"We meet halfway, tanda mo pa?" I softly whisper as I lying beside him.
He simply nodded.
"I cried a lot that night, my bestfriend betrayed me. The guy whom I love broke my heart. My Mom left me, nakahanap na sya ng lalaking mamahalin sya. Buti pa sya no" I laugh trying to make myself less miserable.
"You don't need to pretend strong in front of me" as he simply glance at me. Kilalang-kilala nya ko. Mula nung araw na yun kung kailan pinatikim sakin ni Hudas kung ano ang lasa ng lahat ng kapighatian sa impyerno. Tandang-tanda ko pa kung paano ko inisip na siguro yun na ang katapusan ko. Yun yung time na akala ko tapos na ang pagtipa ng Maykapal sa mga letra sa kwento ko. Ang exaggerated no, pero yun ang totoo. From Manila to Aklan ang byahe ko para lang makapagpakamatay ako. Oo, I commit suicide. Once there was a professor in my first year college said that 'suicide are not commit not just because they want to end their life, but because they want to end the pain they feel inside' while walking I call my Mom and to my surprise she answers
'Nak'
"...hmmm"
'Nak,nasan..'
"Pagod ka na ba, Ma?"
'Nak...'
"Hindi mo na ba kaya ang ugali ko"
'Hindi! Nagmamahal lang ako. Alam ko kasing magagalit ka. Nak, tumigil ako sa kahibangang to, pero di ko kaya. Nak, maging masaya ka na lang para sa'kin. Mahal ko sya at mahal na mahal nya din ako. Alam ko. Nararamdaman ko hindi nya ko iiwan katulad ng ginawa ng Papa mo sa'kin, sa ating dalawa'
"Kaya ba iniwan mo ko."
'Mag-uusap tayo ng personal once na makabalik na ko'
"I don't think so Ma. This is the last"
'What?'
Call ended 11:07 pm
I thought that I finally hit the bottom. Naglakad ako papalapit sa kulay asul na humahampas sa paa ko. Unti-unti akong nakaramdam ng lamig na gumapang pataas hanggang sa ulo ko.
It's the most terrible thoughts.
I'm willing to meet my end just to free myself from this terrible world.
Humahampas ang alon sa'kin na para bang ibinabalik ako sa baybay pero nilabanan ko ito. Pilit kong inapak ang mga paa ko sa malalim na parte hanggang sa lumubog na ang ulo ko sa tubig.
Ang lamig.
Ang dilim.
Nawawalan na ko ng hininga.
Ito na ang katapusan.
Pikit na ang mga mata ko.
Magpapahinga na ko.
BINABASA MO ANG
In the End
General FictionAnd in the end, we were all just humans, drunk on the idea that love (' yeah love) , only love could heal our brokenness.