Από Την Πρώτη Ματιά

Κεφάλαιο 15

Άλεξ POV
Σήμερα ήταν μια συναρπαστική ημέρα. Είδα την κοπέλα μου, γνώρισε περισσότερο τους γονείς μου και γενικά πέρασα όλη την ημέρα μου μαζί της, που είναι υπέροχο γεγονός. Αύριο, δυστυχώς, έχουμε σχολείο και δεν έχω καθόλου όρεξη να πάω , αλλά δεν έχω και επιλογή. Ο Στέφανος είναι άρρωστος οπότε δεν θα έρθει καν σχολείο. Ούτως η άλλως έρχεται οποτε θέλει, μιας και είναι απόφοιτος αλλά ήρθε να κάνει άλλη μια χρονιά και είμαι τυχερή γιατί είμαστε στο ίδιο σχολείο.

Επόμενο πρωί

Ξύπνησα νωρίς ως συνήθως και αφού ετοιμάστηκα, κατέβηκα στην κουζίνα, χαίρεσαι τους γονείς μου και έφυγα προς το σπίτι της. Σκέφτηκα να πάμε μαζί να φάμε πρωινό πριν το σχολείο. Με το που έφτασα στο κατώφλι της πόρτας, περίμενα λίγο πριν χτυπήσω το κουδούνι. Ακόμα εχω άγχος όταν είμαι δίπλα της. Χτύπησα την πόρτα και σε ελάχιστα δευτερόλεπτα άνοιξε η μητέρα της Μαριάννας. Φορούσε ακόμα πυτζάμες και είχε μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια της, προφανώς από την έλλειψη ύπνου. Τα μαλλιά της ήταν ανάκατα και ανησυχία επικρατούσε στο πρόσωπό της.

Μαμά Μαριάννας: Καλημέρα,ειναι η Μαριάννα μαζί σου; με ρώτησε.

Αλεξ: Όχι δεν είναι μαζί μου, δεν είναι σπίτι; ρώτησα και σιγά-σιγά άρχισα να αγχώνομαι. Μα ποιος κάνει μία τέτοια ερώτηση πρωινιάτικα;

Μαμά Μαριάννας: Όχι δεν γύρισε σπίτι χθες το βράδυ. Υπέθεσα ότι κοιμήθηκε σπίτι σου αφού δεν με ενημέρωσε, μου είπε.

Άλεξ: Όχι, έφυγε από το σπίτι μου από τις 10:00, είπα καθώς ανησυχία άρχισε να με πλημμυρίζει.

Μαμα Μαριάννας: Μάλλον θα πήγε στο σπίτι μιας φίλης της ή κατευθείαν στο σχολείο. Πήγαινε και εσύ στο σχολείο και θα την δεις εκεί, ειπε προσπαθώντας να χαμογελάσει.

Αλεξ: Μακάρι.. είπα χαμηλόφωνα και πήγα προς το σπίτι μου. Πήρα το ποδήλατό μου γιατί δεν πρόκειται να πάω σχολείο μόνη μου με τα πόδια. Ανέβηκα στο ποδήλατό μου και ξεκίνησα την πορεία μου για το βαρετό και καταθλιπτικό μέρος, γνωστό και ως σχολείο.

Έφτασα πριν χτυπήσει το κουδούνι οπότε έκατσα σε μία γωνία μόνη μου. Ο Στέφανος δεν είχε κάποιο μάθημα ειδικότητας σήμερα οπότε δεν θα ερχόταν στο σχολείο. Παρατηρούσα τους μαθητές που περνούσαν από μπροστά μου. Τις κλικες, που η κάθε μία από αυτές χαρακτηρίζεται από ένα "θέμα" ή συμπεριφορά. Οι κλασικές bitchtαρες, τα σπασικλάκια, η ομάδα ποδοσφαίρου, τα goth ή emo παιδιά. Δεν έβλεπα πουθενά όμως το ένα άτομο που έψαχνα.