Een meisje dat de verkeerde kant op ging.

Hoofdstuk 13

Inaya kreeg een vreselijke schuldgevoel, maar zo was ze nou eenmaal. Ze vouwde het briefje op en legde het in een la. Ze was nu helemaal alleen in het huis. Ze zag dat haar telefoon ook op de tafel lag. Gedachte: zeker heeft Hicham het daar neergelegd.

Ze maakte thee voor haar zelf en zag dat ze weer inkopen moest doen. Het was inmiddels al te laat en ook nog zondag. Doe ik morgen wel, dacht ze. Terwijl ze rustig in de woonkamer haar thee zat te drinken ging de deurbel. Wie zou dat nou zijn? Ze liep naar de gang en maakte de deur open. Ze zag Hicham.

Hicham: Hey mag ik even binnenkomen?
Inaya: Om wat te doen? Mij weer gek maken? Ik heb liever dat je gewoon weggaat Hicham. Ik zie gewoon geen reden waarom ik hier nog eigenlijk verder met je zou praten.

Ze deed de deur langzaam dicht. Net voordat ie dicht was, maakte Hicham het weer open

Hicham: Alsjeblieft Inaya. Ik zat fout maar ik kan mijn gevoelens niet weggooien. Alles wat ik deed was gewoon omdat ik je leuk vind en niet wist hoe ik het moest aanpakken. Geef me een kans lieverd. Inaya stond naar de grond te kijken. Wat moet ik nou doen meent hij het of zal ik weer hetzelfde fout maken en er spijt van krijgen? Inaya ging opzij.

Inaya: Kom binnen.

Hicham kreeg een kleine lach op zijn gezicht.

Hicham: Je bent een schat.

Ja ja dacht ze en ik moet het nu geloven na alles wat er is gebeurd.

Inaya: Schat of geen schat Hicham, jij hebt mijn leven op risico gezet. Ik ben met vreemden naar Rotterdam gekomen. Jou kon het niet schelen Car niet en over Younes praat ik niet eens. Hij is niks van mij en zal dat ook nooit zijn.

Hicham liep de woonkamer binnen ging zitten.

Hicham: kom even naast me zitten.

Inaya keek hem vreemd aan.

Inaya: Ik blijf wel staan maak af wat je me wou zeggen.
Hicham: Kom gewoon

Inaya liep met tegenzin naar hem toe en ging zitten. Hij omhelsde haar en begon haar te kussen. Na dat keek hij haar aan.

Hicham: Dat is wat ik je wou zeggen.

Inaya glimlachte en voelde alles weggaan. Alle woede die ze had was gewoon weg het enige dat overbleef waren de vlinders in haar buik.

Hicham: Ik heb gezegd dat ik met je wil trouwen en dat jij de moeder van mijn kinderen zal worden. IK HOU ME AAN MIJN WOORD!

Inaya keek naar de grond haar hartje ging zo tekeer dat ze gewoon naar adem snakte.

Inaya: Maar zo snel al?
Hicham: Ja zo snel, want ik voel dat jij de ware bent voor mij en wil zo snel mogelijk verloven.

Inaya dacht gelijk aan haar ouders en wist dat ze dus geen kans had om te trouwen. Ze werd verdrietig maar hield zich sterk om het niet te laten zien.

Inaya: Maar kijk naar mij dan! Ik woon op mezelf, zonder ouders, ik ga uit, rook en drink hoe wil je dan met mij trouwen als er geen vader is die het 'JA' woord kan geven.

Hicham begon na te denken. Inaya stond op.

Inaya: Zie je! Jij weet wat ik bedoel, het is onmogelijk.
Hicham: Ik ga naar je ouders, samen met jou.
Inaya: Ben je gek! Ik ga noooit die kant op. Ik ben al te ver op het verkeerde weg en wanneer ik ze nodig heb omdat ik wil trouwen ga ik weer naar ze toe alsof er niks aan de hand was? Neee dat doe ik dus echt niet.
Hicham: Rustig nou, ik zal erbij zij..
Inaya: Jij weet niet hoe mijn broers zijn Hicham, ze schieten je neer zonder dat er 1 woord uit je mond is gekomen. Wil jij je leven wagen voor mij..

Hicham antwoordde snel.

Hicham: JA.

Inaya keek geschokt naar hem.

Inaya: Jij kent mij niet eens! Waarom zit je hier nou te liegen. Ik ben niks van jou en jij ook niks voor mij.
Hicham: Inaya! Nu luister je naar mij, als jouw aanstaande! Wij gaan morgen naar je ouders punt uit!

Inaya keerde om en liep de keuken in.

Inaya: Moet je thee?

Hicham liep naar haar toe.

Hicham: Ga nou niet van onderwerp veranderen. Ik wil jouw antwoord horen dat met dit onderwerp te maken heeft. Zeg je nee ga ik nu weg en zie je me nooit meer. Zeg je ja dan komt alles goed.

Inaya bleef doorgaan met haar thee.

Hicham: Oke Inaya wat jij wilt.

Hij keerde zich om en liep naar de gang om zijn schoenen aan te doen.

Inaya riep zachtjes: Nee wacht.

Hicham kwam op, nadat hij klaar was met zijn schoen. Hicham kreeg een glimlach.

Hicham: jaaa?
Inaya: Oke Hicham, morgen ben ik of jij dood, dus bereid je maar voor..