ေကာင္းကင္ဘံုအား ဆန္႔က်င္၍ စာစဥ္(၁) မွ (၇)

အပိုင္း(၇)မ်ားျပားလြန္းေသာ ေႂကြးအ႐ႈပ္ေတာ္ပံု

အပိုင္း(၇)မ်ားျပားလြန္းေသာ ေႂကြးအ႐ႈပ္ေတာ္ပံု

က်န္းရီသည္ ဘယ္လိုအေလ်ာ္ေပးရမည္လဲ သို႔မဟုတ္ ဘာနဲ႔အေလ်ာ္ ေပးရမည္လဲကို မသိေသးေသာ္ျငား အံႀကိတ္၍ ေမးလိုက္သည္။

"မင္း ငါ့ကို ဘယ္လို အေလ်ာ္ေပးေစခ်င္လဲ"

အိမ္ေတာ္ထိန္းသည္ အသာအယာျပံဳးလိုက္ကာ ကိစၥကို ေျဖ႐ွင္းသေယာင္ႏွင့္ ေအးေအးေဆးေဆး ေျပာလာခဲ့သည္။

"အဲ့ဒီ ပန္းခ်ီကားက ပုလဲမႈန္အစည္းအ႐ုံုးဗိမၼာန္မွာ ဝယ္လာခဲ့ၿပီးေတာ့ ခရမ္းေရာင္ေရႊဆယ္တံုး ကုန္က်ခဲ့တယ္၊ မင္းေတြးၾကည့္ ငါမင္းဆီက အမ်ားႀကီး မလိုခ်င္ပါဘူး....မင္းလုပ္ေပးရမွာဆိုလို႔ ပန္းခ်ီကားရဲ႕ မူရင္းတန္ဖိုးကိုဘဲ ျပန္ေပးရမွာပါ၊ မဟုတ္ရင္ေတာ့... ဟီး..ဟီး...မင္းတို႔ ႏွစ္ေယာက္လံုးကို ေသေအာင္႐ိုက္ရင္ေတာင္မွဘဲ ငါ့တို႔မွာ ခိုင္လံုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္႐ွိတယ္ေလ"

"ခရမ္းေရာင္ေရႊ ဆယ္တံုး?"

က်န္းရီ၏ မ်က္လံုးအိမ္မ်ား က်ဥ္းေျမာင္းသြားခဲ့သည္။ သူ၏ လစဥ္ဝင္ေငြသည္ ေငြတံုး တစ္ခုထက္ေတာင္ နည္းေသးသည္။  ခရမ္းေရာင္ေရႊ တစ္တံုးသည္ ေငြအတံုးတစ္ရာႏွင့္  ညီမ်ွသည္။ က်န္းရီကို ေရာင္းလိုက္လ်ွင္ေတာင္ ခရမ္းေရာင္ေရႊ ဆယ္တံုး မရႏိုင္ေပ။ အႏွီ လူႀကီးသည္ က်န္းေ႐ွာင္ႏူကို က်န္ခဲ့ရေအာင္လုပ္မည္ဟု  စိတ္ဆံုးျဖတ္ထားပံုရသည္မွာ ထင္႐ွားသည္။

သူတို႔ကို အေသခံၿပီး တိုက္ခိုက္မည္ဆိုလ်ွင္ေရာ?

က်န္းရီသည္ သူ႔ေခါင္းကိုသာ ခါယမ္းလိုက္သည္။ အျပင္တြင္ လူအမ်ားႀကီး ႐ွိေသးသည္၊ သူ႔တြင္လည္း အနက္ေရာင္အတြင္းအား မက်န္ေတာ့ေခ်။ သူသာ ခက္ခဲေသာ လမ္းကို ေရြးမိပါလ်ွင္ ႏွစ္ေယာက္လံုး က်န္ရစ္ရကာ ၿပီးဆံုးသြားႏိုင္သည္။

အိမ္ေတာ္ထိန္းသည္ မွန္ခဲ့ေပသည္။ သူတို႔သည္ က်န္းရီတို႔ ႏွစ္ေယာက္ကို ေသေအာင္႐ိုက္လိုက္လ်ွင္ေတာင္ အေရးမႀကီးေပ၊ က်န္းမိသားစုသည္ ျဖစ္ရပ္ကို ဒုကၡခံ၍ စံုစမ္းမည္ မဟုတ္သည္မွာ အေသအခ်ာပင္။ အိမ္ေတာ္ထိန္းသည္ လိမၼာပါးနပ္၍ မ်က္လံုးမ်ားသည္ ယုတ္မာမႈမ်ားႏွင့္ ေတာက္ပေနခဲ့သည္။ က်န္းရီ၏ အဝတ္အစားမွသည္ အေစခံမိန္းကေလး ေ႐ွာင္ႏူ ဤသို႔လာေရာက္၍ အလုပ္လုပ္သည့္ အခ်က္ကို ၾကည့္လ်ွင္ တစ္စံုတစ္ေယာက္သည္ က်န္းမိသားစု႐ွိ သူ၏ အလြန္နိမ့္က်ေသာ အဆင့္အတန္းကို ခန္႔မွန္းႏိုင္သည္။ သူ ျပႆနာ အႀကီးႀကီးကို မလုပ္ရဲသည္ကိုလည္း ခန္႔မွန္းတြက္ခ်က္ ႏိုင္ပါလိမ့္မည္။