When i met a Jerk

Chapter 1

Nasa cafeteria ako ngayon at inaantay ang kaibigan kong si Andrea..ang babaeng yon napakabagal talagang kumilos,tuwing may pupuntahan kami ay palagi naĺang syang nahuhuli. hindi nya ba alam yung tumupad sa usapan?

well if you're gonna ask me about my attitude i guess may hinuha maman na kayo,i'm not like the other girls whose always wearing an almost shirtless. And i hate that kind of girls,yon ang katangian ng babae na wala ako,hindi talaga ko ganung babae dahil maarte ako sa damit.

let's go back to te topic,about my real attitude. yeah i'm just a kind person. hindi ako katulad ng mga babaeng matapang,simple lang ako. hindi ako basagulera.

kumabaga parang sa isang pelikula,ako yung kawawa dahil ako yung lampa.

"hey Maris,i'm sorry i'm late again. what can you expect to me? so kumain ka na ba? nagorder ka na ba?"

"not yet..i'm waiting for you.,kanina pa kita inaantay actually pero as usual napakabagal mong kumilos."

"Ahaha wait about nga pala dun sa crush mo. didn't you call me just to talk to him?"

"ah well,yeah pero can you please lower your voice we're in the Cafeteria someone migt hear you."

"ganun ba kalala ang sitwasyong ito para ipatawag mo pa ko?"

I have a crush which is James. He's my classmate since grade 1 and he's my crush since grade 1 until now. unbelievable right? sa klase niyang tao,magkaibang magkaiba kami. we're totally different,pero love isn't about physical appearance,kapag tinamaan ka ng love,it means..tinamaan ka..and you have to accept the truth.

"gusto ko nang umamin sakanya." sandali siyang hindi nakapagsalita at tinitigan pa nga ko..ya! what's wrong? mali ba yung pagkakasabi ko sakanya?

"wait what? HAHAHAHA you'll finally confess. What the hell? for a years it so damned crazy na ngayon ka lang aamin. bakit? hindi ba niya nahalata noon pa? ganun ba sya kamanhid para hindi ka niya mapansin? HAHAHA my ghad Maris nakakaloka to. but i wish you luck,so ano nga bang matutulong ko sayo?" tanong nito at ang mukha niya ay sumeryoso na.

"i want you to help me."

"anong klaseng tulong ko ang kailangan mo?"

Ano nga ba? panong tulong ang hihingin ko sakanya? hihingin ko ba na,sya na lang ang magsabi na may gusto ako kay James simula pa lang nung grade 1 o hilingin ko nalang mag stay sya sa likod ko habang umaamin ako?...aish! pero ang panget naman nun,baka madistract ako sa pag amin dahil nandun si Andrea. So what is the purpose of talking to this gril right infront of me?

"hmm wala naman akong tulong na hihingin sayo pero i need your support. please support me and don't do anything that make my confessing ruined up,is that clear Andrea?"

"Absolutely clear Maris. well i got to go,may kailangan pa kong asikasuhin if you need something just call my name and i'll be there." anito at at kinindatan pa ko na parang aso. tsk tsk hindi niya talaga bagay ang kumindat nakakairita ang mukha niya.

Naglalakad na ko ngayon sa hallway pabalik sa classroom. hindi pa break time pero tumawag talaga ko kay Andrea para lang dito..i really wanted to confess on him,gusto ko nang malaman niya ang nararamdaman ko at kung susuklian niya rin naman ang pagmamahal kong iyon,lahat ng paghihirap ko ay magiging worth it. pero kung hindi ay titigil narin ako,this is also the reason why i'm planning to confess. Napapagod na kong maging crush lang sya,i want something,i want more. Dahil grade 1 palang palagi na siyang nasa isipan ko at ngayon napupunta na sya sa puso ko,kaya dapat nang maresulba to.

Mamayang break time ako aamin. naghahanda muna ako ng lakas ng loob.

Nasa tapat na ko ng classroom namin i was about to open the door and come in but i refused. Siguro kinakabahan pa ko,so instead of coming in,i decided to go upstairs;at the rooftop.There i could easily breath in and breathe out all the nervous i am feeling right now. Kailangan ko to dahil ito ang gusto ko.