" ပန်းလေးတစ်ပွင့် ဖြစ်ခဲ့သည်" [ Zaw × Uni ]

အပိုင္း ( ၁၁ )

" ဗိုလ္ႀကီး Xiao Zhan ကို ရာထူးကေန ျဖဳတ္ခ်လိုက္ပါတယ္ ၊ ဗိုလ္ႀကီး Kim Jong In ကို ရာထူးကေန ျဖဳတ္ခ်လိုက္ပါတယ္ "

" နွစ္ေယာက္လံုး အထက္ကေန အမိန္႔ျပန္က်လာတဲ့ထိ ခဏထိန္းသိမ္းခံရမွာပါ "

ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ထြက္လာတဲ့ အသံေၾကာင့္ ရလာဒ္ကို ႀကိဳတင္မွန္းဆၿပီးသား Xiao Zhan က ေနရာကေနထၿပီး သူ႔လက္ထဲေသနတ္ကို Lu-Han ဆီ အပ္လိုက္တယ္၊ KAI လည္း ထိုနည္းတူပဲ သူ႔လက္ထဲမွာကိုင္ေဆာင္ခြင့္ရတဲ့အရာမွန္သမ်ွ D.O. ဆီ ေပးလိုက္တယ္၊

" ဆိုေတာ့.. ငါတို႔က ဘယ္ေနရာမွာ အခ်ဳပ္ခံရမွာလဲ "

တက္ႂကြေနတဲ့ Xiao Zhan က KAI ပုခံုးကို ဖက္ၿပီး ၿပံဳးၿပံဳး႐ႊင္႐ႊင္နဲ႔ ေမးလိုက္ေတာ့ တစ္ခ်ိန္လံုးအေနာက္မွာရပ္၊ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့ Wang Yibo ဆီက အၾကည့္ေတြက တဒိုင္းဒိုင္းပစ္၀င္လာတယ္၊ ခြဲစိတ္ခန္းထဲက ထြက္ထြက္ခ်င္း ကိုယ့္ေဇာနဲ႔ကိုယ္ ျဖစ္ေနခဲ့တာမို႔ Yibo ကို သတိမထားမိခဲ့တဲ့ ေဆးဗိုလ္ေလးက အခုမွ ပူပင္စရာကိစၥႀကီးတစ္ခုကို ျပန္လည္သတိရသြားပံုနဲ႔ လက္လွမ္းျပရင္း ေခၚေလတယ္၊

ဒီဒုဗိုလ္ေလးက ေသနတ္မွန္ထားတာမဟုတ္ဘူးလား၊ ဘယ္လိုခြန္အားနဲ႔မ်ား ဒီအထိ လာနိုင္ပါလိမ့္၊ လူၾကည့္ေတာ့ လဲက်ေတာ့မလိုျဖစ္ေနၿပီ တအားစိတ္ပူေအာင္လုပ္တာပဲ၊

အဲ့ဒီ့အခ်ိန္မွာပဲ အလိုက္သိလြန္းတဲ့ Lu-Han က Yibo ကို တစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္ မ်က္လံုးတစ္ဖက္မွတ္ျပလိုက္ျပီး KAI နဲ႔ D.O ကို ဂုတ္ကဆြဲရင္း ေနရာကေန ပထုတ္သြားတယ္၊ အခ်ဳပ္မခံရခင္ ငါးမိနစ္ေလာက္ပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔နွစ္ေယာက္ အေရးႀကီးစကားေျပာဖို႔ အခ်ိန္လိုလိမ့္မယ္၊

" ေအာ္.. Yibo လာပါဦး၊ ငါ့နားကို လာခဲ့ပါဦး "

ပါးစပ္ကသာ လာပါဦးလို႔ တတြတ္တြတ္ေခၚေနေပမဲ့လည္း Yibo တစ္လွမ္းမွမေ႐ြ႕ရေသးခင္မွာပဲ ေျခလွမ္းက်ဲႀကီးေတြ အျမန္လွမ္းခ်လာတဲ့ Xiao Zhan က သူ႔ေရွ႕ကို ေရာက္လာတယ္၊ဆရာ၀န္ပီသစြာပဲ ဟိုစစ္ေဆး သည္စစ္ေဆးလုပ္ျပန္တဲ့ ငတံုးေလးက သူလုပ္သမ်ွအျပဳအမူတိုင္းကို မ်က္ေတာင္မခတ္ေငးေနတဲ့ Yibo ကို မ်က္ခံုးေလးခ်ိဳးၾကည့္လိုက္ရင္း လက္ညိဳးေလးတေထာင္ေထာင္နဲ႔ လူတတ္ႀကီးလုပ္ျပန္တယ္၊