Inside his darkness [BOOK 1]

Κεφαλαιο 60ο

Γ:ΣΤΑ ΤΣΑΚΙΔΙΑ ΑΧΙΛΛΕΑ!.... του φωνάζω γεμάτη οργή και τον βλέπω απότομα να αγριεύει... οι βλάβες στο λαιμο του αρχίζουν να πετάγονται έντονα ενώ το πρόσωπο του αρχίζει να σκοτεινιάζει... αυτό ήταν! Μπορεί πριν να βρισκόμουν σε μια κατάσταση αδυναμίας αλλά τωρα είμαι έτοιμη να τον πατήσω κάτω και αυτόν και την γκομενα του! Από δω και πέρα θα δεις τι παει να πει Γαια και θα εύχεσαι να μην ήξερες Αχιλλέα.....

Εκείνος πετάγεται απάνω από το κρεβάτι και με πλησιάζει με γρήγορα και βαριά βήματα. Αμέσως αρπάζει την πόρτα από τα χέρια μου και την κοπανάει με δύναμη για να κλείσει. Καθ όλη την διάρκεια τον κοιταγα και με κοίταγε στα μάτια. Τα βλέμματα μας πέταγαν και τα δυο φωτιές καίγοντας και των δυο τα δέρματα...

Α:ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΑΣ ΝΑ ΜΕ ΔΙΩΞΕΙΣ ΓΑΙΑ;;; ΞΕΧΝΑΣ ΠΩΣ ΕΔΩ ΜΕΣΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ;;;.... φωνάζει μπροστά στο πρόσωπο μου ενώ με σπρώχνει απότομα προς τον τοίχο εγκλωβίζοντας με ανάμεσα από τα χέρια του. Νιώθω τόσο έξαλλη μαζί του... από την ημέρα που μπήκε στην ζωή μου δεν έχει αλλάξει ούτε λίγο η συμπεριφορά του! Ούτε στο ελάχιστο!

Γ:ΔΕΝ ΔΙΝΩ ΔΕΚΑΡΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ;;; ΔΕΝ ΘΑ ΣΟΥ ΕΠΙΤΡΕΨΩ ΝΑ ΜΟΥ ΦΑΙΡΕΣΑΙ ΛΕΣ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΧΩΝΕΙΣ ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΠΑΟΥΛΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΒΛΕΠΕΙΣ! ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΛΟΓΟ ΜΕ ΕΦΕΡΕΣ ΕΔΩ ΜΕΣΑ ΞΑΝΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΜΕ ΑΦΗΣΕΙΣ ΝΑ ΖΗΣΩ ΜΙΑ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΖΩΗ ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΘΕΣ ΟΥΤΕ ΕΣΥ ΝΑ ΜΕ ΒΛΕΠΕΙΣ;;; Δεν είμαι παιχνίδι! Άνθρωπος είμαι που να πάρει!... του λεω έντονα και τον σπροχνω μακριά μου... νιώθω το αίμα να μου ανεβαίνει στο κεφάλι.. τα αφτια μου αρχίζουν να ξανά βουίζουν πατά πολύ έντονα... προσπαθώ να εστιάσω αλλά τα μάτια μου αρχίζουν να θολώνουν.

Α:Για ΜΕΝΑ!... λέει έντονα και με αρπάζει από τους καρπούς κολλώντας το σώμα μου πάνω στο δικό του. Νιώθω σαν χαμένη.. προσπαθώ να συγκεντρωθώ αλλά δεν τα καταφέρνω «Για μενα η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία σημασία! Θα έπρεπε να το είχες καταλάβει... το μόνο που κάνω καλα είναι να σκοτώνω! Να σκοτώνω όποιον μπει στο δρόμο μου...» λέει και εγώ αμέσως τον κοιτάζω στα μάτια.. δεν είναι δυνατόν να το εννοεί αυτό.... δεν μπορεί να είναι τόσο.... «όμως...» ψελλίζει ενώ παίρνει τα μάτια του από πάνω μου κοιτάζοντας κάπου άλλου.. όμως τι;;; Γιατί δεν ολοκληρώνει την πρόταση του;;;; Στο βλέμμα μου έχει αποτυπωθεί η απορία και η περιέργεια... «Γαμα το..» λέει μέσα από τα δόντια του και αφήνει τα χέρια μου ενώ αμέσως βγαίνει από το δωμάτιο μου κοπανωντας την πόρτα πίσω του.... έχω μείνει να κοιτάζω την λευκή πόρτα μη μπορώντας να καταλάβω τι έγινε μόλις τωρα... δεν μπορώ να το πιστέψω πως σηκώθηκε και έφυγε για πρώτη φορά χωρίς να με απειλήσει.. τι στο καλό τον έχει πιάσει;;; Τόσο πολύ τον εφνιδιασαν αυτά που του είπα;;; Και ολα αυτά που είπε για την ανθρώπινη ζωή τα εννοούσε;;;... κάτι στην χρεια της φωνης του τα έκανε να ακούγονται περίεργα... όπως και να χει δεν με ενδιαφέρει! Εγώ θα συνεχίσω να παλεύω για την ψυχική μου ηρεμία και δεν θα τον αφήνω να με κάνει ότι θέλει αυτός! Πηγαίνω στο κρεβάτι μου και αφού καθίσω αρχίζω να τρωω αυτά που πηρα από την κουζίνα πριν. Πεινάω τόσο πολύ! Καλύτερα μετά να ρίξω έναν υπνάκο θα τον χρειαστώ γιατί κάτι μου λέει πως ο Αχιλλέας δεν είπε ακόμα την τελευταία του λέξη και θα ξανά γυρίσει για να ξανά τσακωθούμε...