Sinulat ni 143SuperBOY
This story is merely fictional originally written just for entertainment. Resemblance to anybody’s life is purely coincidental. Hope you like it! =]
Prologue
“Ui beshy anong iniisip mo?”, may biglang nagtulak sa duyang inuupuan ko.
“Ah. Wala.”,humawak ako ng mahigpit sa kadenang hawakan.
Napapikit ako. Lumalamig ang hangin.
Naririnig ko ang malakas na tunog ng duyan.
Biglang bumilis ang pintig ng puso ko.
“Wala ba talaga? Loka ka! Mukhang may bumabagabag dyan sa dibdib mo eh.”, bigla akong natauhan nang pinahinto niya ang duyan.
“Wa-wa-wa-la nga!”,yumuko ako.
“Kilala na kita beshy noh. Alam mo matagal na yun. You deserve someone else.”, pumunta sa harapan ko ang taong iyon.
Pagkarinig ko nun dahan dahan kong iniangat ang ulo ko na may maluha luhang mata.
Kahit ilang taon man ang lumipas ay may mga alaala pa ring hindi ko malilimutan. Tumitig ako sa mata niya.
“Oo nga. But I think even the smallest wound when it heals it’ll leave a scar. Kahit mawala man ang sugat ay may matitira pa ring peklat na magpapaalala kung saan at kailan mo nakuha iyon.”,yumuko ulit ako.
“Drama ka talaga! I’m sorry about what I said beshy. Pero honestly speaking you should now make yourself free and go out on the real world.”,paikot paikot siya sa akin at nakataas ang bawat kamay.
Bigla nalang tumulo ang luha ko. There is the other side of me na gustong sundin ang sinasabi ng taong iyon ngunit sa kabilang banda may pumipigil rito. The past still lingers in me.
“Pero pano beshy kung bumalik siya? Would you still accept him?”,huminto siya pagkasabi niya nito. “Kbye!”, sabay wave ng kamay niya at tumalikod na’t naglakad palayo.
That question woke me up. Paano kaya kung bumalik siya? Am I ready to face him?
