Η Αλκμήνη έσπρωξε με φόρα την μεγάλη, ξύλινη πόρτα και βρέθηκε στον προθάλαμο, όπου υπήρχαν οι νιπτήρες και οι καθρέφτες, ενώ πίσω της δέσποζαν οι πέντε καμπίνες των τουαλετών, με κλειστές πόρτες. Τα έντονα φώτα σχεδόν την τύφλωσαν, ενώ ένιωθε πως τα πλακάκια σε στιλ σκακιέρας που κάλυπταν τα πατώματα σιγοντάριζαν κάποια μικρή ζαλάδα που ήδη προϋπήρχε στο κεφάλι της.
<<Ξαδέρφη;>>άκουσε την φωνή που μπορούσε να την ωθήσει σε φονικό και έριξε το βλέμμα της πάνω της.
Η Τίνα προσπαθούσε να σουλουπωθεί, ενώ ο Άρης από πίσω έστρωνε τα μαλλιά του στον καθρέφτη. Της έριξε ένα βλέμμα απόλυτης ικανοποίησης μέσα από τον καθρέφτη και της χαμογέλασε στραβά. Θράσος.
Το περίεργο ήταν πως δεν έδιναν δεκάρα για το γεγονός πως υπήρχε κι άλλος κόσμος μέσα στον χώρο. Έπραξαν ανενόχλητοι τη δουλειά τους και ίσως αυτό να την εξόργιζε παραπάνω.
<<Εσύ, έξω!>>είπε σε μία άκυρη κοπέλα η οποία έφτιαχνε το κραγιόν της στον ακριανό νιπτήρα.
Η κοπέλα την κοίταξε έντρομη, η φωνή της ακούστηκε αρκετά απειλητική για να την αγνοήσει και η Αλκμήνη δεν ήταν και κανένα μικροκαμωμένο σαμιαμίδι<<Ε-εγώ;>>
<<Ναι, τελείωνε.>>είπε και το μάτι της γυάλιζε. Η κοπέλα έφυγε κακήν κακώς και η Τίνα έκανε να την πλησιάσει.
<<Ξαδέρφη, τι έγινε;>>είπε με την μελιστάλαχτη φωνή που έκανε την Αλκμήνη να τα δει όλα κόκκινα.
<<Σήκω και φύγε από μπροστά μου τώρα.>>είπε μέσα από τα δόντια της, κοιτάζοντάς την προείδοποιητικά.
Η Τίνα πισωπάτησε τρομοκρατημένη<<Αλκμήνη, τι έγινε;>>
Η κοπέλα δεν κατάλαβε τι συνέβη, σχεδόν ποτέ δεν έβλεπε την ξαδέλφη της εκνευρισμένη πόσο μάλλον μαζί της και την φοβήθηκε το μάτι της.
<<Ξεκουμπίσου>>φώναξε και η Τίνα γούρλωσε τα μάτια της κοιτάζοντάς την τρομαγμένη. Έριξε μια ματιά στον Άρη ο οποίος κοίταζε σχεδόν ανεπηρέαστος, καθώς έστρωνε το πουκάμισό του.
Ήθελε να ήξερε τι σκεφτόταν, φαινόταν τόσο χαλαρός, σαν να μην βρισκόταν μια Αλκμήνη σε έξαλλη κατάσταση μπροστά του. Μα και πάλι, μέσα του ήταν καλά, δεν υπήρχε λόγος να της δώσει κάποιες εξηγήσεις στο κεφάλι του. Εξάλλου αυτή ήταν που αρνήθηκε να βγει μαζί του, με ποιο δικαίωμα τώρα να ζήλευε.
Η παρόρμηση ωστόσο της κοπέλας δεν χωρούσε δεύτερες σκέψεις.
<<Πηγαίνω, θα σε περιμένω έξω. >>είπε και έφυγε σκύβοντας το κεφάλι της.
YOU ARE READING
Πιάσε με αν μπορείς
Romantizm'' Πάω στοίχημα ότι δεν με έβγαλες από το μυαλό σου χθες το βράδυ'' '' Θα το χάσεις'' του είπε, χωρίς η σιγουριά να χρωματίζει την φωνή της. '' Πες μου Βανέσα, φανταζόσουν σε τι στάσεις θα σε έπαιρνα όλο το βράδυ;'' της είπε με φωνή αισθησιακή. Ο...
