Unstoppable

3. Making Me A Liar

Selena

§Με τα μάτια κρίνουμε, με τα μάτια τσεκάρουμε και με τα μάτια παίζουμε, οπότε είναι πολύ λογικό να ερωτευόμαστε ένα ζευγάρι μάτια. Είναι αυτά που μέσα σε δευτερόλεπτα, μπορούν να σε καταστρέψουν ή να σε κάνουν τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο.Μάτια γαλανά, μάτια πράσινα, γκρι, καστανά μαύρα. Όλα είναι ερωτεύσιμα, ανάλογα με τα γούστα του καθενός. Όταν όμως ερωτευόμαστε το χρώμα δεν παίζει πρωτεύοντα ρόλο. Ναι, φυσικά και τα γαλάζια μάτια, θα μας κάνουν εντύπωση και θα μας τραβήξουν την προσοχή, αλλά δε θα μας κάνουν να τα ερωτευτούμε, πόσες φορές έχουμε διαβάσει σε αμέτρητα στιχάκια τη φράση «Ήταν μόνο ένα ζευγάρι καστανά μάτια, αλλά λόγω τιμής με κατέστρεψαν» γι' αυτό και το χρώμα δε μετράει. Όταν λέμε πως ερωτευόμαστε τα μάτια δε μιλάμε για κάτι το επιφανειακό όπως είναι το χρώμα. Μιλάμε για τον τρόπο με τον οποίο μας κοιτάζουν. Μερικές φορές αρκεί μονάχα ένα βλέμμα για να ερωτευτείς κάποιον. Και κάτι τέτοιο συνέβη και στην δική μου περίπτωση, ερωτεύτηκα τα πράσινα μάτια του...

"Άκουσα τι συνέβη πριν λίγο. Είναι αρκετά οξύθυμος, μην τον παρεξηγείς." άκουσα τον Harry να λέει καθώς στήριξε το σώμα του στον πάγκο δίπλα μου.

"Δεν είναι η πρώτη φορά που φωνάζει. Το έχω συνηθίσει." απάντησα ήρεμα καθώς τον κοίταξα.

Μπορώ να τον κοιτάζω για ώρες, μην πω για μέρες...

" Τον γνωρίζεις; Τον κύριο Styles εννοώ" τον ρώτησα και τον κοίταξα στραβά.

"Όχι! Προσωπικά εννοώ, απλά ξέρω πως φέρεται. Κάποτε δούλευε ένας φίλος μου εδω"απαντησε τραυλιζοντας.

"Μάλιστα" απάντησα ξερά.

"Φεύγουμε" ανακοίνωσε και τον κοίταξα έκπληκτη.

Τι λέει; Χρειάζομαι αυτή την δουλειά και δεν έχω σκοπό να τα παρατήσω όλα για τον γοητευτικό νέο.

"Πας καλά; Συγγνώμη, δεν είδες τι συνέβη πριν λίγη ώρα; Με ποια δικαιολογία θα φύγω από εδώ;" σχεδόν φώναξα αλλά κάλυψε το στόμα μου με το χέρι του.

"Σους, μην φωνάζεις μικρή. Άστα όλα επάνω μου. Πάρε τα πράγματα σου και περίμενε με έξω, δεν θα αργήσω" τον κοιτούσα σαν μαγεμένη όση ώρα μιλούσε.

§Εγνεψα καταφατικά και προχώρησα - σχεδόν έτρεξα - μέχρι το δωματιάκι που αφήνουμε όλοι οι υπάλληλοι τα πράγματα μας. Έβγαλα την πόδια μου, τοποθέτησα την μαλλινη ζακέτα γύρω από το σώμα μου και άρπαξα από τον καλόγερο το σακίδιο μου. Ευτυχώς ή δυστυχώς, έξω βρέχει. Υπάρχει ένας ήχος που καταφέρνει πάντα να με πιο έντονα όταν έχει σταματήσει, αφού τα πάντα έχουν «ποτίσει» από εκείνη κι ο αέρας φροντίζει να μεταφέρει τη μυρωδιά που άφησε όταν αναμείχθηκε με το χώμα, τα φύλλα, το ξύλο κι ό,τι άλλο άγγιξε.Bλέπω τις σταγόνες να πέφτουν πότε αργά και πότε πιο γρήγορα, μετατρέποντας το χαρούμενο και ηλιόλουστο τοπίο που είχε ως θέα το μπαλκόνι μου, σ' ένα γλυκά μελαγχολικό «κάδρο» σαν εκείνα που χαζεύω για ώρες στο διαδίκτυο -γιατί κι εκεί την απολαμβάνω έστω και εικονικά.Την αγγίζω κάθε φορά, γιατί ξέρω πως θα κρατήσει για λίγο. Θέλω να νιώθω σαν τότε που ήμουν παιδί και ξεχνούσα επίτηδες την ομπρέλα στο σπίτι. Η βροχή έχει δύναμη. Και δεν εννοώ ότι καταστρέφει κάποιες φορές πολλά στο πέρασμά της, αλλά ότι μπορεί να εισβάλλει στον ψυχικό μας κόσμο. Να τον επηρεάσει. Άλλοτε αρνητικά σε κάποιους ανθρώπους, άλλοτε θετικά σε κάποιους άλλους. Μπορεί να σε μελαγχολήσει, να σε προβληματίσει, να σε ταξιδέψει ή να σου χαρίσει το τέλειο ρομαντικό σκηνικό για αγκαλιές. Από το να την απολαμβάνεις με μία κούπα ζεστό καφέ στο χέρι ακούγοντας την αγαπημένη σου μουσική, μέχρι να κάνεις έρωτα με το αίσθημα κι η μόνη μουσική που θ' ακούς να είναι ο ήχος της.

