Sabah ezanıyla irkildi,sağına soluna baktı mutfak tezgahının önünde uyuyakalmıştı. Önünde sallanan telefon kablosunu farkedince gece ne olduğunu nasıl buraya kadar geldiğini hatırlamaya çalıştı. " aman Hatce gız gün doğmuş ya." dedi kendi kendine hiçbir şey olmamış gibi. Bir hışımla kalktı yerden. Sonra abdest alıp namaza durdu, başladığı hatminin yarım kalan yerinden devam etti okumaya. İlkokul üçten terkti, çobandı Hatice. Çobanlık yaparken karşı köyün imamının kızından bir bakraç yoğurt karşılığında öğrenmişti Elifba'yı.Öyle içten öyle sevecen okuyordu ki anlamını bilmemesine rağmen ağlıyordu.Sessizce yüzünü silip eteğinin ucunu eliyle kavramış vaziyette minderden kalktı. " ey gidi Hatce şimdi günü doldurma vakti." diye söylenerek sobanın yanında duran odun kovasıyla sobayı tutuşturdu, üzerine de çaydanlığı koyu verdi. Merdivenin başında duran arkası yamalı lastik ayakkabıyı giyer giymez ahırda bağıran ineğine seslendi " etme gızım geliyom ben, azcık daha dayan." Sarıgızı vardı Hatice' nin, Kadir askere gitmeden önce ölen ineği yerine almıştı beş çuval fındık satarak. Tahta kapıdan geçip ahıra vardı ve ineğinin battaniyesini sırtından aldı. "Sarıgızım Kadir'imin sesini duymayalı iki gün oldu." dedi ineğinin sırtını sıvazlayarak. Elindeki süt kabını dolaba koymak için içeri girecekti ki bahçenin alt tarafından bir çığlık duydu. Sabahın 6'sında neyin nesiydi. Kapı kenarına koydu süt kabını ve baltasıyla inmeye başladı, çizgi yolu... koştu çok koştu.. varacağı yer beş dakikaydı fakat yola çıkalı bir saatten fazla olmuştu,istemsizce düşüyordu gözyaşları, oysa Hatice neye ağladığını hatırlarmıyordu. Peki neden hızla çarpıyordu kalbi ve neden nefes nefese kalmıştı.
Ardına baktı, yola çıktığı yerle vardığı nokta arasında bir ömür vardı sanki. Sahi kaç milyon adıma denk gelir kalp atışları. Kaç insan dayanabilir yırtılan ayaklarına, parçalanmış bir vücut emanet etmeye..ağlamaklı tebessümle ıslanmış yüzüne koydu cebinden çıkardığı mendili, boylu boyunca uzandı topraktan patika yola... "aklıma sığdıramadığım ne varsa yüreğimi deşiyor.
İsteyemediklerim, söyleyemediklerim. Ben, değilim.. ben, suretim. Rabbim, beni ölümle bu şekildeyken tanıştırma.Yaşamak istediğimden değil, yanlış yere gömülmek istemediğimden."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ince, çizgi bir yol.
قصص عامة.. İki dağ arasında ince, çizgi bir yol. Bilmiyor, çünkü yangının sebebi kendisi. .. Ardına baktı, yola çıktığı yerle vardığı nokta arasında bir ömür vardı sanki. Sahi kaç milyon adıma denk gelir kalp atışları. Kaç insan dayanabilir yırtılan ayaklar...
