15 yaşındaydım ve ben kendimi bildim bileli İç Anadolu Bölgesinde bulunan ve Küçük bir şehir olan Aksaray daki Toki'lerde yaşıyordum. Mutluydum çünkü arkadaşlarım ve bir çevrem vardı.
Arkadaşlarım beni çok severdi. Çocukken çok eğlenceli ve komik biriydim. İnsanlar beni çabuk severdi. Gerek öz güvenim olsun gerek espri seviyem olsun çok olgundu. Arkadaşlarım bunu çok havalı bulurdu. Çok eğleniyordum.
( Uzun uzun anlatıp sıkmak istemiyorum. )
Yaz gelmişti ve ailem aksaraydan taşınmak üzereydi. Sebebini sorduğumda ''Babaanneniz hasta (kanser) ona destek olmak için adanaya taşınıyoruz'' cevabını almıştım. Bir yandan mutluydum aslında çünkü Babaannem benim için çok değerli bir insandı mutlu biriydi. Övünmek istemem ama onca torun arasından bana çok kıyak yaptığı olmuştur. Neeyse hatırlamak istemediğim ama hatırlamak zorunda olduğum bir şey daha geldi aklıma...
Tamam babam bize öyle demişti ama sonu böyle değildi ki dedim kendi kendime. Sonunun nasıl olduğunu çok iyi biliyorum.
''Babaanneniz hasta ona destek olmak için taşınıyoruz. Sorarlarsa böyle diyin'' demişti... ?
Kimse sormadı zaten ama derdim bu değildi ki. Kesinlikle bunun arkasında bir sıkıntı vardı. Aslında gerçekleşme olasılığı çok düşük bile olsa ihtimal verdiğim bir kaç şey vardı....
**************
2020 den geldim gelecekteki kendime mesaj bırakıyorum
umarım iyi bir ateş topu büyücüsü olabilirim
umarım attığım kalpler bir gün biri bana dönüş sağlar
NİL NE ORSPUSUN
TYRABZIN bizimdur Çaradenuz...
Yarın okula gelme
