Mert başını salladı. Koluna girip koridora, acilin kapısına çıktık.

Herkes orada bekliyordu. Berkay ve Talhanın durumu perişandı. Elif ve Sevgiye birşey olma olasılığı beni de korkutuyordu.

"Durumları kritikmiş, Elifin vücudunda ciddi yanıklar varmış, Sevginin de ciğerleri çok duman toplamış." Dedi Merve ağlayarak.

Gözyaşımı sildim ve duvara yaslanıp beklemeye devam ettim. Dualar ediyorduk hepimiz.

"Çocuklar."

Ablam, Arda abi ve ailelerimiz tek tek geliyordu. Ablamla sarıldık. "İyi misiniz?" Başımı salladım. "Elif ve Sevginin durumu kritik." Hayriye teyze de Merte bakıyordu. Elif ve Sevginin annesi perişan bir şekilde duruyordu.

"Anneme gelmemesini söyledim. Çok telâşlandı." Başımı salladım. "Akşam herşeyi anlatırım Sevgi ve Elif sağ salim çıksında içerden." Dedim ve ablama tekrar sarıldım. Selimin beni kaçırdığını ablam bilmiyordu yoksa stres yapacaktı ve doğuma iki ay kala bu stresi yaşamasını istemezdik. Hatta keşke bu yangın olayınıda duymasaydı.

Koridor curcunaya dönmüştü. Herkes buradaydı neredeyse.

Sürgülü kapı açıldı ve içerden doktor çıktı ve maskesini yüzünden çıkardı. Hepimiz doktorun başına toplandık ve merakla baktık. Yüzü kireç gibi bembeyazdı.