Bad Blood

Yeter Roller Değişsin

Sabah gözüme vuran güneş ışıklarıyla uyandım demeyi çok isterdim ama bizim evde genelde bağrışmalarla uyanılır. Gözlerimi açtım ve  aşağıdan gelen seslere kulak verdim. Sanırım babam dönmüş. O adam babalık görevini bir kere bile olsun yerine getirmemiş olsa da ona baba diyorum. Malesef. 

Yataktan kalktım ve günlük işlerimi halledip üstümü değiştirmek için dolabın karşısına geçtim. Her gün okula gitmeden bir saat önce kalkıp kıyafet seçiyorum. Kalkmak çok zor olmuyo çünkü dediğim gibi bizim evde sessiz bir ortam yok ve bu yüzdende pek uyuyamazsınız. En azından sabahları. Gece genelde evde kimse olmaz. Babam yanımıza yılda bir iki kere gelir ve daha sonra gider. O geldiğinde de annem evde olmaz. O çalıştığı yerde mesai yapar. Sadece sabahları karşılaşırlar ve karşılaştıklarında da sonuç bu. 

Ben ve ablam Holland tek kaldığımızdaysa sessiz ve huzurlu bir ortam olur. Aynı zamanda mutlu. Ablam tam anlamıyla ablam. O aynı zamanda benim en yakın arkadaşım. Tabi Ellie'den sonra. Ellie benim ablam kadar güvendiğim biri. Aynı zamanda aile problemlerimizi ve benim bütün sırlarımı bilen okulda ki aynı zamanda hayatımda ki tek kişi. Ona koşulsuz güveniyorum. Benim kardeşim gibi. 

Sonunda üstüme uyduğunu düşündüğüm bir kombin yapıp onları giydim ve saçlarımı da halledip,hiç istemesemde aşağı indim.

İndiğimde annem ve babam (?) hala kavga ediyorlardı ve bende hiç gözükmeden mutfağa girdim. Ablam ordaydı.

-Yine mükemmel bir sabah ha?

Dedim alaycı bir şekilde.

-Ya ne demezsin.

Dedi ve bana bakıp güldü daha sonra elindeli iki kase ile karşıma oturdu. Birini bana uzattı. Bbende önümdeki mısır gevreğini yemeye başladım. Bu sabahki öğünümüzde mısır gevreği.Yine.

-Babamla konuştun mu?

-Hayır onlardan önce uyandım.Sabah koşusuna çıktım geldiğimde kavga ettiklerini görünce mutfak kapısından girdim ve hala burdayım.  Sen?

-O kadar derin kavga ediyorlar ki beni görmediler.

-Babam gitse de rahatlasak.

-Dönmesi yakındır. Mükemmel kızı Jennifer'ı bırakmaya dayanamaz.

İkimiz de histerik bir kahkaha attık ve mısır gevreklerimizi yemeye devam ettik.

Jennifer, babamın diğer kızıydı. Bizim yanımızdan gittikten sonra evlendiği kadından olan çocuğu. Birde oğlu var diye duymuştum. Onunla tanıştığımızda,ben üç yaında olduğum için hatırlamıyorum ama ablam o zamanlar yedi yaşındaymış ve çocuğun çok garip olduğunu söylüyor. Hala da öyleymiş. 

Annem ve babam ben bir yaşındayken ayrılmışlar. Ben büyüdüğüm zamanlarda hiç baba sevgisi görmedim ve hala da görmüyorum. Holland ise o zamanlar beş yaşındaymış. Yani ablamla aramızda dört yaş var. O ailemizin mutlu zamanlarını üç sene boyunca görmüş. Üç yaşına kadar. Yani o da hatırlamıyor. Daha sonrasında ise annem ve babamın arası bozulmuş ve ayrılmışlar. 

Sonunda kapı çarpıldığında ablamla ikimiz önce birbirimize baktık daha sonra da annem içeri girdi.

-Günaydın meleklerim.

Annem babamla ettiği kavgalara rağmen o gittikten sonra bize hep iyi örnek olmaya çalıştı. Hani derler ya hem anne hem de baba oldu diye,tam olarak bu. 

-Günaydın anne. 

-Nereye gitti?

Sorduğum soru karşısında Holland bana sinirle baktı ama ben pek umursamadım. Annemde yanımıza oturdu ve bana bakarak: