I hope - One direction [ Afgelopen ]

15. Mike Schot Aspect

Samen mijn vriendin Joelle zit ik tv te kijken. Als ik een jongen op tv zie ga ik recht op zitten. Joelle kijkt mij vragend aan. Ik wijs nar de tv. Die jongen lijkt op mij jongere broer die ik al jaren niet heb gezien.

Toen ik veertien was overleed mijn vader. Ik werd door twee mensen weggehaald en Jos en Amy bleven achter. Ik kwam terecht in Nederland en bleef altijd vragen waar Jos en Amy waren maar steeds kreeg ik geen antwoord. Ik voelde mij niet veilig in het huis bij mijn pleegouders en ik voelde mij ook niet geaccepteerd. Toen ik achttien werd ben ik samen gaan wonen met Joelle, ik heb sinds ik zestien ben met Joelle. Nog steeds wouden ze geen informatie geven maar toen ze een keer wegwaren heb ik met mijn vrienden heel het huis doorzocht en sinds dien heb ik een beetje informatie kunnen vinden. En met die beetje informatie ben ik verder gaan zoeken. Maar nog steeds heb ik niet genoeg informatie waar ze wonen.

“Joelle die jongen met bruine plat haar lijkt op Jos.” Ze pakt snel een foto erbij.

“Je hebt gelijk alleen hij heet Liam en geen Jos. Maar kijk die meisje lijkt op Amy en zij heet wel Amy.”

Ze lijken verdomd veel op de foto’s van vroeger. Snel pak ik mijn laptop en ga ik op zoek de band waar die jongen in zit. Al snel kom ik achter veel informatie en als lees dat hij maar één nier heeft, zegt mijn gevoel dat die jongen Jos is.

Er zijn al een paar dagen voorbij sinds die keer tv keken. Nu zijn we samen op weg naar Londen toe waar ze morgen een optreden hebben. Ik moet weten of ze mijn broertje en zusje zijn. Als het niet zo is dan moet ik verder zoeken en als het wel zo is ben ik blij. Maar dan zit ik met veel vragen, vragen die ik beantwoord wil hebben.

“Het komt goed Mike.” Fluistert Joelle.

“Ik hoop het.”

De volgende dag staan we tussen alle fans van One direction. De muziek start en de jongens komen op. Mijn blik blijft hangen bij de jongen die Liam heet. Een schok gaat door mij heen als ik besef dat die jongen mijn broertje is. Ik weet het zeker.

“Joelle! Dat is hem.”

“Ik weet het.” Fluistert ze. Ze geeft mij een knuffel.

Even later kijkt Liam mij recht in de gezicht aan en ik zie dat hij schrikt als hij mij ziet.

Hij weet het en beseft dat ik zijn broer ben. Hij weet het nog, vanbinnen juich ik.

En een grote glimlach komt op mijn gezicht. Liam geeft een blik van “Straks.”

“Hij wilt praten.” Fluister ik tegen Joelle.

Blij kijkt ze mij aan.