he doesn't love me but i don't care;; jikook

uno

''Uğraşmayı ne zaman bıracaksın Jimin-shii?''

Karşımdaki sarı saçlı çocuğa bakıp bir süre daha düşünmeye devam ettim. Sahi daha ne kadar devam edecektim ben? Daha ne kadar çırpınacak ve beni fark etmesi, sevmesi için bir şeyler yapacaktım? Düşünceler aklımı doldurur iken soruyu tekrarlaması ile sadece başımı aşağı eğdim. Bilmiyordum. İnanın bir cevabı olsa zaten herkesten önce benim işime yarayacaktı. Herkesten çok ben merak ediyordum bunun ne zaman biteceğini. Ama imkansız gibi geliyor bana. Uyandığınız andan itibaren aklınızdan çıkmayan bir insanı ne kadar çabuk bir şekilde hayatınızdan silip devam edebilirsiniz her şeye? Eğer bana sorarsanız bu çok uzun zaman alacaktı. Ancak arkadaşlarıma kalırsa iki güne bitermiş bir şeyler. Unuttukları şey ise benim onlar gibi sürekli sevgili değiştirmemem ve 3 yıldır sadece Jeon Jungkook'u sevmemdi. Evet, göz ardı ediliyordum -zaten buna da alıştım- ama sanırım bir kere bile görmek beni mutlu ediyor, tüm merakımı gideriyordu. Klasik taktikler ile onu tavlamaya çalışmadım ya da cinsellik ile yanı başına gitmedim. Onu tanıyorum, böyle bir şey yapsam o gece onun her şeyi olur sabah ise cebime para koyup atardı. Yapmadığı bir şey değil... Ama ben beni olduğum gibi sevmesini istiyordum. Bu her ne kadar zor olsa da en çok istediğim şeylerden biriydi.

Başımı sarı saçlı çocuğa çevirip gülümsedim.

''O beni sevmiyor ama umrumda değil, hyung.''

++

Yayınladığım ilk fic olacak.. Umarım beğenirsiniz!