Янхан

Шөнийн эрвээхэй гудамж

Усанд орон халуухан торон хар өнгийн дотуур хувцас өмсөн задгай хувцаслаж сэтгэл татам үнэртэй ус цацаж өндөр өсгийт өмсөн уруулаа улаан өнгөөр будаж үсээ задгай тавин нимгэн халаад өмсөөд гарлаа. Намайг гадагшаа гарах үед тэнд байх бүх хүүхнүүд нэг зэрэг надруу харан зарим нэгэн зэвүүцсэн харцаар харж бусад нь атаархсан харцаар надлуу ширтэн.Би өөрийн байрандаа зогсож энгэрээ задгайлж нэг гуяа гарган зогсож шөнө хүйтэн байсан ч би тэсэн зогсон. Хажуугаар өнгөрөх залуус бүгд л  надруу хүсэмжилсэн харцаар харан . Тэр залуучууд дундаас нэгэн залуу наддээр ирэн

:хэд вэ?  Хэмээн асуухад

Би:3000 ногоон гэхэд

:тохирлоо хэмээн хэлэв

Би түүнийг дагуулан  нэг өрөөнд орж гадуур халаадаа доош унгаж түүнлүү ойртолоо тэр ч гадуур хувцасаа тайлж шидлээ тэр миний бэлхүүсээр тэврэж хүзүүг минь зөөлөн үнсэж эхэллээ би түүнийг болиулан.

Би:эхлээд тооцоогоо хий! Хэмээн хэлхэд тэр түрийвчээ гаргаж ирэн надад 5000 ногоон өгхөд би түүнийг авч далд хийлээ ингээд миний ажил эхэллээ.

Намайг Клара гэдэг би 25 настай би багаасаа өнчирч асрамжийн газар өссөн юм  эцэг эх минь үхээд 21 жил болж байн. Намайг 4 настай байхад тэр нэгэн өвөл гэрт минь гал гарч хөөрхий ээж минь миний 2 нүдний өмөн үхсэн юм. Тэр явдалын дараа аав минь архиний хамааралтай болж өдөр хоногийг архиний шилээр хэмжих болсон. 1 өдөр хүүхэд хамгаалах газараас хүмүүс ирж намайг ааваас минь салган авч явсан юм. Би өдөр болгон уйлж суун аавийгаа ирж намайг авна  хэмээн найдаж хүлээн суудаг байлаа.Гэвч 1 өдөр асрамжийн газарийн эрхлэгч наддээр ирэн аавийг минь гадаа хөлдөж үхсэн хэмээн хэлж би гэдэг хүн бүтэн өнчирч үлдсэн юм. Тэр явдлаас хойш би чимээгүй бүрэг нэгэн болж хувирсан хэнтэй ч үг дугардаггүй байлаа. 1 аараа цонхоор харан суудаг байлаа.Нэг л мэдхэд миний төрсөн өдөр болж би 18 насийн зооголсон юм. 18 нас хүрсэн хүүхдийг асрамжийн газараас гаргадаг би мөнгө ч гүй очих газар ч үгүй гудамжанд гарсан юм. Эхний 2,3 өдөр гадаа хонож ажил хайсан боловч олдоогүй очих хамаатан ах дүү гэж хүмүүс байхгүй болхоор хэцүү байлаа.Тэгэж явсаар"Шөнийх эрвээхэй газар" ирсэн юм. Надад энэ замаас өөр арга байгаагүй юм. Аль үхсэн эцэг эх гэх 2 хүнийг буруутгах ёстойн биш энэ заяа хувьтавьлан тайгаа эвлэрэн "Янхан" гэх нэртэй "Шөнийн эрвээхэй гудамжанд" ажилан амь зогоох болсон юм. Эзэн авгай надад их сайн байдаг учир нь би эндхийн хамгийн их орлогийг оруулдаг хүн болхоор тэр намайг ганцааранг минь 1 өрөөнд оруулсон юм. Бусад хүүхнүүд 1 өрөөнд 6 уулаа амьдаран. Орчлонгийн бүх л муу муухай бүхнийг үүрэн шүд зуун тэвчин амьдран.