The Dollhouse

Κεφάλαιο 16ο

Δεν είναι δυνατόν να πάρω σήμερα τα δύο χάπια. Δεν είμαι έτοιμη!

«Κυριε, γιατί να πάρω σήμερα τα δύο χάπια; Αύριο δεν είναι η σειρά μου;»ρωταω όσο το δυνατόν λιγότερο φρικαρισμενη μπορώ.

Με κοιτάζει .

«Γιατι το ένα χάπι δεν σε πιάνει , γλυκειά μου. Οπότε θα πάρεις δύο και σήμερα και αύριο.»λεει δήθεν γλυκά.

Άμα σε πιάσω ,θα σε ταλιανίσω!

Κοιτάζω τα χάπια.

Δεν θέλω να ξεχάσω τον θυμό μου . Δεν θέλω να χαθώ.

Παίρνω τα δύο χάπια στα χέρια μου και αφού βάλω νερό στο στόμα μου ,βάζω και αυτά και τα καταπίνω.

Τον κοιτάζω.

«Σε μισώ τόσο πολύ. »πεταω και τότε σηκώνομαι πάνω και πηγαίνω όσο πιο γρήγορα μπορώ στο δωμάτιο μου.

Ο χρόνος μου είναι μίσος από τα μονά χάπια. Πλένω τα δόντια μου και βάζω τη κρέμα γρήγορα ενώ φορώ τις πιτζάμες στο πιτς φιτίλι.

Ξαπλώνω στο κρεβάτι αλλά κάνω ότι μπορώ για μην κοιμηθώ. Πρέπει να του μιλήσω ,πρέπει να ρωτήσω γιατί σήμερα, να μάθω τι θα μου συμβεί.

Καθώς παίρνουν τα λεπτά μου φαίνεται τόσο δύσκολο να μείνω ξύπνια.Το μαξιλάρι μοιάζει τόσο άνετο πια.
Το σώμα μου μουδιάζει ολόκληρο.
Τι στο καλό;
Ακόμα και το κεφάλι μου χαλαρώνει . Νιώθω σαν λιωμένο κερί.

Ο Τύραννος μπαίνει μέσα.

«Μην ανησυχείς....τίποτα ....»μιλαει αλλά δεν μπορώ να καταλάβω πλέον τι λέει τα αυτιά μου βουλώνουν και ο ύπνος με δέχεται γρήγορα.

[...]

Ξυπνάω το πρωί και νιώθω τόσο ανάλαφρη. Πετάω .Όλα φαίνονται τόσο ωραία ,αλλά ξέρω πολύ καλά πώς είμαι επηρεασμένη από το χάπι. Αυτή τη στιγμή είναι όμως τόσο ασήμαντο. Μετά από καιρό είμαι χαρούμενη, ευτυχισμένη, δεν με ενδιαφέρει τίποτα. Ακούω τη φωνή της συνείδησης μου να ουρλιάζει ,δεν θέλω να την ακούσω όμως . Σηκώνομαι από το κρεβάτι και έχοντας μια απίστευτη  αίσθηση πηγαίνω στο μπάνιο και κάνω αυτα πού πρέπει με γρήγορες κινήσεις.
Δεν θέλω να ξυπνήσω τον αφέντη.

Επιστρέφω στο δωμάτιο και βγάζω τα ρούχα μου για να φορέσω τα καλά μου.
Όταν όμως είμαι έτοιμη να ντυθώ Η πόρτα ανοίγει και ο αφέντης μπαίνει μέσα και με κοίτα.

«Τι κάνεις ξύπνια τόσο νωρίς;»ρωτά κοιτώντας με από πάνω μέχρι κάτω.

Είμαι ακόμα γυμνή...