EZH #5: Hope Tuason [ON GOING]

Chapter 4

Chapter 4

-----

Matagal kong inisip kung ano ba iyong nagawa ko na naging dahilan bakit hindi natuloy ang lakad namin. I really couldn't think of a reason, couldn't point out when does things got wrong.

"Tumigil ka nga." Saway sa akin ni Miggy. She slapped my hand away from my face. "Stop thinking about it too much."

I whined ate her loudly.

"Kasi naman! You can't really blame me!" I pouted. "Timothy isn't that rude, you know. Kaya napapaisip talaga ako bakit ganon siya sa akin."

"He is rude." Miggy said, umirap pa sa akin. Sumimangot ako.

"He is not!" Pagpipilit ko pa rin. Miggy looked at me, her face blank and cold.

"Ako nakalapit na sa kanya. Ikaw?" Taas kilay na tanong ng best friend ko. I whined. Kailangan talaga ipamukha sa akin?

"Ikaw." Mahina kong sagot. I pouted heavily, halos sumayad na nga sa sahig ng café ang nguso ko sa haba nito.

"And that means?" Tanong pa ni Miggy, her arms crossed on her chest now. Kahit puro harina ang mga kamay niya ay wala siyang pakialam. Basta tutustahin niya ako. Iyon ang priority niya.

Umirap ako. I reminded myself that Migs doesn't mean any harm.

"You know him better than I do." Sagot ko na lalong ikinataas ng kilay ni Miggy.

"Good. I'm glad we're on the same page now." Kontentong sabi ni Miggy. Ibinalik niya iyong atensyon niya doon sa batter na hinahalo niya. She was baking another batch of cookies, para sa night shift namin.

Hindi na ako sumagot doon at tumango na lang, my pout still on my face.

Hindi pa rin kasi ako appeased doon sa usapan namin ni Miggy. May kung ano pa rin sa loob ko na hindi kuntento sa outcome ng pag-uusap namin.

Noong seven p.m na ay dumating na si Asher. He was always here at that exact time to fetch Miggy. Doon sila di-diretso sa condo nina Asher, doing whatever it was that they do.

"Do you want to go with us?" Tanong ni Asher na ikinagulat ko. Muntik ko pang mabitawan ang hawak kong tray na may lamang merengue batter. I was finishing the icing of a cake for tomorrow's sale.

Nilingon ko si Asher, his expression never changing.

Seryoso. Parang laging tumititig sa kauluwa ng kausap niya. Kaya minsan di ako tumitingin dito kay Asher. Iba kasi siya tumingin talaga. Sobrang lalim at para kang malulunod. And not in the good, kilig way of lunod. No.

Asher's eyes were like deep and dark pits full of secrets and mystery.

Kaya rin siguro nakukuha nitong lalake na 'to ang interes ni Miggy. He was like a book waiting to be read and discovered.

Athena Miguele Hizon loved books. And mysteries. She would love to unravel all of Asher's hidden stories behind his emotionless eyes.

"Saan ba kayo pupunta?" Tanong ko. In all honesty, di ko pa naman talaga masyadong nakakasama itong si Asher. I only knew him from Miggy's stories. "Di ba ako makaka istorbo?"

Tumaas ang kilay ni Asher.

"Marami nang istorbo sa amin doon sa bahay. Walang magbabago kahit madagdagan ng isa pa." Sagot ni Asher. My jaw almost dropped. This man was savage!

Akala ko si Timothy lang iyong ganoon! My goodness, may tinatagong kasupladuhan din pala 'tong si Asher Ruiz!

"Sa bahay niyo?" Tanong ko na lang. Again, I didn't knew Asher that much. Dapat isipin ko munang mabuti ang mga salita na sasabihin ko bago ko sila sabihin sa kanya. "Okay lang ba?"