The Rising Dead

Hoofdstuk 7, het Afscheid

Huy rent via de voordeur naar binnen terwijl ik via achter ga. De keuken stond in brand en paar ondode waren al binnen, Huy komt net aan rennen en we schieten ze door de kop. Huy roept dat hij Sandy kan horen roepen boven. Ga haar helpen Huy, ik zoek Nathalie wel. Huy rent zo snel als hij kan naar boven om te kijken waar Sandy vandaan roept. Ik zocht de hele beneden verdieping naar Nathalie, tot ik opeens schoten hoorde op het dek. Nathalie had een van de aanvalsgeweren gepakt en de laatste kogels.

'Jenson!'

Nathalie, wat is er gebeurt?

'In a minute! Sandy zit boven vast, de brand liet het plafond vallen waardoor Sandy vast zit in haar kamer.

Huy is alvast boven om haar te helpen. zei ik.

'Okay mooi, kom wij kijken of we ook kunnen helpen, alle ondode zijn al dood hier.'

Huy?! riep ik. Hierzo schreeuwde hij terug. Samen schoven we de balk weg voor de deur waar Sandy vast zat. Sandy heeft gelukkig alleen wat schrammetjes op gelopen. Ik ren wel naar beneden voor wat verband, zei ik. De EHBO-kist stond nog steeds in de woonkamer, alleen ik was niet alleen beneden. Er kwam een ondode uit het niks, ik had hem misschien iets eerder moeten zien en doden, hij liet een mooie wond achter op mijn arm.

Huy maakt de schrammen van Sandy wel schoon, dus ik liep naar buiten, kijken naar het mooie uitzicht. Ik ging rustig zitten aan de rivier, tot Nathalie opeens langs me ging zitten.

Nou Nathalie vertel verder, hoe gaat ons leven verder hierna?

'We zoeken nog steeds een mooi huis, ergens mooi aan een meer, met een prachtig stuk land in onze achtertuin.'

Voor de honden nog steeds? vroeg ik.

'Voor de honden,' herhaalde Nathalie lachend.

Mooi,dat klinkt prachtig.

Nathalie draaide haar hoofd en keek me recht in mijn ogen aan.

Ik wist dat ze het al wist, dat het voor mij echt voorbij was, maar iets in haar blik gaf mij weer die rust. Ze keek naar het prachtige uitzicht die de rivier volgde tot in de verte. Terwijl we samen genoten van het uitzicht, zakte mijn hoofd langzaam omlaag, naar mijn pistool.

Op dat moment leerde ik pas dat je ieder moment moet koesteren. Dat je van je leven moest houden. Foto's maakt van alles wat je ziet. Mensen vertelt dat je van ze houdt. Doe dingen waar je bang voor bent. Fuck it, omdat zovelen al zijn gestorven in de klote tijd en niemand ook maar zich iets herinnert wat ze gedaan hebben. Neem je leven en maak er het beste verhaal van de wereld van. Leef je leven. 

Had ik dat maar gedaan, was het maar zo makkelijk, was er nog maar tijd.