KARMAŞIK

EVLATLIK

(Mia)

Yaklaşık iki gün önce henüz birkaç aydır yaşadığım evden, beni sahiplenebilen ama belki de hiç sevmeyen insanların evinden kovuldum. Bu, bu aralar sürekli başıma gelen klasik bir olay halini aldı. Neden mi? İşte bu sadece benim bildiğim ufak bir sır..

Bugün ise yepyeni bir ailemin, okulumun, erkek arkadaşlarımın ve tabi ki kurbanlarımın olacağı güzel bir gün. Aslında bugün tertemiz bir sayfayla hayata başlamamın ilk günü. Kendimi çevremdeki insanlara sevdirmeli, onları bana bağlamalıyım. 16 yaşında olmama rağmen hayat sıkcı. Yalnızlık, umutsuzluk sıkıcı..

10 yaşındayken biyolojik ailemi kaybettim. Annemle babamdan geriye kalan tek kişiler ablam ve bendim. Ablam 21 yaşında her zaman planlı, çalışkan ve her istediğini elde eden bir kişi oldu. Aileyi, insanları, sevgiyi önemsemezdi - ki belki de hayatına devam edebilmesinin en iyi yolu bu- Bu da ailemin ölümünden hemen sonra beni terkedip, arkadaşlarıyla adını bile bilmediğim yerlere taşınmasının kanıtı olmalı..

Bana gelirsek tertemiz bir geçmişim olduğu söylenemez. Yani insanlar böyle diyorlar. Onlara göre takıntılı, psikolojik sorunları olan biriyim. Bana göre ise bunlar sadece yalnızlığımızın yan etkileri..