Günler ayların, aylar yılların peşini bırakmadan ardı sıra mevsimleri birbirine bağlamıştı. Yaz geçmiş güz geçmiş köyden kente göç eden Gül Cemal'in ailesi genişlemiş yaş almış mevsim tekrar güze yıl seksenlere dayanmıştı.
Biraz sosyolojik biraz eko...
Cemal, o an çöpü kimin döktüğünü bulamadı ama nereye dökeceğini çok iyi biliyordu. Elindeki ''tek yol devrim'' yazılı broşürü de çöp kutusu niyetine kullandıkları eski yağ tenekesinin içine attı. Sağına soluna bakındı. Fırına doğru giden birkaç insan dışında sokakta kimsecikler yoktu henüz. Çöp tenekesini kaptığı gibi Ferman'ın evinin önünde aldı soluğu. Kapıya bıraktı, birbirine sürtüp çırparak temizlediği ellerini belinde birbirine kenetledi. Yıllardır vazgeçemediği omuzları dik, mağrur yürüyüşü ile evinin kapısından içeri girer girmez karısını gördü. Tüm siniri uçtu gitti bir anda. Tatlı tatlı gülümseyerek yaklaştığı kadını omuzlarından kavrayıp yanağına bir öpücük kondurdu.
Mahah kımıl kımıl kımıldanarak Cemal' den kurtarmaya çalıştı kendini. Kaşlarını çatarak yüzüne bakmadığı adama ''bırak çocuklar görecek, rezil edeceksin bizi'' dedi.
''Taçlı turnam ne rezilliği? Zipzipler de bilsin seni sevdiğimi.''
''He he çok seviyorsun! Söyle köye tek başına gideceğini, onlarda duyup bilsin ne kadar sevdiğini.''
''Vallahi günahımı alıyorsun. Gelme dediysem bir sebebi var per perişan olacaksın oralarda.''
Mahah iki elin parmaklarını göğsünün altında birbirine geçirdi. Ağlamamak için zor tutuyordu kendini. Ne Cemal geri adım atacak gibi duruyordu ne de o bunu kabullenecek gibi.
''Ömer'i uyandır da ekmek almaya gitsin. Mahir ağabeyler gelmezler herhalde kahvaltıya, çok aldırma kalmasın günah.''
Birdenbire değişen konu ile Cemal neye uğradığını şaşırdı. Bu hamur daha çok su alacağa benziyordu. Yol yakınken vazgeçti tartışmaktan. Karısını da götürecekti köye. Onu dinlemeden son sözlerini ekmekten yana kullanıp mutfağa gittiği için biraz daha geç öğrenecekti ama olsun. Hızla döndü çocuklarının uyuduğu odanın önüne geldi. İttirerek araladığı kapıyı büktüğü işaret parmağıyla tıklattı.
''Ömer! Mustafa! Fatma kızım sabah oldu kalkın.''
Mustafa ilk uyanan oldu. Ömer hiç duymamış gibi kımıldamadı yerinden. Fato ise yüzünü öbür tarafa çevirdi rahatsız olduğunu belli eder bir halde. Cemal içeri doğru bir adım attı.
''Ömer hadi kalk oğlum, fırına gideceksin. Fatma kızım sende kalk eyene yardım et.''
Fato oflayarak kalktı yerinden ama Ömer de hala tık yoktu. Cemal, tamamen odanın içine girdi. Ayak ucuyla Ömer'i omzundan dürttü.
''Kalksana lan zipzip!''
Ömer yerinden sıçradı. Gözleri direk babasını buldu.
''Bawo insan böyle mi uyandırılır, ödüm bokuma karıştı. Evi polis bastı sandım.''
