"Benim çıkışlarım gidişim değil girişim olur,yakında görüşürüz "
Durdu bi an sanarım bu cümleyi aklından geçirdi.
"Ne demek istiyorsun "
"kısacası yakında görüşürüz"
Annemin çağırmasıy la aşağıya inip yemeğimi yedim ve tekrar odama çıktım. Hâlâ başım ağrıyordu ve o son mesajı düşündükçe daha fazla şiddetleniyordu.
"YAKINDA GÖRÜŞMEK ÜZERE "
Tekrar ve tekrar bu cümleyi okuyordum . Yarın okula gidecektim , acaba okuldan birisimiydi? Yoksa sokaktan mı? Şimdi sakin olup en baştan düşünmeliyim. Bodrum katına sadece 2. mektubu bırakmak için inmiş olmalı yoksa o kadar sesiz olmazdı veya ben arkamı dönemediğim her hangi bir zamanda kaçmaz karşımda dururdu yani amacı mektubu bırakmaktı . Peki bisikletimin parçalanması? Tabi ya böylece okula gidemeyecektim ve bu durumda ilk ne yapacağımı veya nereye gideceğimi örenmek istedi. Belkide ulaştırmak istediği 3. bir mektup vardı ama bence bunu sokak ortasında yapmazdı . Ve ben kaçarken hâlâ o bodrum katındaydı ve böylece telefonumu aldı daha sonra kendi numarasını kaydetti . Ama beni aramalardan engellemiş ve bu numaranın her hangi bir sosyal medya bağlantısı da yok. Muhtemelen ki öyle telefonumu kurcaladı , yani telefonumda benimle alakalı bütün bilgileri biliyor ! Ve benim için korkutucu olan yanı...
HER ŞEYE NASIL BAŞLADIYSA ORDAN YANİ MEKTUPLARDAN BAŞLAMAM LAZIM.
Bodrum katına şimdi inemem , en iyisi herkes uyurken . O mektuplarla her şeye yeniden başlamalıyım, Neden? Kim? gibi sorularıma yanıt bulamayacağımı biliyorum. Ama bu labirentin ÇIKIŞI 'ını bulmam gerek. Elbet bir ip ucu olmalı .
(Saatler sonra ,Yazarın anlatımıyla)
Alya odasında dolanıp ne yapacağı hakkında plan hazırlamaya çalışıyor . Durmadan gidip gitmeme konusunda kararsız . İçinden sürekli " ya bu bir tuzaksa" diyip duruyor. Tam zamanı olduğunu biliyordu ama korkusuna engel olamıyordu . Bir anda Alya' nın telefonu çaldı.
Arayan oydu , Alya açmak istemiyordu ama ailesini uyandırmamalıydı .
"S-sen misin ?" "Evet benim"
Sesin genç birisine ait olduğunu düşünüyordu Alya .
Karşı taraftaki kişinin kahkahalara boğulduğunu duyuyordu ama ciddiyetini bozmadı ve soğuk ürkütücü sesiyle konuşmaya başladı.
"O mektupları ne zaman almayı düşünüyorsun Alya . Benim oldukça zamanım var , ama senin ? Ne demişleeeeer bugünün işini yarına bırakma . "
Alya tüm cesaretini toplayıp cevap verdi .
" Benden ne istiyorsun? Kimsin ki sen , ben senden korkayayım ? "
"Alya ,Alya ,Alyaa . Hâlâ anlayamadın değilmi? Kim olduğumu kendi ağzımla söylememi bekleme zaman kaybı olur. Ve şu da var , labirentin duvarları sen farkında olmadan etrafında kuruluyordu zaten. Ve şimdi oyun başlıyor . Bu labirent de oyuncu sensin izleyicide biz bu oyunu oynamayı sen istedin . ŞİMDİ DAHA ZORU ÇIKIŞI YANLIZ BULMALISIN. Yeniden görüşmek üzere.
Sesizlik sadece sesizlik sardı etrafı...
Alya odanın ortasında dona kalmış karşıdaki kişi teklefonu kapatmış olsada telefon kulağında öylece duruyordu. aklında ne bir plan vardı nede bir düşünce . Karşı taraftaki her kimse Alya onun " Bu oyunu oynamayı sen istedin " cümlesini aklından sürekli geçiriyordu.
"Ne oyunu ? Oyuncu ben miyim? Bu bir oyunmu? İntikam oyunumu yoksa? Eğer bu bir intikam oyunuysa , neden . Ben kime ne yapmış ola bilirimki? Tamam eğer bu bir oyunsa bu oyunun ÇIKIŞIN ı bulucam ."
Alya artık bunun bir iyun olduğunu biliyordu . Korkularını bastırarak her şeyin başladığı yerden başlamalı ve labirentin ÇIKIŞINI bulmak için her şeyi göze alıcak .
( Alya ' nın anlatımıyla )
Artık kararımı verdim madem ortada bi oyun var o zaman bende oynarım. Annemlere ses çıkarmadan gizlice inmem lazım . Telefonumu yanıma aldım , odamın kapısını sessizce kapatıp merdivenlerden indim . Ayakkabı mı giyecek vaktim yoktu mektupları alıp hemen geri dönecektim . Evin anahtarını cebime koydum ve terliklerimi giyip indim . Bodruma vardım ve içeri girdim korkularımı bastırdım çünkü bir oyun oynanıyorsa oyunun başlaması için bana zarar vermezler . İlerledikçe dahada karanlıklaşıyordu telefonumu çıkarıp ışığını açtım , çantam ordaydı ve parçalanmış bisikletimin üzerindeki mektup duruyordu geride bıraktığım duvarlardan birinde de o ikinci mektup asılıydı hemen ikisini alıp ilerlemeye başladım . Bodrumdan çıktım ve karanlık ile ışığın siyah ve beyaz gibi uyum sağlayan gök yüzüne baktım. Evet ben bu mektup ları açtığım an oyun başlicaktı ama eminimki YILDIZLAR HER DAİM BANA ÇIKIŞI GÖSTERECEKTİ . Yıldızlara güvenirim çünkü onlar benim pili asla bitmeyecek ışıklarım dı ve o ışıklar benim için hep parliyacak . Bu labirentin çıkışını yanlız bulmuicam yıldılar her zaman peşimde .
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Onlar Benim Asla Sönmeyecek Işıklarım "
^^Yeniden meraba. Bu bölüm sanarım en uzun bölüm oldu . Alya cidden de gaza geldi hshsgs Ama bu cesaret ona pahalıyamâl olcakmı? Alya bu oyunda yanlız kalmayacağını düşünüyor peki HER DAİM ONA ÇIKIŞI GÖSTERECEK YILDIZLAR ı bu seferde ona çıkışı gösterecek mi ? YENİDEN GÖRÜŞMEK ÜZERE.^^
