Hij zat op de rand van een fontein. Het was rond een uur of zeven 's avonds. Het geluid van kletterend water klonk zacht achter hem en hij keek naar hoe de mensen aan hem voorbij liepen. Alsof hij een schaduw was.
Uit zijn jaszak haalde hij het notitieboekje. Hij opende het en begon te bladeren. Op iedere pagina stond een naam. Namen van vrienden, bekenden, collega's. Mensen die hij had achtergelaten zonder een woord te zeggen. Met een verwrongen glimlach keek hij naar hun namen. Ergens had hij spijt, maar hij wist ook dat hij zijn droom achterna moest gaan.
Bij iedere naam stond een telefoonnummer, een adres, en een notitie die duidelijk maakte welke relatie hij had tot die persoon. Toen borg hij zijn notitieboekje weer op. Hij wierp een laatste blik op het scherm van zijn telefoon, dat wederom oplichtte. Een tiental gemiste oproepen van Theo en een bericht van hem.
'Wat doe je in Parijs? Wat is je plan?'
Hij kon zichzelf niet inhouden en schreef hem een bericht terug.
'Ik ga schilderen, ik schrijf je nog. Vaarwel voor nu.'
Daarna deed hij het ding uit. Hij pakte zijn spullen op en gooide zijn telefoon in de eerste prullenbak die hij kon vinden. Hij baande zijn weg weer terug naar het café waar hij die avond gezeten had.
'Een kamer voor één, alstublieft.'
JE LEEST
Vincent | ✓
Proză scurtăVincent, een twintiger die op zoek is naar zijn passie. Hij besluit schilderslessen te volgen en gaat vervolgens zijn droom achterna. Hij reist naar Frankrijk om te schilderen, maar ook daar lukt het hem niet om zichzelf volledig over te geven aan z...
