O Kalp Benim

- RÜYA -

Son birkaç saniyedir ormanın içinde ,durmadan koşuyordum.koşmaktan vücudum bitkin düşmüş ve nefes nefese kalmıştım.Etrafımda "koş! tehlike!" diye fısıldayan sesler artmıştı.Neden kaçtığımı dahi bilmiyordum.Görünürde de kimse yoktu.Sadece dur durak bilmeden karanlığa doğru hızlıca koşuyordum.Tek bildiğim ise çok korkmuş olmamdı.Seslerin kesilmesiyle o'nu gördüm.Karanlıktı.. Yüzünü göremiyordum ama etrafındaki güç kabarcıklarını görmemle anladım.O bir Elf ti...

Yere düşmem ve başımı çarpmamla bunun bir rüya olduğunu anlamıştım.Aslında şaşılacak bir şey değildi.Hemen hemen 2 buçuk yıldır hergün bu rüyalarla uyanıyordum.Ayağa kalkıp kapıya doğru ilerledim.Aynada ki ben'ide görmüştüm tabii..

Ayağımda teki olmayan çorabımla, kuş yuvası saçlarım ve gözlerimin altına akmış makyajımla bir zombiden farksızdım..

Karnım oldukça açtı. Odamdan çıkıp merdivenlerden 2 şer 3 er atlayarak mutfağa indim.Büyükannem bu halimi görse beni eve almazdı heralde. Dolaptan kahvaltılık çerez çıkarıp masanın üzerine koydum.Buzdolabından da sütü almayı amaçlıyordum ki...

"Laanet olsun! Hadi ama,nasıl süt olmaz!"

Bugün herşey ters gidiyordu.' Bu evde süt yoksa ben de yokum arkadaş!'

diyerek çerezden 3-4 tane ağzıma atıp televizyon izlemek için salona geçtim.

" Hah! bir bu eksikti.kumanda nerde? burda mı? hayır. offf,nereye koymuştum ? Hah işte burdaaa..."

Kedi gibi tekli koltuğa gömüldüm.Televizyonda yine bir cinayet haberi vardı.Son bir kaç haftadır hep cinayet olayları oluyordu ve hepsinde de kalp lerinin olmadığından bahsediliyordu.Oldukça ürkütücü ve şaşırtıcı..

Ben bunları düşünürken kapının çalmasıyla irkildim.Eyvah! Büyükannem! Artık zamanım olmadığından kapıyı açmaya gittim.

Büyükannem beni görünce ağzı bir karış açıldı,sonra kapandı,gözlerini kıstı ve kaşlarını kaldırdı..İşte geliyorr!

"Damlaaa! Ne bu hal,napıyosun kızım sen! O ayağındakini de görmedim sanma"

Evet tabiki görmüştü,bende çıplak ayağımı öbürünün altına sokarken ne düşündüysem.Hıh!.

"Saat kaç oldu,daha ne kadar böyle çarpılmış gibi kalmayı planlıyorsun! Hemen.." lafını kesip

" Süt yok!" diye söylendim.Ama sonra pişman oldum tabi. Büyükannem şimdi bana terlikle saldırıcakmış gibi bakıyordu.

"Tamam tamam,ben hemen banyoya gidiyorum.Affet!"deyip 2 yanağından ıslak bir şekilde öptüm.

Büyükannem söylenirken koşa koşa merdivenleri çıkıp kendimi banyoya attım.Aşagıdan ev telefonunun çaldığını duydum,ardından büyükannemin çığlığını...

*********************

"Başınız saolsun Haticeeeee!"

diye hönküre hönküre ağlayan kadınların arasında oturuyordum.Büyükannem güçlü bir kadındı.O sessiz sessiz ağlıyordu.Ama ben rahatsızdım tabii.Böyle ortamlarda geriliyodum .Hele ki yanımda ağlayan varsa bende dayanamaz ağlardım hatta birazdan bende ağlayabilirdim ama bu biraz abartıydı.Yani - hönküre hönküre - ağlamak..

Büyükannemin yakın bir arkadaşıydı Hatice Teyze.Çok iyi biridir ama çok dedikodu eder.Ölen kişi onun kocasıydı.Gerçekten yardımsever bir adamdı.kimseye zararı olmazdı.Bir kurumda yardım için çalışıyordu.Fakat şimdi Kalbi çalınmış bir ölüydü...

Ürperdim..bu insanlar neden kalpleri alıyorlardı ki?Özelliklede böyle iyi insanların...telefonumun çalmasıyla bütün gözler bana döndü.Ayağa kalkıp Büyükkanneme ' hemen geliyorum ' diyerek dışarıya çıktım.Arayan babamdı.