Keeping up with the Skywalkers

Season 2-Episode 5

'...dat we een omgeving kunnen creëren....'
Anakin vloekte en keek op het blaadje om af te lezen wat hij ook al weer moest zeggen.
Hij stond al een half uur voor de deur van de kamer van Han en Leia met Padmé's woorden in zijn hand.

Anakin haalde diep adem, knakte zijn nek en klopte met moeite op de deur.

'Wat?!' riep Leia meteen.
'Kan ik even met jullie praten?' Vroeg Anakin.

Hij liep de kamer binnen.
Leia lag op haar rug op het bed en Han was bezig met zijn shirt terug aan te doen.

Ongemakkelijk pakte Anakin een stoel en ging tegenover het bed zitten.
Han zette zich naast Leia en met zn tweeën keken ze Anakin aan, wachtend tot hij zou gaan praten.

Het was stil voor een lange, heel lange tijd.
De vier ogen bleven naar Anakin kijken en zijn hoofd was leeg.
Alle woorden waren weg. Hij had een complete black-out.

'Uhm...' begon hij en probeerde uit alle macht te herinneren wat de woorden waren, maar zijn hoofd was gewoon leeg.

'Wat ik...ehh...wilde zeggen...' begon hij toen.

'Oh-oh,' grinnikte Han.
'Volgens mij zitten we in de problemen.'
Leia giegelde.

Anakin keek hem boos aan. 'Nee,' zei hij.
'Niemand zit in de problemen.'
Padmé had hem gezegd dat het alleen werkte als hij rustig zou blijven, dus dat deed hij.
Hij bleef rustig.

Maar toen fluisterde Han iets in Leia's oor wat Anakin niet verstond en Leia moest erom lachen.
En toen knapte er iets bij Anakin.

'Weet je wat?' zei hij en stond op.
Hij moest Han Solo duidelijk maken dat niet met hem te sollen viel. Hij was Anakin Skywalker, de Uitverkorene. Beste Jedi die ooit geleefd heeft.
Hij was niemand. En dat zou hij hem duidelijk maken ook.

'Ik hoorde net Luke schreeuwen,' zei Anakin.
Han keek hem verward aan.
'Volgens mij was er iets met je Wookie.'

'Chewy? Is alles goed?' vroeg Han hem.
Anakin schudde zijn hoofd.
'Ik denk het niet.'

'Is hij dood?' vroeg Han terwijl hij na een tijdje Anakin naar buiten volgde.
'Nee,' zei Anakin en stapte stevig door.
'Is hij gevallen?'
'Nee.'
'Heeft hij iemand aangevallen?'
'Nee.'
'Ik snap het niet. Wat is er dan met Chewy?' vroeg Han.

Toen ze ver genoeg van de herberg en iedereen vandaan waren draaide Anakin zich om.
'Niks! Er is niks met Chewy!'

Han keek Anakin niet begrijpend aan.
'Wat?'

'Er is niks mis met Chewy. Maar er is iets heel erg mis met jou samen met mijn dochter.'

Han zuchtte en zette zijn handen in zijn zij.
'Leugenachtig zak stront!' schreeuwde hij en wilde weg lopen.

Maar met behulp van de Force lukte het Anakin om Han te laten omdraaien en dichterbij te komen staan.
Han stribbelde tegen maar het had geen zin.

'Jij bent gestoord!' riep hij.
Anakins ogen werden groot.
'Gestoord?' herhaalde hij.
'Wil jij eens echt gestoord zien?'

Anakin liet Han erg dichtbij hem zweven.
Anakin voelde Hans versnellende ademhaling op zijn gezicht.
Op Hans gezicht was, heel misschien, zelfs een beetje angst te zien.
'Doe nog eens zo respectloos tegen mij, en ik zal je laten zien wat gestoord is,' fluisterde Anakin.

Hij zette Han neer en hij bleef staan.
Hij wist ondertussen wel beter als weg te lopen van Anakin.

