Sister of the Badboy •Dutch• {voltooid}

Deel 1

Hey guys🙋🏼‍♀️

Daar ben ik, alweer 🙈

Ik ben al een tijdje bezig met het schrijven van dit boek, maar ik wist niet of ik het af zou kunnen krijgen. Nu ben ik al best ver en heb ik nog best veel inspiratie.

Ik ben niet van plan om het een boek te laten worden met heel veel hoofdstukken, maar we gaan het zien :)

Xxx Eline
————————————————————————

P.O.V. Sammie
"Jill! Geef terug!" Roep ik geïrriteerd naar mijn beste vriendin die met mijn crush aan het appen is, op MIJN telefoon. Dit is zó ongemakkelijk...

"Jill! Alsjeblieft!" Smeek ik haar nog een keer. Ze krijgt ineens een grijns op haar gezicht, waardoor ik een naar gevoel in mijn maag krijg. "Wat heb je gedaan?" Vraag ik bang. "Ik, jouw allerbeste vriendin, heb een date geregeld" zegt ze grijnzend. Mijn ogen worden groot en ik trek mijn telefoon uit haar handen.

Ik (Jill): Hoii
Robin: Hey :)
Ik: Hoe gaat het?
Robin: Goed hoor, met jou?
Ik: Mwah...
Robin: Is er wat aan de hand?
Ik: Ja, school. Het maakt je depressief😂
Robin: Oh hahahaha, ja. Dat is zeker waar.
Ik: Ik had eigenlijk een vraagje...
Robin: Ja?
Ik: Wil je een keer iets met me gaan drinken?

Als ik dat bericht lees, draai ik snel mijn hoofd naar haar toe. "What the hell? Waarom?!" Vraag ik. "Je moet toch ooit een keer een stap zetten" zegt ze nonchalant. Ik zucht diep en lees verder.

Robin: Ja hoor. Lijkt me leuk :)
Ik (nog steeds Jill): Wanneer?😊
Robin: Ik kan je zondag wel ophalen? Om 18:00u?
Ik: Ja leuk! Tot dan
Robin: Ja, tot zondag

Verder gaat het gesprek niet. Ik sluit mijn telefoon af en leg mijn hoofd op mijn armen. "Waarom?" Fluister ik tegen mezelf. "Omdat je het verdient Sam" zegt Jill. "Je weet dat ik sociaal niet oké ben. Het duurde een heel jaar voordat ik goed met jou om kon gaan!" "Oh ja, oeps" zegt ze grinnikend. "Dat is niet grappig! Straks loopt hij gillend weg als hij mij ziet" zeg ik verdrietig. "Wel nee joh! Je bent een hartstikke leuke meid"

De bel gaat en Jill en ik staan op. We lopen naar het goede lokaal, terwijl we verder praten over mijn date. Nog 3 uurtjes strijden en dan zijn we weer klaar.

————

We zijn eindelijk klaar en Jill en ik lopen naar buiten. "We hebben maandag overleefd, nu nog de rest van de week" Ik kijk Jill lachend aan. "Ja, helaas"

Ik kom thuis aan en zet mijn fiets tegen het huis aan. Ik open de deur en loop de woonkamer binnen. "Hey" zeg ik verbaasd, als ik allebei mijn ouders op de bank zie zitten. Meestal is mijn moeder pas midden in de nacht thuis op maandag. "Wil je even komen zitten?"
Vraagt mijn moeder glimlachend. Ik knik, zet mijn tas op de grond en ga tegenover mijn ouders op de stoel zitten. "We moeten je iets vertellen en we denken dat het nu het juiste moment is." "Oké" zeg ik, niks-verwachtend. Mijn moeder geeft me iets en ik kijk er goed naar.

Het is een foto van een jonge vrouw die aan het huilen is, met een klein meisje in haar armen, net geboren. "Wat is dit?" Vraag ik. "Dit ben jij met je biologische moeder" zegt mijn vader. "Wat?" Vraag ik zacht. Ik kijk weer naar de foto en laat het dan tot me doordringen. "Waarom?" Mompel ik. "Je biologische ouders hadden al twee jonge kinderen en jij kwam per ongeluk bij. Ze hadden geen tijd om goed voor jou te zorgen en besloten je te laten adopteren" legt mijn moeder uit.

Het dringt tot me door dat ik gewoon twee andere ouders heb en nog twee broers of zussen. Tranen beginnen over mijn wangen te rollen. "Awh schat, kom hier" zegt mijn moeder, terwijl ze opstaat en haar armen opent. Ik kruip in haar armen en laat me even gaan. "K-kan ik z-ze zien?" Vraag ik snikkend. "Ja, natuurlijk schat. Ik heb haar nummer nog altijd" fluistert ze in mijn oor. "Vinden jullie dat niet erg dan?" "Natuurlijk niet. Het zijn je echte ouders" zegt mijn vader, terwijl hij een hand op mijn rug legt. "Jullie blijven voor mij mijn echte ouders" zeg ik glimlachend.

————

We zijn een aantal uur verder en ik zit op mijn kamer met mijn telefoon op mijn bed. Ik heb het nummer van mijn biologische moeder gekregen van mijn moeder. Ik zucht diep en typ dan een berichtje.

Ik: "Beste mevrouw Kuipers. Ik heb net gehoord van mijn adoptie ouders dat u mijn biologische moeder bent. Ik zou het geweldig vinden om u een keer te ontmoeten en om te praten. Ik hoop dat u mij ook wilt zien. Groetjes, Sammie.

Ik verstuur het bericht en gooi mijn telefoon dan weg op mijn bed. Ik kan nu niet meer terug... Ik sta op en begin te ijsberen in mijn kamer. Heb ik wel het juiste gestuurd? Had het ook anders gekund?

Als ik een piepje hoor, pak ik meteen mijn telefoon om te kijken of ze geantwoord heeft. En ja, dat is zo.

06-187*****: Hoi Sammie. Ik ben een beetje stil van je berichtje. Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen... Ik had nooit verwacht dat je mij nog zou willen zien, maar natuurlijk wil ik je een keer zien! Zeg jij maar wanneer je tijd hebt i.v.m. school.
Groetjes, Miranda.

Ik staar verbaasd naar haar appje. Ik vind het geweldig dat ze een keer iets wilt afspreken om te praten. "Mam!" Roep ik naar beneden. "Ja schat!" "Ze heeft geantwoord!" "Wat zegt ze?!" "Ze vindt het leuk om een keer te praten!" "Dat is geweldig! Wanneer?!" "Ik denk morgen na school!" "Is goed lieverd!"

Ik app Miranda terug met dat ik morgen middag wel ergens kan afspreken. Ze appt terug dat het goed is en dat ze wel naar mijn stad komt, want ze woont hier een uur vandaan. We spreken af bij een restaurantje om 15:00u.

Ik ben nu al zenuwachtig voor morgen...

Ik ben nooit heel sociaal geweest en daarom vraag ik mezelf ook telkens af hoe het gaat lopen en of diegene me wel aardig vindt en zo. Daarom vind ik het eigenlijk ook niet zo fijn dat Jill de eerste stap heeft gezet naar de date met Robin, maar daar kan ik nu niet meer heel veel aan veranderen.