Lo prometo● გპირდები💜 (დასრულებული)

1

არასდროს არ იცი ცხოვრება როგორ წარიმართება ......
სანამ ამ სიტყვების მნიშვნელობას გავიგებდი მე ჩვეულებრივი გოგონა ვიყავი კორეეიდან .კიმ ნაოკო 16 წლის . ხალისიანი, უდარდელი ცხოვრება მქონდა დედის ერთა ვიყავი თუმცა პატარაობიდან დროს ჩემს თანატოლ მეზობელ ჯიმინთან ვატარებდი ასე რომ ის ჩემი მზრუნველი ძამიკოა. ყველაფერი კარგად მიდიოდა. თუმცა არავინ არ იცის რა გველოდება წინ..

31 დეკემბერი (საღამოს 8 სააათი)
ვესაუბრები ჯიმინს ვიდეოზარით*

-კარგი, გასაგებია, თბილად ჩავიცვამ. გარეთ გასვლას მოვერიდები.

-კარგი გოგო ხარ... იცოდე ჯანმრთელი დაბრუნდი .
-გასაგებია .
-აქ ისე ცხელა , რომ იცოდეე ამოიხვნეშა ბიჭმა და ხელი აიქნია სახეზე, ვითომ ინიავებდა.
-აბა რა გეგონა ჯიმინ, გვიპტეში ხარ.
* ორივეს გაგვეცინა*
ამ საუბარში დედამ
ამომძახა
-ნაოკოო წავედით გვაგვიანდება.
-ბუსანში ფრთხილად ჩადით. ბედნიერი მგზავრობა. მიყვარხარ და მენატრები მოჩი.
-მეც
გავუღიმე და ვიდეოზარი გავთიშე.
...მოვდივარ დედააა
სამზარეულოში ნამცხვრის სუნი იდგა.
- რა კარგი სუნიაააა ვთქვი აღტაცებით
- ჩემი დისთვის გამოვაცხვე.
- რაა..? მე მეგონა შევჭამდი
- იცოდე ერთიც არ მოაკლო.. მითხრა ღიმილით
- კარგი რააა. ამოვიბუზღუნე და ხელები დავიჭვდე
- ჯიმინს ესაუბრებოდი?
-კი
-როგორ ისვენებს?
კარგად. აბმბობს ძალიან ცხელაო.
-ეგვიპტეშია და რა ეგონა?
-მეც ეგ ვუთხარი ზუსტად *ორივეს გაგვეცინა
-წავედით? თავი გამოყო მამამ მისაღები ოთახიდან
-კი ორივე მზად ვართ(დედა)
სწრაფად ჩავაწყვეთ კალათაში ნუგბარი და
კარები საგულდაგულოდ დავკეტეთ.
წყნარი ამინდი იყო.აქა იქ მოჩანდა თოვლით დაფარული ადგილები .
მამამ მანქანა დაქოქა და გავემართეთ ბუსანიკენ
-დაურეკეთ რო მივდივართ? ვკითხე დედას*
-არა. სიურპრიზი უნდა გავუკეთოთ
-დეიდაჩემს რო სიურპრიზები
არ უყვარს შენ იცი და ჯინაზე აკეთებ,
-არაშავს აიტანს...
-რა გაუძლებს ნორა დეიდას ყაყანს. ჩავილაპარაკე ჩემთვის
ყურსასმენები გავიკეთე და ფიფქებს დავუწყე ყურება რომლებმაც უცებად დაიწყეს ცვენა ღრუბლებიდან. წამით იმატა და ახლა უკვე ბარდნიდა.
საყვარელო ამ თოვლში გზას როგორ გავაგნებთ?ვერაფერს ვხედავ ფაქტიურად (მამა)
-გთხოვ სადმე გადააყენე მანქანა(დედა)

-დაწყნარდი სადმე გავაჩერებ (მამა)
-დედა.... მამაა... რა ხდება...?
უცნაური შიშის გრძნობა დამეუფლა.
დედა შემობრუნდა ჩემსკენ და წყნარი ხმით მითხრა:
-არაფერი უბრალოდ ახლა მანქანას გავაჩერებთ..* შუბლზე მაკოცა*
გააზრება ვერც მოვასწარი , უცებ მამამ ვერ დაიმორჩილა, გზაზე მოვსრიალდით, მანქანა სწრაფად ტრიალებდა .

მამამ და დედამ ერთმანეთს გახედეს.

დედა შემომიბრუნდა მის თვალებში სევდა და შიში იგრძნობოდა რომელსაც ღიმილით ფარავდა .ლოყაზე ცრემლი ჩამოუგორდა მისი ანგელოზივით ხმა ბოლოჯერ ჩამესმა ყურში.
-თვალები დახუჭე ნაოკო!
ყველაფერი წამებში მოხდა, მამაჩემისკენ მზერა გავაპარე რომელიც საჭის დამორჩილებას ცდილობდა თან კი შორიდან წამოსული მკვეთრი სინათლის გამო ცალ ხელს თვალებზე იფარებდა.
თვალები დავხუჭე მხოლოდ საშინელი შეჯახების ხმა ჩამესმა ყურში , იმწამსვე ვიგრძენი საშინელი ტკივილი თავის არეში და გონებაც დავკარგე...

2თვის შემდეგ.....

●●●●●●●●●
ჰაი ყველას.... ეს ჩემი პირველი ფიკია .
ვიბოდიალე რასაც ჰქვია😂,
თუ მოგეწონებათ დავოუთება არ დაგავიწყდეთ💗💗.
მადლობა რომ კითხულობთ.