'Het gaat als volgt,' zei Anakin.
'Jij gaat Leia, op een respectvolle aardige manier dumpen. Dan pak je je stomme wrakschip en je Wookie en laat je ons met rust.'

Han Solo had op dit moment twee keuzes.
Of hij negeerde de bedreiging van dit gestoord persoon en bleef bij Leia. Hij bleef dan wel bij haar maar hij was er van overtuigd dat Anakin hem zou kunnen ombrengen en zijn lijk ergens kon begraven waar niemand hem ooit terug zou vinden.
Óf hij luisterde naar hem, ging naar Leia en maakte het uit.

'Hey, wat is er aan de hand? Is alles goed met Chewy?' vroeg Leia toen Han hun kamer binnen kwam lopen.
Han had gehoopt dat hij meer tijd had gehad om dit door te denken. Anakin beval het hem om het op een respectvolle manier te doen, dit wilde hij zelf ook. Hij wilde Leia niet onnodig kwetsen.

'Nou nee,' zei hij zuchtend.
Leia stond op en liep naar Han.
'Wat is er dan?'

'Chewy is ehh...ziek,' verzon hij.
Leia trok haar wenkbrauwen op.
'En...daarom schreeuwde Luke?'

Han knikte. 'Ja, het zag Chewy kotsen. En geloof me, je wilt geen Wookie zien kotsen.'

'Gaat het wel met hem?' vroeg Leia die kon zien dat Han overstuur was.
'Wookieziektes zijn...zeldzaam. Dus om Chewy te genezen, zal ik weg moeten gaan.'

'Waarheen?'
'Dat moet ik nog uitzoeken. Maar een geneesproces duurt lang,' loog hij.
Han wist helemaal niks van Wookieziektes.

'Meen je dat? Hoelang?' vroeg Leia.
'Weet ik niet. Maar ik moet snel gaan, voordat Chewy nog zieker wordt.'
Hans leugens waren te dom voor woorden en aan Leia's gezicht was te zien dat ze het niet helemaal geloofde.

'Dus je gaat weg?' vroeg ze en stapte achteruit.
'Nu?'

Han knikte en keek naar de grond.
'En je weet niet wanneer je terug komt?'
Han schudde zijn hoofd zonder haar aan te kijken.
Hij wist dat als hij haar aan zou kijken, hij zou opbiechten dat hij had gelogen en bij haar zou blijven.

'Zo dump je een meisje?' Leia hief haar stem en kruisde haar armen.
'Ik had wel wat meer verwacht van Han Solo. Maar m'n Wookie is ziek en ik weet niet voor hoelang, ik moet zeggen, het is wel creatief!'

'Leia, Chewy is echt ziek,' hield Han vol.
Leia grinnikte sarcastisch.
'Natuurlijk. Wens hem maar beterschap,' zei ze boos.

'Leia...' probeerde Han.
'Nee. Ga maar voordat ik je ga slaan,' zei ze en keerde hem de rug toe.
Dat was de tweede keer dat hij op één dag door een Skywalker was bedreigd.

Han slikte en liep langzaam naar de deur.
Hij pakte de klink en stapte naar buiten, toen hij nog zei: 'Het spijt me.'
En met dat gezegd te hebben verliet Han Solo de Skywalkers.

Leia liet een kwaads kreet gaan die door de hele herberg te horen was.
Anakin kwam binnen om te kijken wat er aan de hand was.

'Gaat het?' vroeg hij.
Leia schreeuwde weer en voordat Anakin de kans had om binnen te komen, sloeg ze met een harde klap de deur in zijn gezicht.

Anakin kon het niet helpen om te glimlachen.
'Je hebt het weer eens voor elkaar gekregen, Skywalker,' grinnikte hij tegen zichzelf.
Trots liep Anakin door de gangen, met een lach die niet van zijn gezicht afkon.