Bizim sırrımız

En Güzel Gün

* Öncelikle geciktiğim için özür dilerim arkadaşlar.

Sabah uyandığımda saat 09:27'ydi ve arkadaşlarımdan tam 57 mesaj vardı. Ayy canım arkadaşlarım beni merak etmişler. Gerçi mahiro bana biraz fazla küfretmiş ama olsun. Hemen üstümü değiştirip evden çıktım.

Okula vardığımda ilk ders bitmişti ve herkes tenefüsdeydi. Hemen bizimkilerin yanına gittim.

İcho'nun ağzından:

Yukine'yi gördüğüm an hemen onun yanına koştum ve ona sarıldım. Çünkü endişelenmişdim.

Yukine... Sakin ol icho.

İcho... Sen iyi misin. Dün rüyamda seni gördüm o kişi seni duvara
zincirlemiş ve seni kırbaçlıyordu.

Yukine'nin yüzünde nedense birden sanki o olayı yaşamışda bize anlatmadan ben bilişim de onun şokunu yaşıyormuş gibi bir hal vardı.

İcho... İyi misin Yukine

Kitsune... Yukine hayalet görmüş gibisin lan ne oldu. Ayrıca bu saate kadar neredeydin.

Yukine... Şey uyuya kalmışım. Ondan geciktim.

Manoe... Anlıyoruz bida olmasın ama.

Yukine... Tamam. :)

Ardından sınıfa girdik ders başladı. Klasik sıkıcı okul saatinden sonra herkes evinin yollarını tuttu. Benim eve gitmeden önce dışarıdan almam gereken birkaç şey vardı bu yüzden eve biraz geç gidecektim.

Dışarıdaki işlerimi hallettikten sonra eve giderken sanki biri beni izliyor gibiydi çok korkuyordum bu yüzden hızlı adımlarla ilerliyordum. Arkama baktığımda kimse yoktu. Önüme döndüm ve bir kişi karşımda öylece durmuş bana bakıyordu. Neyse ki benden uzaktaydı ama bana bakıyordu. Birden bana doğru yürümeye başladı. Korkuyordum bu yüzden hemen arkamı dönüp ondan uzaklaşmaya başladım. Ne yapıcağımı bilemiyorum. Buldum. Hemen telefonumu çıkarıp mahiro'yu aradım.

İcho... Alo mahiro ben İcho lütfen hemen yanıma gel galiba o beni takip ediyor şu an arkamda korkuyorum lütfen hemen gel ne yapıcağımı bilmiyorum.

Mahiro... İcho sakin ol ve tane tane anlat ne oluyor.

İcho... Bak o şu an arkamda ve beni takip ediyor.

Mahiro... Sen neredesin ki?

İcho... Ben benim evin bir alt sokağındayım. Lütfen hemen gel.

Mahiro... Tamam hemen geliyorum sakin ol tamam mı.

İcho... Tamam ama çabuk ol.

Mahiro'yu beklerken adımlarımı yavaşlattım çünkü o gelesiye çoktan tarif ettiğim yeri geçmiş olacaktım. Ama onun bana yaklaştığını düşündükçe daha çok korkuyordum.

İlerlemeye devam ederken birden biri eliyle ağzımı kapadı ve beni ara sokağa doğru sürüklemeye başladı. Çırpınıyordum çünkü bana ne yapıcağımı bilmiyordum elimden sadece bu geliyordu. Beni duvara fırlattı.

Mahiro'nun ağzından:

İcho'nun bana söylediği yere geldiğimde İcho orada değildi fakat birden ara sokaktan bir gürültü sesi geldi. Gürültü sesi gelen yere gittiğimde İcho orada yerde yatıyordu ve başında tanımadığım biri vardı. Beni görünce birden ortadan kayboldu. Hemen İcho'nun yanına gittim baygındı neyse ki hemen onu gucaklayıp evime götürdüm. Neyseki evde annem yoktu. Onu yatağıma yatırdığımda birden bana sarıldı ve "gitme" dedi. Anlaşılan korkmuşdu hemde çok. Onun yanına yattım ve onunla beraber uykuya daldım galiba o gün benim için en güzel gündü.