လန္က်န္႔•••{အတိတ္ရဲ႕အရိပ္တစ္ခ်ိဳ႕ကို ျပန္ျပန္ေတြးလိုက္မိတိုင္း ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္ကြၽန္ေတာ္ ေဒါသျဖစ္ေနမိပါတယ္။ဘာလို႔လဲဆို ကြၽန္ေတာ္ သူကိုမကာကြယ္ေပးႏိုင္ခဲ့ဘူးေလ။အိမ္ေ႐ွ႕ျခံကြက္လပ္ ျမက္ခင္းစိမ္းေလးေပၚမွာကြ်န္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း ထိုင္ရင္း အရင္အေၾကာင္းမ်ားစြာကို ေတြးမိေတြးရာ ေတြးေတာေနခဲ့မိပါေတာ့တယ္။}
××××××
ေဒါက္...ေဒါက္...ေဒါက္(တံခါးေခါက္သံ)
က်န္းခ်န္•••သားေရ။မိုးလင္းေနၿပီေလ အခုထိမထေသးဘူးလား။ထေတာ့ မနက္စာစားဖို႔ သားကိုေစာင့္ေနၾကတယ္။အေမေျပာတာၾကားလား။
လန္က်န္႔•••{မနက္ေစာေစာ ႏိႈးေလ့႐ွိေသာ သာယာတဲ့ အေမ့ရဲ႕ႏိႈးစက္အသံေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္အိပ္ေနရာမွ ကုန္း႐ုန္းထလိုက္မိပါတယ္။ၿပီးေတာ့ အခန္းတံခါးကိုဖြင့္လိုက္ၿပီး} သားႏိႈးေနပါၿပီ အေမ။
က်န္းခ်န္•••အြမ္း...အေမ့သားေလး သြားမ်က္ႏွာသစ္၊အဝတ္အစားေတြလဲၿပီး ေအာက္ထပ္ဆင္းလာခဲ့ လူႀကီးေတြကမင္းကို ျပန္ေစာင့္ေနရတယ္။ျမန္ျမန္လုပ္ၿပီး ဆင္းလာခဲ့ေနာ္။ျပန္အိပ္မေနနဲ႔ ၾကားလား။
လန္က်န္႔•••ဟုတ္ကဲ့ပါ အေမရဲ႕။{လန္က်န္႔တစ္ေယာက္ မိသားစုနဲ႔အတူတူမနက္စာစားရန္ ေအာက္ထပ္မွာ႐ွိေသာ ထမင္းစားပြဲရဲ႕ထိုင္ခံုေလးေပၚမွာေနရာယူ၍ထိုင္လိုက္ပါတယ္။ထိုစဥ္ လူစံုေအာင္ေစာင့္ရင္း သတင္းစာဖတ္ေနေသာ အေဖျဖစ္သူမွ}
ဇယ္ဝူကြၽင္း•••လန္က်န္႔ မင္းလဲေက်ာင္းၿပီးေနၿပီ အေဖ့ရဲ႕ကုမၸဏီမွာ အလုပ္ေလးဘာေလးတစ္ေနရာေလာက္ယူၿပီး အလုပ္လုပ္ဖို႔စိတ္ကူးေလးဘာေလးမ်ားမ႐ွိဘူးလား။
လန္က်န္႔•••ဟာ အေဖကလဲ သားအေဖ့ရဲ႕အလုပ္ေတြစိတ္မဝင္စားေသးဘူး။ၿပီးေတာ့ သူေဌးသားဆိုၿပီးေတာ့ မိဘရဲ႕အ႐ွိန္အဝါနဲ႔အလုပ္ေနရာ တစ္ခုကိုလြယ္လြယ္ကူကူမရျခင္ဘူး။ကိုယ့္ဘာသာႀကိဳးစားၿပီး ရတဲ့အရာကိုပဲ သားလိုျခင္တယ္။
YOU ARE READING
ROBOT (အသက္မဲ့ ႏွလံုးသားတစ္စံု)
Actionစက္႐ုပ္ေလးလဲ ႏွလံုးသားေလးနဲ႔ပါ။ အ႐ူးတစ္ေယာက္လိုမ်ိဳး ငါ့ကိုမယံုၾကည္ပါနဲ႔ကြာ။ ထာဝရမင္းကိုေစာက္ေ႐ွာက္မယ္ဆိုတဲ့စကားဟာ အလိမ္အညာပါ...အလိမ္အညာေတြပါ။