Rode rozen (Sabra en Abdel)

Hoofdstuk 4

Het was de afdelingsmanager. Hij vroeg of hij ons kon helpen maar wij hadden het zogenaamd al gevonden. Ik schaamde me, ik voelde me een leugenaar maar toch om eigen bestwil.

De klok stond op half 6, nog een half uurtje en ik kon lekker naar huis. Ik had besloten om even de stad in te gaan omdat het koopavond was. Even wat leuke jurkjes uitzoeken en wat schoonheidsspulletjes. Die had ik namelijk hard nodig. Ik belde me broer Fikri op of hij mee wilde, en ja hoor meneer ging meer. Hij kwam me ophalen van ze werk en samen gingen we lekker winkelen in de stad. Fikri wilde eerst wat eten, want hij had zoals gewoonlijk weer eens honger dus zochten we een leuk restaurantje en aten we wat. Het was een gezellig restaurant, gemixte culturen en hier en daar wat Marokkanen. De serveerster had mooi zwart steil haar en sprak met een Belgisch accent. "Wat willen jullie drinken?" "Twee cola en mogen we wat te eten bestellen?" Vroeg Fikri. "Ja natuurlijk, cola komt eraan, hier heb je de kaart." Uiteindelijk hadden we een lekkere pasta gegeten. Ik at nooit vlees ergens alleen thuis, dus nam een tonijn pasta. Fikri daarintegen deed niet zo moeilijk om gehakt dus nam hij gehakt. Hoevaak ik ook vertelde dat het niet goed was, hij luisterde niet. Verder was Fikri een nette slimme jongen. Hij werkte bij een aannemersbedrijf van een Hollandse vriend. En bidden Alhamdullilah ook vijf keer per dag. Hij ging vrijdags naar de moskee, maar soms lukte hem dat niet vanwege ze werk.

In de stad was het druk, mensen hadden hun salaris binnen zo te zien. Eind van de maand is het altijd druk, dan slaat iedereen er op los en gaan 100en euro's over de toonbank. Ik vond dat mensen vaak hun geld verspilde aan onzin. Teveel kleren, teveel rommel voor in huis enz. Ik zelf daarentegen was niet gierig maar zuinig. Ik kocht eens in de zoveel tijd wat voor mezelf en verder spaarde ik. Ik spaarde voor de hadj, die ik insha Allah ooit wilde maken. Met wie? Dat is nog altijd de vraag, mocht ik ooit trouwen dan zou ik met me man gaan. Maar tegen die tijd hoop ik al gegaan te zijn. Misschien met me broer Fikri, het zal hem goed doen.

"Mama, wanneer gaan we weer eens naar tante Amina?" "Binnenkort lieverd, ze woont best ver hier vandaan en je weet dat papa niet de kracht heeft om zo ver te rijden." "Ja maar ik kan toch rijden of Fouad." "Weet ik maar je kent vader, hij rijdt liever zelf." Zuchtend liep ik de trap op naar boven. Mijn kamer zat aan de achterkant. We hadden een hoek woning, vrij groot en ruim ingedeeld. Mijn vader en moeder hebben het Marokkaans/Nederlands ingericht maar grotendeels modern. Mijn kamer is met pastel tinten, ik hou van lichte kleuren daar wordt ik vrolijk van. Ik deed me laptop aan om me mail te checken. Snap daar deed ik niet aan, ik vond het onzin. Als iemand me wil spreken dan bel je maar of mail je me. Snap is tijd verspilling, ik lees liever een goed boek of ik help me moeder. 'PLING' daar kwamen de mailtjes binnen. Jeetje, 5 mailtjes terwijl ik op me werk nog had gekeken. Twee mailtjes waren van me werk. Ze hadden een uitje gepland en stuurde het door naar iedereen, mocht je mee willen dan moest je terug mailen om je in te schrijven. Ik wilde er nog even over nadenken dus bekeek de rest van me mails. Een viel op, hij was dik gedrukt en begon met puntjes.

Lieve Sabra.

Het spijt me nogmaals dat ik op deze manier jou wil treffen. Ik vind je een leuke dame en weet geen andere manier. Ik zag je vandaag in de kantine zitten maar zag dat je druk aan de praat was me Anne (me oude collega). Ik hoop dat je niet boos op me bent. Tot morgen insha Allah!

Groetjes Abdel.

Met me handen in me haar naar de laptop gestaard wist ik even niks te melden of te denken. Ik was radeloos, en verbijsterd van zijn liefdadigheid. Hij was best charmant en mannelijk. Hij heeft nu al bijna drie keer zijn excuses aan geboden. Ik wilde terug mailen, maar deed het niet. Ik was vastbesloten morgen op me werk hem te zoeken op de 5e etage en een babbeltje te maken in de pauze. Het was Isha dus ging bidden, na mijn gebed deed ik nog wat doea's en pakte de Qoraan. Liggend in bed las ik wat soera's en viel uiteindelijk inslaap met de Qoraan op mijn buik.