Τα φτερά του έρωτα

Το Δεύτερο Χαρτί

Οι μέρες είχαν περάσει χωρίς καν η Σοφία να το καταλάβει. Ανέβαλλε συνέχεια την επίσκεψη της στη γιαγιά της Δώρας γιατί δεν ήξερε αν ήθελε να εξηγήσει στη φίλη της τι ήταν αυτό που πραγματικά έψαχνε. Δεν είχε μυστικά από τη Δώρα ούτε και φοβόταν ότι θα μιλήσει σχετικά με αυτή τη πολύ παλιά ιστορία του γράμματος αλλά η Σοφία ένιωθε πως θα φαινόταν ανόητη αν της εκμυστηρευόταν πως έψαχνε ένα παλιό ρομαντικό μυστήριο.
  Κι έτσι το είχε αφήσει στην άκρη του μυαλό της και προσπαθούσε μόνη της να βρει μια άκρη σε αυτόν τον γρίφο.Κάτι τέτοιο βέβαια δε φαινόταν εύκολο καθώς δεν είχε μπροστά της όλα τα στοιχεία που θα μπορούσαν να τη βοηθήσουν να ανασυνθέσει το πρόσωπο αυτής της παλιάς Μαρίας και του απελπισμένου έρωτα της.
  Στο μεταξύ οι επαφές της με τον Άρη είχαν φθίνει και είχε να τον δει από το προηγούμενο Σάββατο που είχε έρθει το πρωί να βγάλει ακόμη μερικές φωτοτυπίες.
  Το ύφος του εκείνη την ημέρα ήταν μυστηριώδες και έμοιαζε και ο ίδιος μελαγχολικός. Είχαν πει μερικά λόγια περί ανέμων και υδάτων και έπειτα έφυγε βιαστικά μετά από ένα μήνυμα που έλαβε στο τηλέφωνο του.
  Αυτό ήταν λοιπόν είχε σκεφτεί η  Σοφία. Ήταν όλα αυτά ένας ενθουσιασμός εκ μέρους της και σταδιακά θα της πέρναγε.. Αυτό έπρεπε να γίνει εφόσον ο Άρης θα συνέχιζε να ζει κοντά της, στο ίδιο χωριό.
  Η σημερινή Παρασκευή είχε ξεκινήσει με άγχος για κάτι παραλαβές από το νέο βιβλίο της Apple Dorian μιας συγγραφέως που είχε ταράξει τα νερά τη φετινή χρονιά και δύο τρεις πελάτισσες της την είχαν ενημερώσει πως περίμεναν ανυπόμονα τη νέα κυκλοφορία.
Δυστυχώς ο εκπρόσωπος της μεταφορικής είχε κολλήσει στη χώρα και θα αργούσε να έρθει. Ίσως μάλιστα να μην περνούσε καθόλου σήμερα.
  Έτσι της είχε πει στο τηλέφωνο και η Σοφία που είχε ενημερώσει τις πελάτισσες της πως θα είχε τα βιβλία σήμερα, είχε αγχωθεί πολύ όπως βέβαια της συνέβαινε συχνά.
  Μέσα σε όλο αυτόν τον πανικό, η πόρτα άνοιξε και η ζέστη χώθηκε από το κατώφλι μαζί με τον Άρη που έμοιαζε πιο φρέσκος και ήρεμος από τη τελευταία φορά που είχαν ειδωθεί.
Την χαιρέτησε με κέφι όπως στις πρώτες τους ημέρες γνωριμίες και έπειτα την ενημέρωσε πως το φωτοτυπικό όντως είχε φτάσει τη Δευτέρα για αυτό και είχε χαθεί όλη την εβδομάδα.
Η Σοφία είχε γελάσει. Δεν υπήρχε άλλωστε λόγος να της δικαιολογηθεί, δεν είχαν άλλωστε υπογράψει συμβόλαιο πως έπρεπε να περνάει κάθε μέρα από το μαγαζί της.
"Αλλά σήμερα ήρθα για έναν άλλο λόγο. Πιο ευχάριστο" της είπε σε χαρούμενο τόνο και της χαμογέλασε με ένα από εκείνα τα χαμόγελα του που ήταν ικανά να φωτίσουν όλο τον χώρο.
"Μάλλον θα είναι κάτι καλό γιατί σε βλέπω ενθουσιασμένο"
"Ήρθα να πάρω το βιβλίο που λέγαμε. Θα βρω λίγο χρόνο να διαβάσω ένα βιβλίο κι εγώ μετά από καιρό"
  Το θυμόταν λοιπόν. Το είχαν συζητήσει πριν μέρες αλλά το θυμόταν. Χάρηκε η Σοφία για αυτό, σκέφτηκε πως οι κουβέντες τους είχαν για εκείνον κάποια σημασία.
  Μέσα της ήθελε να τον ρωτήσει για την Ιόλη. Αν είχε επιστρέψει και αν ήταν ακόμη μαζί αλλά φυσικά γνώριζε πως κάτι τέτοιο δε γινόταν. Θα φαινόταν εντελώς αδιάκριτη και το τελευταίο πράγμα που θα ήθελε, ήταν να σχηματίσει ο Άρης κακή γνώμη για εκείνη.
