The secrets behind the stars

PROLOOG

Mijn ogen gesloten en niet echt volledig wakker. 
Ik kan mijn ogen niet openen en kan me nog niet bewegen.

Dus het enige wat ik kan doen is luisteren en voelen. Ik lig op een harde ondergrond. Het voelt koel aan. Niet te koud en ook niet te warm.
Wat ik hoor zijn vage stemmen op de achtergrond. Het is vooral gemompel. Echt veel woorden kan ik er niet van herkennen. Soms kan ik toch nog wat woorden ontmaskeren door zeer aandachtig te luisteren. Woorden zoals " te nieuwsgierig, 18, Liv, ..." komen vaak voor.
Ik gok dat het over mij gaat. Aangezien ik Liv heet. Bang ben ik voor wat ik zou aantreffen als ik mijn ogen open. Dus hou ik ze maar dicht. Het is niet echt dat ik ze zelfs zou kunnen openen. Ik ben zo moe. Heel mijn lichaam voelt zo zwaar aan. Ik wil gewoon echt slapen. Gewoon wegzakken in die eeuwige diepe duisternis. Het gemompel werd gefluister en na een tijd was alles stil.

" Slaapt ze? " vroeg Odette. Een jonge heer keek haar koel aan. Hij richtte zijn blik dan richting Avalon die hem een goedkeurend knikje gaf. " Haar hartslag vertelt ons dat ze inderdaad slaapt. Maar met dat kind weet je nooit." Odette spande haar spieren klaar om een preek van jewelste te geven aan die respectloze vent. Maar de zachte stem van haar man en zijn sterke handen hielden haar nog net tegen. " Dat was niet zo slim van je Laurens." verduidelijkte Avalon hem met een strengere blik dan voordien. Laurens deinsde terug, excuseerde zich bij Odette en verdween terug door de deur die naar het dochtertje van Odette leidde.

Valeria grinnikte en begon met een glimlach het besluit waartoe ze gekomen waren te herhalen:" Goed, vooraleer iemand Laurens bont en blauw slaagt" , ze knipoogde naar Odette en vertelde dan verder," We zullen nog maar eens herhalen wat we hebben geconcludeerd. Liv zal tot haar 18 niets van ons bestaan en haar oorsprong af weten. Dat zal haar straf zijn voor haar daad. Op haar 18 geven we haar herinneringen terug en mag ze zichzelf verdedigen. Daarvoor krijgt ze een dag de tijd. Daarna zal de raad van Estrella beslissen welke rol ze nog mag spelen in onze wereld. Tot haar 18e verjaardag zal haar toegang dus geweigerd worden tot onze wereld. Weet wel Odette en August dat jullie nog steeds thuis horen hier en er jullie niks word kwalijk genomen. " Odette en August wisselden blikken van wanhoop uit.

Maar het leek alsof valeria er wel nog vertrouwen in had. Dat kon je zien aan haar onweerstaanbare glimlach. " Oke genoeg serieus gedoe, geniet van je tijd met haar samen en dan zien we binnen 8 jaar wel. Je neemt haar het best nu mee nu ze nog slaapt. Als ze hier al wakker wordt, riskeren we dat ze zich dit nog wel herinnert. En dan is dit alles voor niks geweest. Ik wens jullie een veilige reis naar huis en weet dat je onze hulp altijd mag vragen." met deze woorden gaf Avalon het teken om de deur die ouders en dochter al te lang had gescheiden te openen.

Daar lag ze. Een klein onschuldig meisje dat vredevol sliep. " Hoe kunnen ze nou een kind van 10 jaar veroordelen?"  die vraag spookte door de hoofden van August en Odette. Met het omarmen van het kleine tedere lichaampje werden mama en dochter weer herenigd. " Het komt goed, lieve meid, wij geloven in jou."