Femme fatale 2:the return

Μικρο Ανοητο Κοριτσι

Καθώς προχωρούσε προς την υπόγεια αίθουσα μπορούσε να ακούσει τις φωνές αντρών να τρυπούν τα αυτιά της . Με τα χρόνια το είχε συνηθίσει . Μερικές φορές ακούγονταν και μέσα στην ησυχία της νύχτας . Όμως δεν ενοχλούσαν τον ύπνο της . Στην αρχή την είχαν τρομάξει . Το αθώο της παιδικό μυαλό δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί έπρεπε να μένουν κλεισμένοι σε στενά δωμάτια σαν κλουβιά . Τώρα ήξερε πολύ καλά . Η ζωή του ήταν ένα παιχνίδι επιβίωσης , ο πιο γρήγορος , ο πιο έξυπνος και ο πιο δυνατός επιβίωναν ενώ οι άλλοι έπρεπε να καταστραφούν πριν γίνουν επικίνδυνοι για τους ήδη δυνατούς . Και υπήρχαν και οι κακοί άνθρωποι . Οι πραγματικά κακοί . Που σκότωναν για πλάκα , για το χρήμα , θυσίαζαν την τιμή τους για λίγα κομμάτια χρυσού . Υπήρχαν ακόμη εκείνοι που η Σελινα εύχονταν να καούν στην κόλαση κάποια μέρα . Αυτοί που ασχολούνταν με το εμπόριο λευκής σάρκας . Οι γονείς της προσπαθούσαν για χρόνια να εξαρθρώσουν ένα από τα μεγαλύτερα κυκλώματα που είχε την έδρα του εδώ στην Ιταλία και εξαπλώνεται στις περισσότερες χώρες του τρίτου κόσμου . Από όσες πληροφορίες είχε διαβάσει η Σελινα , παραπλανούσαν γυναίκες με διάφορους τρόπους , της απήγαγαν και στο τελος τις πουλούσαν σε άλλους εμπόρους . Κι όλα αυτά γινόταν ανενόχλητα κάτω από την μύτη της αστυνομίας . Ο Γκρεγκορι της είχε πει πως πίστευε ότι υπήρχαν λαδωμένοι αστυνομικοί μπλεγμένοι μέσα σε αυτό παντού στο κόσμο . Η κοπέλα δεν ήξερε τι έπρεπε να πιστέψει . Η οικογένεια της εξάλλου ποτέ της δεν είχε καλές σχέσεις με τηβ αστυνομία . Ήταν παράνομοι έτσι κι αλλιώς . Το γνώριζε και δεν τηβ πείραζε ιδιαίτερα . Μέσα από αυτή τη δουλειά μπορούσε να δώσει σε όλα τα καθάρματα και αποβράσματα της κοινωνίας ότι τους άξιζε . Η αστυνομία δεν μπορούσε να το κάνει αυτό . Ή δεν ήθελε να το κάνει . Μερικές φορές ένιωθε πως ο νόμος και η τάξη , αυτά που οι πολιτες εμπιστεύονταν όσο περισσότερο άλλο , απέφευγαν να αντιμετωπίσουν τους βαρώνους της νύχτας .
Κούνησε το κεφάλι της . Πάλι είχε αποσυντονιστεί . Ο Γκρεγκορι της έλεγε πως αυτό ήταν το μεγαλύτερο της ελάττωμα . Μαζί με πολλά αλλά που της πετούσε κατά καιρούς . Ξεφυσιξε ενοχλημένη . Κοίταξε το ρολόι στον καρπό του χεριού της . Είχε αργήσει δέκα λεπτά . Ήξερε πολύ καλά ότι ο Γκρεγκορι θα την επέπληττε πάλι για τηβ ασυνέπεια της όμως ήταν η πρώτη φορά εδώ και πολύ καιρό που δεν τηβ ένοιαζε . Ένιωθε εξαντλημένη ενώ το μυαλό της έτρεχε συνεχώς στο περίεργο όνειρο που είχε δει . Πίστευε πως όσο και να προσπαθούσε δεν θα μπορούσε να συγκεντρωθεί σήμερα . Θα έλεγε στον Γκρεγκορι πως δεν ένιωθε καλά και θα κλείνονταν στο δωμάτιο της .
Με βαριά καρδιά άνοιξε την μεταλλική πόρτα μόνο και μόνο για να βρεθεί μπροστά τον Γκρεγκορι . Τηβ κοιτούσε σοβαρός με τα χέρια του σταυρωμένα στο στέρνο του .
