" ပန်းလေးတစ်ပွင့် ဖြစ်ခဲ့သည်" [ Zaw × Uni ]

အပိုင္း ( ၂ )

" ဗိုလ္ႀကီး!! "

စခန္းထဲကို၀ုန္းဒိုင္းႀကဲေျပး၀င္လာတဲ့ တပ္သားေလးေၾကာင့္ Lu Han က ေသနတ္ကို ေနာက္တစ္ၿကိမ္စစ္ေဆးျပင္ဆင္ေနရာကေန တန္႔သြားတယ္၊ ေခြၽးသံတ႐ႊဲ႐ႊဲ နဲ႔ ေမာဟိုက္ေနတဲ့ တပ္သားေလးကို ၾကည့္ရင္း ေခါင္းေမႊးေထာင္စရာျပသနာတစ္ခုခုက သူ႔ကို လွမ္းနႈတ္ဆက္ေနသလို ခံစားလိုက္ရတယ္။

" ငါ့ကို မေျပာနဲ႔၊ Adam နဲ႔ Victor ကိစၥလို႔.. "

ေခါင္းကိုက္ခ်င္သြားသလို နားထင္ကိုဖိနွိပ္ရင္း အေရွ႕ကေန ပိတ္ေျပာေတာ့ တပ္သားေလးက ရယ္ခ်င္ေနတဲ့မ်က္နွာကို အံကိုတင္းတင္းဖိႀကိတ္ရင္း ရုပ္တည္ထားေလတယ္၊ အားယား.. ငါတို႔ေခါင္းေဆာင္က အၿမဲတမ္းတိတိက်က် ခန္႔မွန္းနိုင္တာပဲ...။

" ဟုတ္ကဲ့၊ အတိအက်ပါပဲ၊ ေဆးခန္းထဲမွာ Adam က Victor ကို ေသနတ္နဲ႔ခ်ိန္ထားပါတယ္ "

" ဝါးး .. ဒီလူနွစ္ေယာက္ကေတာ့ ဘယ္လိုမ်ား..
ဝါးး အံ့ၾသစရာပဲ "

ေသြးပါေဆာင့္တိုးသြားသလို ခံစားရတာမို႔ Lu Han စကားေတာင္ ထပ္မဆက္နိုင္ျဖစ္သြားရတယ္၊ အေၾကာက္အလန္႔မရွိ ေသြးေအးေခါင္းမာတဲ့ပံုစံေတြက နွစ္ေယာက္သား ညီအစ္ကိုေတြလားလို႔ထင္ရေအာင္ကို လိုက္ဖက္ၿပီးေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းလြန္းလွတာမို႔ တပ္သားေတြက စစ္ေျမျပင္ထက္ သူတို႔နွစ္ေယာက္ရဲ႕ စစ္ေအးတိုက္ပြဲကိုပဲ ပိုေၾကာက္ၾကေလတယ္၊

Lu Han က သူစစ္ေဆးလက္စ ေသနတ္ကို ခါးအိပ္ငယ္ထဲထိုးထည့္ၿပီး ေဝၚကီေတာ္ကီကို လွမ္းယူလိုက္တယ္၊ဘာေျဖရွင္းခ်က္မွ ၀င္မေပးမိခင္ အထက္ကို ေရးတင္ရမဲ့အစီရင္ခံစာေတြနဲ႔ အျပစ္ဒဏ္ေတြကိုေတြးမိရင္း ေက်ာခ်မ္းသြားရတယ္၊ေက်းဇူးရွင္ေလး Xiao Zhan ရယ္..  မင္းရဲ႕ ညီေလးကို ဒီလိုပဲ စိမ္းကားရက္စက္ေတာ့မွာလား။

" Victor.. Adam ၾကားလား၊ ၾကားလား
ၾကားရင္ အေၾကာင္းျပန္။ "

" ငါတို႔ ရွိတယ္.. "

ေဝၚကီေတာ္ကီကေန ထြက္က်လာတဲ့ Lu Han အသံေၾကာင့္ Xiao Zhan က သူ႔ကို ေသနတ္နဲ႔ခ်ိန္ထားဆဲျဖစ္တဲ့ Yibo ရဲ႕ ေအးစက္ျပတ္သားေနတဲ့မ်က္နွာကို အၾကည့္မလႊဲပဲ အေျဖေပးလိုက္တယ္၊