Feelings Are Fatal

4- late

Tumalon agad ako sa kama at marahang pinikit ang mga mata. Wala ng palit palit, pagod ako ngayon. Gustong gusto ko ng mag-aral pero hinihila ako ng kama ko. Hindi ako tinantanan ni Justin, pumunta Pa kami sa Shop at kumuha ng bagong pair ng uniform. Ugh!

Hindi ko na rin siya mawari, minsan cold, tapos maingay, madalas masungit, tapos nangaasar, tapos nang-iinis, at 1% ang pagkabait. Bipolar talaga siya!

From: Bipolar!
   Hoy! Deretso kang gym bukas, lunch! May practice kaming bball. 11:30,kapag late ka you're dead!

Halos malaglag ang panga ko ng narecieve ang message niya. Ninakaw lang naman niya ang phone ko kanina at kinuha ang number ko! Para daw mautusan niya ako ng maayos. Gwapo pa ang name niya sa contacts ko pero agad ko naman iyong pinalitan, argh! Darn it, Dante!

To: Bipolar!
    Paano kung may gagawin kami? Ipapakulong talaga kita kung may gagawin kang masama saakin!

From: Bipolar!
     I don't care. Kung may gagawin man ako sayo, u may shout my name in pleasure. Not shouting for help, nor calling a police ;)

Gusto Kong itapon ang phone ko, at diring diring pinatay ito. Hinaplos ko ang pisnge ko dahil akam Kong nag-iinit iyon, ang green ko! Yuck! Ang manyak niya kasi! Nai-imagine ko tuloy ang ngisi niya ngayon. What the heck!

From: Bipolar!
     Gotcha! I know ur cheek's turning red rn. Haha!

"Argh!"

Mabilis na pinatay ko ang phone at nilagay sa drawer. Nag-ayos muna ako ng sarili bago nag-aral. Tinimplahan Pa ako ni tita ng kape para daw hindi ako antukin at nagpapasalamat naman ako sa kanya dahil favorite ko talaga ang kape. Hindi ito nawawala sa isang araw ko.

I was living with my aunt, at dalawang years na bago umalis si papa papuntang US. Naghahanap siya ng trabaho doon and I know that he's a basketball coach there. Minsan nalang kami mag-usap dahil sobrang busy namin. Naaawa na ako kay papa dahil nahihirapan siya simula ng naghiwalay sila ni mama. Mom is from somewhere right now, at kasama niya ang bago niyang pamilya.

Tinuon ko nalang ang sarili sa pagbabasa ng architecture book at hindi namamalayang nakatulog na pala ako.

Minamasahe ko ang braso at batok ko habang naglalakad papasok ng school. Nakatulog kasi ako sa table ko kaya nangawit ako. Medyo malayo ang bus stop kaya nilalakad ko Pa iyon bago pumunta dito sa school, feeling ko ang haggard ko ngayon.

Napatigil ako ng nakasara na ang gate. Darn! Late na pala ako, tinignan ko ang relo ko pero nagulat ako ng hindi ko ito naisuot! First time Kong ma-late sa buong buhay ko, nasarapan siguro ako sa tulog dahil sa pagod? Ugh, it's your fault Justin!

Speaking of the great Devil! Late rin siya!
Tinignan lang niya akong nakataas ang isang kilay, ang sungit! Lumapit ako sa gate at luminga linga pa sa paligid. Yes, walang teacher.

"What are you doing?" Napapikit ako ng mariin at inis na lumingon kaya Justin.

"Pwede ba? Wag ka ng maingay, baka may makakita Pa saatin!"

First time Kong ginawa ito! Ayoko kaisng magkarecord na late or absent! Mina-maintain ko ang mga iyon hanggang makatapos ako. Wala na akong magagawa ngayon, dapat hindi ako makita!

Luminga linga rin siya sa paligid. Kinakabahan naman ako! Nagulat ako nang makatanaw ng isang teacher. Damn!

Mabilis Kong kinuha ang isang kamay ni Justin at hinila kung saan para lang hindi makita! Napunta kami sa may garden at umupo sa medyo mataas na halaman. Nasa likod ko naman si Justin pero nakatayo lang siya at nakakunot ang noo. Hinila ko siya paupo kaya wala rin siyang nagawa. Lumilinga linga parin ako at nakatalikod kay Justin.

Napahinga ako nang wala na akong makitang guro.

"Wooh! Wala ng teacher—"

Pagkalingon ko kay Justin ay bigla akong nanigas. Napakalapit ng mukha namin, kaunti lang ang pagitan ng aming ilong at halos maduling na akong nakatingin sa kanyang mata.

Nakita kong namumungay na ang kanyang mata. Napalunok ako ng medyo lumapit siya saakin. Oh my God!! Hahalikan ba niya ako?

Nanginginit ang aking labi at nanlalambot ang aking tuhod. Napapabitaw narin ang aking kamay na kanina Pa nakahawak sa pulso niya. Pumula ang pisnge ko ng unti unti siyang pumikit. What the heck Justin!? Mabilis ko siyang tinulak at tumayo agad.

"Anong gagawin mo!?" Sigaw ko.

Mariin siyang pumikit at nang dumilat siya'y bigla niya akong inirapan. Tumayo siya kaya napatingala ako sa kanya.

"Don't assume! I was just going to tease you, green!"

Nakapamewang ang isang kamay ko at ang isa ay nakaturo sa kanya.

"You, ugh! Ang sama ng ugali mo Dante. Wag mokong sinusubukan."

"As if you can. Susubukan kita hanggat sa bumigay ka Maneja." Asar niyang sabi at ngumisi.

Hindi na talaga ako nakakatimpi ngayon. Lalo na at malapit na niya akong halikan!

"Sumosobra kana talaga! Jus—"

"You two, come to my office now!"