«Βλέπω με το πάσο σου .»
«Γκρεγκορι εγώ ..»
«Σταματά ! Δνε θέλω να ακούσω τις γελοίες δικαιολογίες σου ξανά Σελινα ! Είσαι αδικαιολόγητη γι αυτή σου την αργοπορία . Να μην θυμηθώ πως έπρεπε να έρθω να σε ξυπνήσω εγώ .»
Η κοπέλα έσκυψε το κεφάλι της . Δάκρυα μαζεύτηκαν στα μάτια της σχεδόν αμέσως όμως έκανε τα αδύνατα δυνατά να τα συγκρατήσει . Τι μισούσε όλο αυτό . Το ποσό ευαίσθητη ήταν .
«Δεν θα πεις κάτι ;»
Πάλι σιωπή . Δεν ένιωθε ικανή να απαντήσει στις προσβολές του ξανά . Ήθελε απλώς να φύγει από εκεί μέσα . Η πίεση την κατεκλιζε από κάθε πλευρά .
«Σελινα σου μιλάω !»
Ο Γκρεγκορι τώρα είχε αρχίσει να ανησυχεί . Είχε συνηθίσει το αντιδραστικό πνευμα της μικρής . Πολλές φορές ένιωθε άσχημα που της φερνόταν έτσι όμως δεν ήξερε πως αλλιώς να της φερθεί . Είχε αναλάβει μια δουλειά . Και πάντα ήθελε να την πετύχει . Η μικρή ήταν φυσικό ταλέντο . Πάντα ξεπερνούσε τις προσδοκίες του . Όμως δεν ήξερε γιατί πάντα προσπαθούσε να την φτάσει στα όρια της . Την έβλεπε να εξατλητε όμως δνε σταματούσε .
Είχε μεγαλώσει για να γίνει μια πραγματικά πανέμορφη κοπέλα . Τέλειος συνδυασμός των δυο γονιών της . Προσπαθούσε να την προστατεύσει από πάντα .
«Δεν θα πεις κάτι ; Καλώς λοιπόν ξεκινάμε αμέσως .» Έπιασε ένα κοντάρι από το πάτωμα πετώντας το προς το μέρος της.
Η Σελινα το έπιασε και αμέσως την επόμενη στιγμή το πέταξε κάτω στο πάτωμα .
«Δεν μπορώ σήμερα .»
Του είπε με σταθερή φωνή . Το πρόσωπο της ήταν ακόμη στραμμένο προς τς κάτω .
«Α ναι ; Και γιατί αυτό ; Τι συνέβη στη πριγκίπισσα ; Την ξυπνήσαμε απότομα ;»
«Γρκεγκορι αρκετά ...»
«Το συνέβη μικρή ; Τα βρήκαμε ήδη δύσκολα ; Εσυ δεν έλεγες πως ήθελες να ακολουθήσεις την πορεία των γονιών σου ; Να αναλάβεις τγν ομάδα ; Καλά τα έλεγα εγώ . Δεν είσαι τίποτα άλλο απ ο ένα μικρό ανόητο κορίτσι ! Το ίδιο που ήσουν πάντα Σελινα ! Κρύβεσαι πάντα πίσω από το τοίχος προστασίας που οι γονείς σου έχουν χτιστεί για εσένα ! Η ζωή δεν είναι έτσι ! Κάποια μέρα θα ...»
«Σου είπα αρκετά γαμωτο μου !»
Σήκωσε με δυναμισμό το κεφάλι της αντικρυζοντας τον . Σοκαρισμένο και παγωμένο στην θέση του . Ακόμη και εάν του αντιμιλούσε το έκανε πάντα σε ήρεμους τόνους . Έτσι ήταν . Ήρεμη δύναμη . Δεν το είχε με τις εντάσεις . Τις απέφευγε όποτε μπορούσε .
«Αρκετά ! Δεν έχω πάντα την όρεξη για να καταπίνω τις ηλίθιες προσβολές σου Γκρεγκορι ! Πραγματικά κουράστηκα βα κες πως όλα τα κάνω λάθος ! Πως ποτέ δεν προσπαθώ αρκετά ! Δεν με ενδιαφέρει ! Βρίσε με όσο θες ! Χτύπησε με όσο θες ! Πες με ηλιθιο μικρό ! Εγώ σήμερα προπόνηση δεν κάνω !»