Δεν απορώ με τους ερωτευμένους, που αγαπούν τόσο πολύ τη βροχή. Ποιος άλλωστε δεν χαίρεται, με τις πρώτες φθινοπωρινές ψιχάλες, τη δροσιά από το βρεγμένο αέρα και το ουράνιο τόξο σε φόντο βαθύ γαλάζιο;

"Τι σκέφτεσαι;" με ρώτησε μόλις βρέθηκε δίπλα μου.

"Δεν σκέφτομαι , νιώθω την βορχη πάνω μου. Νιώθω τη γεύση της στα χείλη μου αλμυρή, σχεδόν ίδια με τη γεύση των δακρύων. Μάλλον γι' αυτό κάποιοι χρησιμοποιούν τη φράση «Κλαίει ο Θεός!» όταν βρέχει." του απάντησα κοιτώντας τον στα μάτια.

"Που θέλεις να πάμε; "με ρώτησε μόλις μπήκαμε στο αμάξι του.

" Εντυπωσίασε με "χαμογέλασα, γλειφοντας τα χείλη μου.

" I can show you the world. Shining, shimmering, splendid.
Tell me, princess
Now when did you last let your heart decide?" έμεινα έκπληκτη με την μελοδικη του φωνή.

"A whole new world. A new fantastic point of view. No one to tell us no
Or where to go. Or say we're only dreaming" συνέχισα το τραγούδι.

"Μου αρέσει να σε ακούω να τραγουδάς" μίλησε ο Harry χωρίς να πάρει το βλέμμα του από τον δρόμο.

"Λατρεύω να σε βλέπω να χαμογελάς" του απάντησα δίχως να το σκεφτώ και πολύ.

[...]

"Φτάνουμε;" γκρινιαξα για πολλοστή φορά σήμερα.

"Όχι" απάντησε κοφτά και τον αγριοκοιταξα 

" Φτάσαμε;" ρώτησα επίτηδες αυτή την φορά.

"Αν δεν σταματήσεις να ρωτάς πουστη μου, θα σε κατεβάσω. Μην με εκνευρίζεις όταν οδηγαω" απάντησε φουλ νευριασμενος.

" Και τι να κάνω; Συγγνώμη κιόλας αλλά πιάστηκε ο κωλος μου τόση ώρα." ξεφυσιξα και έκατσα οκλαδον.

" Πάρε την κιθάρα από πίσω και προχώρησε ευθεία στο μονοπάτι. Θα έρθω να σε βρω μόλις παρκάρω "είπε τραβώντας το χειρόφρενο και έπεσα σχεδόν με τα μούτρα μπροστά.

Μαλακα...

" Μάλιστα κύριε " του απάντησα και άρπαξα την κιθάρα από τα πίσω καθίσματα.

§Το μέρος ήταν σχεδόν ερημικό. Ο ήχος των κυμάτων σε μαγεύει, σε ωθεί να προχωρήσεις προς το μέρος τους. Ακόμη και να παλέψεις μαζί τους. Μακάρι να ήταν ξανά καλοκαίρι, μακάρι να ήμουν ξανά παιδί...

"Welcome to my favorite place" ψιθύρισε στο αφτί μου και ένιωσα ένα ρηγος να διαπερνά ολόκληρο το κορμί μου.

"Ει-είναι υπέροχο" ψελλισα με τα μάτια κλειστά.

"Εσύ είσαι υπεροχη"