PA FAJ

Kapitulli 8

Dyshimet e mia ishin kthyer te verteta. Ai funderrine ishte kthyer. Ishte kthyer dhe pa turp me doli para. Me erdhi ne shkolle. Pa turp u fut dhe ne klasen time duke folur me mesuesit edhe duke bere si i interesuar. Oh sa e urreja. Kur dola nga mesimi ishte duke me pritur i mbeshtetur ne makinen e tij te shtrenjte qe bente BUU ne krahasim me makinat e tjera. Sa i peshtire. Bera sikur nuk e pashe dhe eca ne rrugen time. Ate dite nuk kisha as Brunen me vete sepse ajo ishte shume e semure dhe ishte ne spital. Dhe pa shkuar akoma ne shtepi do te kthehesha tek ajo. Shpejtova hapat. Kisha nje dyshim se ai do me vinte mbrapa dhe kisha shume frike.
Ah une me kto dyshimet e mia, qe si gjithmone do te dalin.

Ndjeva hapa po aq te shpejte sa te mite. U ktheva mbrapa dhe i bertita.
-CDREQIN PO BEN MBAS MEJE SI SKUTH? SE KUPTON QE NUK DUA TE ME AFROHESH?
-Qetesohu embelsira dajes se nuk te lendoj. Pse ke kaq frike?
-Hmm mos ndoshta duhet te te kujtoj cke ke bere qe te kam frike.
-Po tani nuk ka nevoj ta bej une? Ti tani do duash vete se ta kerkon trupi.
U stepa ne mur dhe ngriva. Po cpo thoshte ai plere? Si mund te mos kishte ndryshuar?
-Pastaj u largua pak nga une dhe qeshi.
-Hhahaha. U trembe e? Po beja shaka.
-Po ca lloj shakaje eshte kjo? Mbeturine.
-Shtttt mbaje gojen me mua Klea,-tha dhe u afrua afer meje duke me shtrenguar krahun.
Po qendronte vetem tre centimetra larg buzeve te mia. Po me shikonte ne sy. Edhe pastaj prape buzet. Pastaj me tha,-
-Je shume e bukur Klea. Syte e tu me bejne te perhumbem brenda tyre dhe me bejne te te deshiroj me shume. Me ndjell aroma jote dhe aroma e gjoksit tend. Dua te te prek ne keto momente qe te te bej te dritherosh edhe te me deshirosh dhe ti.

Vetem qaja ne ato momente dhe nuk levizja dot. Me kishte shtrenguar aq forte saqe nuk kisha mundesi te levizja. U afrua akoma me afer dhe ksaj here mu afrua afer veshit dhe me tha ngadale dhe duke peshperitur,- Po tani po te dritheroj?

U afrua dhe me afer dhe filloi po me prekte ngadale me gjuhe nga veshi e deri ne shpatull. Vetem ju luta te me linte. Me pa eger ne sy. Te dua,- me tha. Te dashuroj shume dhe ti nuk e di Klea. Jepmu. Nuk ndaloja dot se qari dhe nuk shkeputesha dot prej tij.
-Me lesho,-iu luta. Me leshoo.
Hoqi duart nga krahet e mia dhe per here te pare e pash ne sy. Po qante. Pse valle? Pa prit? Me tha qe me donte? Me tha qe me dashuronte? Dhe pastaj qau? Po ky burre paskesh qen i cmendur? Si mund te biesh ne dashuri me mbesen tende? Arsyet pse gjithe keto gjera kishin ndodhur po me beheshin lemsh ne koke. Pastaj kte historine e dashurise nuk e besoj dot. Une mendoja se ai e kishte beere gjithcka per hakmarrje. Per tokat. Cfare ishte ky budallallik qe ndodhi? Nuk dija cte beja. Rruges per ne shtepi me erdhi nje mesazh.
-Mos guxo ti thuash tet eme per ate qe ndodhi sot. Te dua.
Oh zot. Pse po me sprovon me kto, -fola me vete. Hyra ne shtepi, si duket dylle e verdhe sepse qe te tre mi ngulen syte edhe nuk po mi hiqnin?
-Cfare te ka ndodhur ,- tha mami me nje ton te larte por ne te njejten kohe te shqetesuar.

-Asgje mami. Thjesht jam e merzitur per Brunen. Isha ne spital tek ajo dhe ti e di qe nuk me pelqejne spitalet ndaj kam mar kte cehre ne fytyre.

Thash genjeshtren e pare qe me erdhi ne mend. Sepse une as qe nuk kisha qene fare tek Bruna.
-Kush foli per cehren?- u hodh Leo. Cfare ju ka ndodhur kraheve te tu.

Gjithe frike hodha syte nga krahet edhe nuk me vinte ndermend asnje genjeshter kur i pash te mavijosurat ne forme dore tek krahet e mi. Pastaj u hodha.
-Une nuk isha ne spital fare. Rruges kur po kthehesha me sulmoi nje hajdut.

Te gjithe me pane nje here. Mendova se nuk do me besonin por ku i pashe te vinin me nje fryme drejt meje per tme perqafuar nxora frymen lirisht. Shkova ne dhome edhe u shtriva ne krevat duke qare. Mu kujtuan te gjitha qe ai njeri i peshtire me beri. Nuk mjaftonin vuajtjet qe me shkaktoi kur isha e vogel. Gjitha makthet por beri dhe kte. Nuk kisha me force te perballoja jeten. Ndenja ulur ne krevat diku deri ne oren njembedhjete te nates. E dija qe te gjithe do ishin ne gjume ne ate ore. U futa ne banje edhe po vija rrotull. Perserisja me vete vetem frazen jam e lodhur.

Jam e lodhur

Jam e lodhur

Jam e lodhur

Jam e lodhur.

Pastaj pushova per nje moment edhe thjesht mu kujtua dicka e vogel qe babi me kishte dhuruar kur isha 7 vjec. Ishte nje bicak i vogel qe ai ma dha duke qeshur.
-Ti je djali i babit, mbaje kte se do te duhet.

Se kisha perdorur asnjehere pervecse per te kercenuar Leon qe te mos me ngacmonte. Shkova dhe e mora ne kutine time te kujtimeve. Pash nje cope here nga dritarja. E mora dhe u ula ne krevat duke u orvatur atje deri nga ora pese e mengjesit. Pastaj qava dhe bera ate qe se kisha menduar kurre. Nuk doja per thjesht isha e lodhur.

Jam e lodhur,-perserita edhe gjeja e fundit qe mbaj mend eshte gjaku qe me vershonte nga duart

Me te vertete isha e lodhur.