Του είπε με όση ένταση μπορούσε να βγάλει από μέσα της . Η ίδια απορούσε με τον εαυτό της . Δεν ήξερε πως κατάφερνε να μην κλάψει ακόμη . Που βρήκε το θάρρος να ύψωση την φωνή της ξέροντας πως μπορεί να είχε συνεπειες για τις οποίες θα μετανιωνε δίπλα ύστερα .
Γύρισε την πλάτη της προς τα εκείνον έτοιμη να φύγει . Όταν το χέρι του τράβηξε το καρπό της με δύναμη σταματώντας την . Έσκυψε απευθείας το κεφάλι της . Ήξερε να την διαβάζει σαν ανοιχτό βιβλίο . Θα καταλάβαινε πως είχε ξενυχτήσει όλο το βράδυ σχεδόν απευθείας .
«Κοίταξε με Σελινα .»
Δεν τον υπάκουσε . Κρατούσε σχεδόν πεισματικά το βλέμμα της στο πάτωμα . Κοιτάζοντας τα παπούτσια της .
Τα δάχτυλα του έπιασαν το πιγούνι της σηκώνοντας το .
Την κοίταξε στα μάτια της . Παρατήρησε σχεδόν αμέσως τους μαύρους κύκλους που είχαν σχηματιστεί . Η ανησυχία του έγινε εντονότερη. Ξεκίνησε να φοβάται πως η μικρή θα είχε κληρονομήσει το πρόβλημα ύπνου της άριας.
«Πόσες μέρες έχεις να κοιμηθείς ;»
«Τι ; Πως σου ήρθε αυτό ;»
«Το ψεμμα δεν σου πάει μικρή»
«Δεν .. μια εβδομάδα περίπου ..»
«Γιατί ;»
«Δεν σε ενδιαφέρει εντάξει ; Δεν είσαι γονιός μου !»
«Θα μου πεις όμως εάν δεν θες να το μάθουν οι πραγματικοί σου γονείς .»
«Είσαι απαίσιος .»
«Λέγε Σελινα .»
«Ήθελα να προπονούμαι κρυφά εντάξει ;! Ήθελα να γίνω αρκετά άλλη για εσένα γιατί δεν ικανοποίησε με τίποτα ! Ότι και να κάνω είναι ένα γαμημενο λάθος για εσένα ! Γι αυτό αποφάσισα να κατεβαίνω εδώ το βράδυ και να κάνω ασκήσεις μόνη μου . Και μετά είναι και κάτι περίεργα όνειρα .»
«Σελινα ...»
«Μην πεις κάτι . Κατάλαβα ούτε να το εκτιμήσεις μπορείς . Απλώς άφησε με να ξεκουραστω λίγο σήμερα . Θα το ξεπληρώσουμε αύριο ... στο υπόσχομαι .»
«Τι όνειρα βλέπεις .»
Η κοπέλα κάγχασε .
«Τι θα μου το παίξεις και ψυχολόγος τώρα ;»
«Πρόσεχε τα λόγια σου .»
«Δεν ξέρω τι είναι ακριβώς . Βλέπω συνέχεια την ίδια σκηνή . Είμαι σε ένα κτήριο μόνη μου . Μέσα σε ένα δωμάτιο και μετά μπαίνει ένας άντρας ... με πλησιάζει ... αυτό μετά ξυπνάω .»
«Έπρεπε να μου το είχες πει αυτό γαμωτο !»
«Δεν είναι δουλειά σου να το μάθεις . Από την στιγμή που δεν επηρεάζει την επίδοση μου εδώ πέρα .»
«Ανησυχώ για εσένα Σελινα !»
«Ναι φυσικά ...» τον ειρωνεύτηκε «μπορώ να φύγω ;»
«Ναι .... πήγαινε . Κοιμήσου λίγο δείχνεις χάλια . Οι γονείς σου θα γυρίσουν απόψε . Είναι ο γάμος του θείου σου αυτή την εβδομάδα .»
«Τε ξέρω ... όμως δεν θα με αφήσουν να πάω μαζί τους .»
«Θα το κανονίσω εγώ αν θέλεις.»
«Αλήθεια ;»
«Ναι μικρή ... πήγαινε τώρα πριν αλλάξω γνώμη .»
Η κοπέλα ενευσε γρήγορα και έφυγε κατευθείαν για το δωμάτιο της . Η απλώς στο κρεβάτι κλείνοντας τα μάτια της. Ένιωθε περίεργα . Λες και ήξερε πως κάτι κακό θα συνέβαινε . Αποφάσισε όμως να το αγνοήσει .

Αυτος ο γάμος εμένα μου βρωμάει πάντως ....