Lise Aşkı

Yeni Okulda İlk Gün

10.sınıfın ilk günü,herkes birbirini tanıyor artık.Ben ve 9. sınıflar hariç.Yeni bir okula başladığım için fazlasıyla heyecanlıydım,yeni insanlar,yeni öğretmenler...Acaba alışabilecek miydim? Arkadaş bulabilecek miydim? Aklımda bin türlü soruyla okul bahçesinde ilerledim.Kimseyi tanımadığım için birinin yanına da gidemiyordum.Gözlerim Ela'yı aradı,ama onu da göremiyordum.Karnımda heyecandan oluşan ağrıyla birlikte yavaş yavaş bir banka oturdum.Böyle oturmak çok rahatsız ediyordu,herkes arkadaşının yanında duruyor sadece ben yalnız başıma arkada bekliyorum.Bu durumun daha fazla sürmesini istemediğim için Ela'yı aradım:

-"Heyecandan bayılmak üzereyim ve çok yalnızım.Seni de göremiyorum,neredesin? Geldin mi okula?"

Ela kıkırdayarak :

-"Sakin ol hayatım,okulun ilk günü olduğu için böyle hissetmen normal ama yarın daha iyi hissedeceksin bana güven.Ben 5 dakikaya okula giriyorum,yanıma gel istersen birlikte duralım sınıfa girene kadar." 

Beklemekten başka çarem olmadığını anlamıştım,bu kabullenmişlikle sadece "Tamam." diyerek telefonu kapattım.Gerçekten 5 dakika bile sürmeden gelmişti ama beklerken bana 5 saat gibi geldi.Ela'yı görünce hemen yanına koşup sarıldım.500 kişinin içinde birini tanıyor olmak çok büyük şans gibi gelmişti.Ela beni yanındaki arkadaşlarıyla tanıştırdı.Ama hepsi benden 1-2 yaş büyüktü.Hepsiyle selamlaşıp sınıfa doğru yürüdük.Ela beni sırama kadar oturttu.Ama hala gitmesini istemiyordum çünkü tanıdığım tek insan oydu.Tabii derse gireceğimiz için bırakmak zorundaydım.Ne kadar istemesem de Ela giderken sadece arkasından bakmakla yetindim.

Sınıf yavaş yavaş dolmuştu,her gelen ilk bana bakıp sonra yerine geçiyordu.Ben sadece etrafı inceliyordum.En önde oturuyordum zaten.Öğretmen geldiğinde kendimi tanıtmamı istedi,biraz çekinmiştim ama sonra hiç kimseyle göz teması kurmadan başladım kendimi tanıtmaya :

-"Başak.Başak Koçoğlu.Başka şehirden gelmedim,zaten burada yaşıyordum fakat okul değiştirmek istedim.Burada da arkadaşım olduğu için bu okulu seçtim.Başka söyleyecek bir şey yok sanırım.Bu kadar."

Öğretmen gülümseyerek kafasını onaylamış gibi salladı:

"-Hoşgeldin Başak.Umarım güzel yıllar geçirirsin burada."

-"Umarım." dedim.

Teneffüs zili çalınca dışarı mı çıksam içeride mi otursam bilemedim.Sonra eski okulumdaki arkadaşlarımdan birilerini aradım.Onlarla konuşunca ağlamaya başladım.Tam o sırada içeri Ela girdi ve telefonu kapattırdı:

-"Sen o okulu özlemiyorsun.Eskiden geçirdiğin vakitleri özlüyorsun.Ama emin ol burada daha iyilerini geçireceksin.Sana söz veriyorum.Ben de yanında olacağım.Şimdi göz yaşlarını sil ve güçlü bir kız ol."

Göz yaşlarımı sildim ve Ela'ya gülümsedim.

-"Her şey için teşekkür ederim." diyebildim sadece.Teşekkür ediyordum çünkü zorlandığımda hep yanımda o olmuştu şimdiye kadar.Teneffüs bitince Ela kendi sınıfa çıktı,ben de öğretmenin gelmesini bekledim.Tam o sırada arkamdan bir el dokundu.Sarışın bir çocuk ve esmer bir kız.Sarışın çocuk elini uzattı:

-"Merhaba ben Serkan,bu da Nil." dedi yanındaki kızı göstererek.

Ağlamaktan titreyen sesimle sessiz bir şekilde:

-"Memnun oldum,ben de Başak." dedim gülümsemeye çalışarak.

Serkan benim gülmem için sürekli konuşuyordu ve sonunda bunu başarmıştı.Kahkaha atıyordum.Dediği her şeye gülüyordum,çok tatlı bir çocuktu.İkisiyle de telefon numaralarımızı birbirimize verdik.İlk defa birine kanım bu kadar çabuk ısınmıştı.Serkan değil,Nil.Üstelik sadece 2-3 kere konuştuk.Garip bir şekilde kendimi ona çok yakın hissetmiştim.Kendime çok benzetmiştim.