Anonim: Hadi dışarıya çık.
Deniz: Neden?
Anonim: Yağmur yağıyor Deniz, sen seversin yağmuru. Hadi dışarı çık.
💫
"Deniz beni kalbine kabul eder misin, güzelim?"
"Ederim anonim, ederim."
Kollarında mutluluk var. Huzurum, güvenim, saygınlığım, gülümseyişim var. Ellerimi sımsıkı sardığım kollarında var her şeyim.
Ege'yi evime götürüyordum. Ege daha önce arkadaşım olarak evime gelmişti. Ama Efken'i görmemişti. Birden aklıma kendi kedisiyle çiftleştireceği geldi ve kıkırdadım.
"Ege, geçen gün senin kedinle Efkuşumu çiftleştireceğini söylemiştin. Ciddi misin bu konuda?" 'Ege' kelimesi dışında ağzımdan çıkan her kelimeyi püskürterek gülmemek için yutarak söylemiştim. Komik bir durum?
Beklediğim yanıt aldığım yanıtla aynı değildi. "Çok ciddiydim. Minerva ve Efken harika bir çift olacak bence." Minerva? Ve? Efken? Ha?
"Minerva, güzel isim. Nereden buldun?" Yüzünde ufak bir tebessüm belirdi.
"Minerva, zeka, yetenek tanrıçası. Aslında birden aklıma gelen bir şeydi. Sonra araştırdım, anlamına baktım, efsanelerini okudum ve kedimin dişi olmasından dolayı adını Minerva koydum."
"Güzelmiş."
Yavaş yavaş yürürken eve vardığımızı fark ettim.
"Deniz, ben bir lavaboya giriyorum. Bekle beni." Ege'yi onayladım ve Efken'i kucağıma alıp televizyonun karşısına oturdum.
Birkaç dakika sonra Ege geldiğinde "Sen aç değil miydin? Neden oturuyorsun?" diye sordu. Açlıkla biraz daha baş edebileceğimi düşünmüştüm bu yüzden Ege'nin göğsüne yaslandım ve bir film açtım. Ege saçlarımı okşarken bende telefonuma bakıyordum.
O an aklıma çok güzel bir şey geldi ve hemen uygulamaya geçirdim. Artık Ege'nin sahipli olduğunu bilmeleri lazımdı.