"Χαίρομαι που βρήκες χρόνο για ένα βιβλίο! Θα σου δείξω περίπου τι υπάρχει σε κάθε ράφι και εσύ αποφασίζεις ποιο προτιμάς. Εννοείται πως θα σου προτείνω κι εγώ μερικά, δε μπορώ να αντισταθώ" γέλασε εκείνη καθώς έβγαινε από το πάγκο του ταμείου και του έκανε νόημα να την ακολουθήσει ανάμεσα στα φορτωμένα με βιβλία σύνθετα.
Ευτυχώς που τη σημερινή μέρα είχε φροντίσει το αγαπημένο της φλοράλ φόρεμα και είχε πιάσει τα μαλλιά της σε μια κομψή πλεξούδα. Είχε μάλιστα φορέσει και κραγιόν, πράγμα σπάνιο στις καθημερινές της εμφανίσεις αλλά ήταν μια ευτυχής συγκυρία αφού είχε περάσει σήμερα ο Άρης από το μαγαζί.
  Μέσα της κορόιδεψε τον εαυτό της που ήταν τόσο ανώριμη. Πριν λίγα λεπτά πίστευε πως είχε ξεκόψει με τον Άρη και αυτή τη στιγμή σκεφτόταν αν ταίριαζε το κραγιόν της με το φόρεμα που φόραγε.
  Παρ'ολη τη ταραχή της τον ξενάγησε στους συγγραφείς που φιλοξενούνταν στα ράφια, του πρότεινε μερικά αγαπημένα βιβλία από διάφορες κατηγορίες και ο Άρης αφού έψαξε και μόνος του αρκετή ώρα, κρατούσε στα χέρια του ήδη δύο βιβλία.
"Αυτά τα δύο τελικά;" χαμογέλασε η Σοφία και πήρε στα χέρια της τα βιβλία που είχε αφήσει ο Άρης πάνω στον πάγκο του ταμείου.
"Αυτά τα θέλω σίγουρα αλλά θα ψάξω και για κανένα ακόμη" της απάντησε και ξανατρύπωσε ανάμεσα στα ράφια.
Όσο εκείνος έψαχνε ήσυχος σε μια άκρη του μαγαζιού, στον τομέα με τους παλιούς Έλληνες συγγραφείς πριν το 1930, οι πελάτες περνούσαν από το μαγαζί για να πάρουν διαφορά χαρτικά ή και να βγάλουν φωτοτυπίες.
Η Σοφία τους εξυπηρετούσε ανέμελη ενώ εκείνοι έριχναν κλέφτες ματιές στον Άρη Στράτου τον ιδιοκτήτη του νέου ξενοδοχείου που αυτή τη στιγμή ήταν χωμένος σε στοίβες από βιβλία.
  Έφτανε σχεδόν η ώρα να κλείσει όταν η Σοφία άκουσε ενα επιφώνημα απορίας από τη μεριά όπου βρισκόταν ο Άρης.
Πλησίασε προς το μέρος του και τον είδε να κρατάει ένα προπολεμικο αντίτυπο του βιβλίου "Μυστικοί Αρραβώνες" στο ένα του χέρι και ένα κομμάτι κιτρινισμένο χαρτί στο άλλο.
"Τι είναι αυτό;" ρώτησε σχεδόν τραυλίζοντας από τη ταραχή της η Σοφία και μέσα της ευχόταν να μην ήταν αυτό το κιτρινισμένο χαρτί ο, τι φανταζόταν.
"Βρήκα αυτό το χαρτί μέσα στο βιβλίο. Βασικά έπεσε στο δάπεδο και μόλις το κοίταξα είδα πως ήταν ένα γράμμα. Ένα παλιό γράμμα" δήλωσε εντυπωσιασμένος ο Άρης.
  Η Σοφία πήρε ένα ανεξιχνίαστα ύφος και προσπάθησε να σκεφτεί πως θα έπρεπε να αντιδράσει, δεν ήξερε αν έπρεπε να του μιλήσει για την ιστορία του πρώτου γράμματος. Κατά μία έννοια ένιωθε όλη αυτή τη παλιά ιστορία σαν ένα δικό της κομμάτι, σαν ένα μυστικό της. Δεν ήξερε αν ήθελε να βάλει ένα σχεδόν ξένο άντρα μέσα σε αυτό το μυστήριο. Ήταν παιδιάστικο εκ μέρους της, το ένιωθε, αλλά δε μπορούσε να σταματήσει να αισθάνεται πως ήταν δική της η ευθύνη να μάθει τι συνέβη στη Μαρία.
  Ανασυντάχτηκε γρήγορα από την ταραχή της και σκέφτηκε πως το πρώτο και λογικότερο που έπρεπε να κάνει πριν μιλήσει στον Άρη για οτιδήποτε, ήταν το να διαβάσει το νέο γράμμα. Ίσως ήταν κάτι άλλο και δεν αφορούσε καν εκείνη τη παλιά ιστορία.
"Μπορώ να το διαβάσω;" ρώτησε δειλά η Σοφία και άπλωσε το χέρι της αργά και διστακτικά. Δεν ήθελε ο Άρης να καταλάβει πόσο σημαντικό ήταν αυτό το γράμμα για εκείνη.
  "Είναι από κάποιον άντρα. Κοίτα την ημερομηνία, είναι πολύ παλιό... Γράφει σε κάποια που δε λέει το όνομα της" της εξήγησε ο Αλέξης και η περιέργεια της φούντωνε περισσότερο καθώς έπαιρνε το χαρτί στα χέρια της.