Yağmur |texting

~33

"Kalbini mi kırdım? Afedersiğnn"
Sesim güzel bence. Yani 'bence?' Yaklaşık 30 dakikadır şarkı söylüyordum.

Kovalamacamız bittiğinde Ege'yi zorla masaya oturtup dediğim gibi kendi ellerimle çorbasını içirmiştim. İçerken homurdansa da umursamadan devam etmiştim.

"Ege kabul et sesim çok güzell." 

"Aynen bebeğim, çok güzel." Ege'yi öyle bir hayattan soğutmuştum ki kendini Efkuşumla birlikte camdan atabilir diye düşünüyordum. Ege hastalığını çok az atlatmıştı. Sesi daha düzgün çıkıyordu ama hala öküsürüp, hapşırıp, baygın baygın bakmaya devam ediyordu.

İyi değildi, saat geçti ve bu hasta haliyle evine gitmesine izin veremezdim. Aklıma gelen tek fikir böyle dizimin dibinde durup, onu iyileştirmekti. Ve bunu uygulayacaktım. Çünkü hastaydı ve onu bu şekilde tek başına bırakmak saçma olacaktı. Evet, her ne kadar gayet yetenekli birisi olsa da o da bir insandı ve hayatında artık ben varım.

"Ege, sevgilim bu gece burada kalacaksın." Dediğim şey üzerine yarım ağız sırttı ve koyulaşmış yeşillerini üzerime dikti.
"Hmm, eve erkek atmak ha? Benim dışımda birine yapar mısın?" Tamam beni paylaşmak istememesini anlardım ama beni olmayan birinden kıskanması biraz saçma sanki?

"Saçmalama geri zekalı, ben öyle demek istemedim. Hastasın, doğru düzgün konuşamıyorsun bile. Tek yaşıyorsun ve yanına gelebilecek kimse yoktu. Ama artık hayatında ben varım ve seni iyileştireceğim. Ayrıca dayımın pijamaları sende çok güzel durmuş." Söylediğim şeyler karşısında duraksadı ve yüzüne masum bir tebessüm yerleştirdi. Ellerimdeki saçlarıyla oynamaya devam ettim, o da kafasını elimin altında bir sağa bir sola hareket ettirdi.

"Deniz,"

"Hım?"

"İyi ki varsın Deniz'im"

Ufak ama kalpten bir tebessüm ettim ve tebessümüm yüzümde asılı kalırken konuşmaya başladım.

"İyi ki varsın Anonim'im"

çoksel oldu djwpfçkwpdl. biraz romantik falan oldu ama idare edin artık. farkındayım uzun zamandan sonra fazla kısa bir bölüm ama artık daha sık atmaya çalışacağım. teşekkürler bibiklerim 🥰