Όταν είμαι κοντά σου...

Σιγά μην με θέλει...

Και ξαφνικά μου στέλνει η Ελπίδα ... -Έλα να σου πω έχεις κάνει τα μαθήματα ή θες να έρθεις σπίτι να τα κάνουμε μαζί??
-😳;;; Σπίτι σου;
-ναι... Έλα ρε συ αφού ξέρεις με ποιόν μένω άλλα μεταξύ μας για μένα θα έρθεις όχι για αυτόν..
-ναι αλλά που μένεις;
-αφού σου είπα το πρωί!
-ναι σωστά ξεχάστηκα..
-άρα είναι οκ;
-ναι τί ώρα να έρθω;
-ετοιμάσου και έλα.
-εντάξει τα λέμε.. α και ευχαριστώ για τη πρόσκληση .
-δεν χρειάζεται να με ευχαριστείς .. όλοι έχουμε ανάγκη νέους φίλους..
-🤗..
Ήξερα εξαρχής ότι δεν υπάρχει περίπτωση να του αρέσω..έτσι δεν ασχολήθηκα πολύ με την εμφάνηση μου.. εξάλλου για την Ελπίδα πήγαινα .. και είναι πολύ ωραιά που με κάλεσε σπίτι🙃 Δεν θα είχα κάποιον άλλον εδώ..τέλος πάντων τελικά έβαλα ότι έβαλα και το πρωί και έφυγα. ωραία γειτονιά είναι εδώ .. συλλογιζόμουν όσο περπάταγα . Νομίζω αυτό το σπίτι έλεγε .. ελπίζω αυτό να είναι. Χτύπησα το κουδούνι δειλά δειλά. .. και..
-Hi Μυρσίνη!πώς και από εδώ;
Έδειχνε λίγο έκπληκτος και λίγο σαν να ήταν πολύ νευρικός και να προσπαθούσε να το κρύψει..γιατί;🤔
-Γεια!εμ.. με κάλεσε η Ελπίδα να διαβάσουμε μαζί..
- Α. Είναι επάνω στο δωμάτιο.. Μισό να τη φωνάξω..Ελπίδα!!
....
-Έλα
-έχει έρθει η Μυρσίνη εδώ..
Ξαφνικά ο τόνος της φωνής του χαμήλωσε όταν γύρισε να με κοιτάξει..κοκκίνισα.. και έσκυψα το βλέμμα μου χαμηλά..
-Α ωραία κατεβαίνω!
....
-hello Μυρσίνη σε περίμενα πάμε πάνω. Και εσύ δεν θα έφευγες Αχιλλέα;;
Ξαφνικά από εκείνο το χαλαρό ύφος που είχε άλλαξε όταν με κοίταξε ..
-εμμ.. όχι τελικά τα παιδιά ακύρωσαν και ξέρεις τώρα..
-εντάξει αλλά μην ενοχλήσεις γιατί θα διαβάσουμε.
Τότε πήρα το θάρρος και το είπα..
-Ελπίδα δεν νομίζω να μας ενοχλήσει .
Ξαφνικά ένα χαμόγελο στράφηκε στο πρόσωπο του όταν με κοίταξε.. έπειτα κοίταξε την Ελπίδα με ένα ύφως του τύπου Πάρταα.
Μετά έφυγε ..
-Δεν σχολιάζω..πάμε πάνω να σου δείξω και το δωμάτιο μου έλα!
Α και ξέρω ότι γνωριστήκαμε σήμερα άλλα νιώθω μια περίεργη οικιότητα μαζί σου .. ελπίζω να μην σε κάνω να νιώθεις άβολα.
-οχι! Ίσα ίσα .. είμαι κουνούργια και εικρινά το έχω ανάγκη.. άρα το εκτιμώ..
-🙂
-🙂
-ωραία. Λοιπόν ας ξεκινήσουμε καλύτερα για να τελειώσουμε και κάνουμε καμιά βόλτα να σου δείξω και λίγο το μέρος αν θέλεις φυσικα!
-Ναι βασικά ωραία ιδέα !
Και εκεί ήταν το σημείο που διαβάσαμε . Ευτηχώς δεν είχαμε πολλά ήταν πρώτη μέρα εξάλλου.

-τέλοοος.
-ναι.. τελικά θα πάμε βόλτα ;
- ότι θές εσύ είσαι η φιλοξενούμενη εξάλλου..
- εντάξει λέω να πάμε.
-τέλεια!

Τότε ήταν που ακουσαμε έναν δειλό χτύπο στην πόρτα.
-Ελπιδαα
-Τι θέλεις δεν σου είπα να μην ενοχλήσεις?
-όχι απλά θα βγω και είπα να σε ενημερώσω μην με ψάχνεις μετά και έχουμε γκρίνιες.
-εντάξει ..
Εκείνη ήταν η στιγμή που κοίταξα με ένα κουταβίσιο βλέμμα την Ελπίδα.
Μου ανταπέδωσε ένα σαν να μου έλεγε ..καλά!
-ε Αχιλλέα? Που θα είσαι?
- στο πάρκο μάλλον.
-εντάξει μπορεί να περάσουμε μετά.
-οκ!
-Ελπίδαα ... ευχαριστώ🤗
-🙄τέλος πάντων έχε χάρη
Κατεβήκαμε τις σκάλες και αρχίσαμε να  περπατάμε τον δρόμο όλο ευθεία . Όντως ήταν ωραία εδώ , παλιά εκεί που έμενα είχε πολλές βροχές και δεν μπορούσες να βγείς εύκολα έξω. Αλλά και να έβγαινες το πολύ πολύ να πήγαινες σε καμιά καφετέρια και αυτό.. παρατηρούσα τους ανθρώπους στο δρόμο όσο περπατάγαμε. Ήταν γελαστοί ! Και διασκεδάζανε όλοι με τις παρέες τους.. τι ωραία! Σκέφτικα και ένα χαμόγελο απλώθηκε στο πρόσωπο μου.
-Τι σκέφτεσαι ?
-Ισως τελικά να είναι ωραία εδώ .
-καλά είναι..
-αυτό εδώ είναι το πάρκο;
-ναι εδώ είναι .
Κοίταξα γύρω μου το πάρκο.
-τι λές να κάτσουμε στο παγκάκι η να πάμε στη παραλία; Δεν είναι μακρυά .
-μπορούμε να τα κάνουμε και τα δύο.
- καλή ιδέα.
To be continued