Daddy!/Yoonkook ✔

25

Namjoon

Flashback

Jin'in öpüşüne karşılık verirken bir yandanda Jungkook'u düşünüyordum. Eminim, zorla evlendirilmişti. Benim babamda şirket sahibiydi ve zorla evlendirelecektim. Ama olmadı. Jin'in hayatımda olduğunu söyledim.

Jin olmasaydı bende zorla evlendirilmiş olabilirdim.

Benden ayrıldığı zaman onun beline sarılıp çıplak göğsüne başımı koydum. İkimizde bornoz ile duruyorduk.

Saçlarımı okşamaya başladı. "Şu sıralar çok düşüncelisin. Bir sorun mu var Joon?"

Derin bir nefes alıp güzel kokusunu içime çektim. "Jungkook ve Yoongi zorla evlenmiş olabilir mi?"

Omuzlarımdan tutup kendinden uzaklaştırdı ona bakmamı sağladı. Tek kaşını kaldırmış dudaklarını hafif aralamıştı. Çok tatlı. "Nereden çıktı bu Namjoon?"

"İnsanlar parayı sever."

"Herkes değil."

"Evet ama babalarını ikimizde tanıyoruz Jin."

Doğrulup bana dönük bir şekilde yatağa oturdu ve başını olumsuz anlamda salladı. "Hayır Namjoon, hangi baba para karşılığı böyle bir şey yapar?"

"Benim babam?"

Yutkunmuştu, bunu ademinin aşağı yukarı çıkmasından anlamıştım. "Özür dilerim ben-"

"Haklısın. Beni para için evlendirmeye çalıştı."

"O düzgün düşünemeyen bir adam sevgilim." Gülümseyip benden bir öpücük çaldı. "Boşver şimdi onu. Neden böyle düşünüyorsun onu söyle bana."

Gülümsedim."Jungkook, Yoongi'yi önceden tanımıyordu, Jun'u seviyordu. Hatırlamıyor musun, bize ondan bahsedip dururdu. Ne ara başkasına aşık oldu? Ayrıca şimdi babaları iş birliği yapıyor."

Rahatsızca kıpırdandı ve sarı saçlarını geriye attı. "Bize söylerdi."

"Neden söylesin ki? Bu gizli anlaşma."

Bir süre birbirimize baktık. Düşündü...düşündü...düşündü.

Gülmeye başlamıştı. "Aa~h sikeyim. O daha çok genç."

Başımı yavaşça olumlu anlamda salladım. "Bir süre gözetleyelim ve kesin olup olmadığını ölçelim."

Flashback end

Jungkook

Evet veya hayır demek ne kadar zor olabilirdi ki?

Yalan söylemek çok kötü bir şeydi ama en başından beri yalan söylüyorduk. Aşk evliliği...keşke öyle olsaydı.

"Neden böyle düşünüyorsunuz? Ben onu seviyorum."

"Herkese yalan söyleyebilirsin ama bize olmaz Jungkook. Gerçekleri konuşalım. "

İşte şimdi ayvayı yedim.

"Burada konuşulan burada kalacak. Yoongi'nin hiçbir haberi olmayacak Kook. Sakinleş lütfen. Biz senin hyunglarınız."

Onlar sadece zorla evlendirildiğimizi düşünüyorlardı. Yoongi'nin nasıl bir sapık olduğunu bilmiyorlardı.

"Lütfen saçmalamayı bırakın hyung. Buraya defile için geldim ama olduğum yere ve duruma bak. Zorla evlendirildiğimzi düşünüyorsunu-"

Şimdi Jin hyung konuşmaya başladı. "Sana gerçekleri konuşalım dedi." Oflayıp ayağa kalktı ve yanıma oturdu. "Jungkook daha çok gençsin. Eğer söylersen sana yardım edebiliriz."

Keşke yardım edebilseniz hyung.

Gözlerim dolmaya hatta çocuk gibi ağlamaya başlamıştım.

Jin hyung bana sıkıca sarılıp kendine daha çok çekmişti.

Jin

Of ağlama...

Ona sıkıca sarılıp kendime çektim ve Namjoon'a göz ucuyla baktım. Başını ellerinin arasına almış düşünüyordu yine.

"H-hyung ben b-bunu hak etmiyordum."

Gözlerim dolmaya başlamıştı.

Bu yaşta çok acı çekmiş olmalıydı.

Yoongi'yi iyi biri sanardım oysaki. Ama tek yaptığı küçük bir çocuğu taciz etmek. Orospu çocuğunun tekiydi.

Jungkook duygusal ve çok iyi bir çocuktu. Hiçbir kötülüğü olmamıştı. Çok pozitif bir gençti. Ama olduğu duruma bak, çaresiz ve korkak.

Kesik kesik nefesler almaya başladığı zaman sırtını sıvazlamaya başlamıştım.

"H-hyung seni çok kıskanıyorum.
"Neden öyle diyorsun?"

"Namjoon hyung ile berabersin ve ikinizde birbirinizi çok seviyorsunuz. Bana böyle şeyler imkânsız gibi geliyor artık."

Hayat hiç adil değildi...

Böyle masum bir çocuk böyle şeyler yaşamamalıydı.