1

10.5K 600 5
                                    

For Zawgi

" ေကာင္းေကာင္းေရ စံေတာ္ခ်ိန္ႀကီးကေတာ့ အခန္းေရ႔ွေရာက္ေနၿပီေဟ့ "

အုန္းခနဲ ေအာ္လိုက္သံနဲ႔အတူ ရယ္သံတို႔က ကြၽတ္စီကြၽတ္စီထြက္လာေလသည္။

မၾကာေသးခင္းကမွ အတန္းဆရာထြက္သြားတာေၾကာင့္ အတန္းသားေတြအျပင္မေရာက္ေသး၍ လူစံုေနပံုရသည္။

အတန္းေရ႔ွကလူေတြကလည္း သူ႔ကိုၾကၫ့္လာသည္။

အို ရွက္လိုက္တာေလ ... ဒီလူဘာလာလုပ္ေနတာလဲ ...

" ေဝဇင္.. ေအာင္ထြန္း .. ငါတို႔သြားရေအာင္ "

" ဟဲ့ ေနပါဦး နင့္စံေတာ္ခ်ိန္က ေစာင့္ေနတယ္ေလ "

" ေတာ္စမ္းပါဟာ ဗိုက္ဆာေနၿပီ သြားမယ္ လာေအာင္ထြန္း ... "

" ဟဲ့ေနဦးေလ ငါတို႔လည္း လိုက္မယ္ေလ "

သူနဲ႔ေအာင္ထြန္းတို႔ လွၫ့္ထြက္လာေတာ့ ေဝဇင္နဲ႔ေမႏွင္းက ေနာက္က အိတ္ေတြဆြဲကာ အူယားဖားယားလိုက္လာရေတာ့သည္။

အတန္းေရ႔ွတြင္ရပ္ေစာင့္ေနသူက ေနရာေကာင္းကိုေရြးထားတာပင္ ။ အခန္းကေထာင့္ဆံုးအခန္းျဖစ္သၫ့္အျပင္ ထြက္ေပါက္က တစ္ေပါက္တည္း ...

ထိုထြက္ေပါက္ကို ဒီလူေရ႔ွကထြက္သြားမွရမၫ့္ပံု...

ဘာလို႔မ်ား ေလ်ွာက္လမ္းေတြကို တစ္ဖက္ပိတ္ၿပီး သံဇကာေတြကာရံထားရပါလိမ့္ ...

သူတို႔အုပ္စုလည္း မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ ျဖတ္ေလ်ွာက္လာေပမဲ့ ... ထိုလူက မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေစခ်င္ပံုမရ ..

သူ႔လက္ကိုလွမ္းဆြဲသည္အထိ ..

အိုး ရဲတင္းလိုက္တာ ...

သူစကားတို႔ျပန္မေနပဲ လက္ကိုရုန္းထြက္လိုက္သည္..

အရပ္တို႔သိပ္ကြာျခားမေနေပမဲ့ ခြန္အားတို႔က ကြာပံုရသည္...

သူ႔လက္တို႔က ထိုလူ႔လက္မွမလြတ္ .. နာပင္နာသြားရသည္အထိ ..

" ခင္ဗ်ား ဒါဘာလုပ္တာလဲ "

" ကိုယ္နဲ႔စကားခဏေျပာရေအာင္ေလ "

" ကြၽန္ေတာ့္မွာေျပာစရာမရိွဘူး "

" ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္မွာေျပာစရာရိွတယ္ေလ .. ခဏေလးပါ "

" လံုးဝပဲ .. ခင္ဗ်ား ေမာ္ကြန္းထိန္းရံုးခန္းႀကိဳက္လား ေက်ာင္းအုပ္ရံုးခန္းႀကိဳက္လား ႀကိဳက္ရာေရြး "

သိပ္ခ်စ္လို႔ - သိပ်ချစ်လို့ ( Completed )Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang