Mehmetle Sevgiyi çekiştirirken birden kapı çalındı. Şaşkınlıkla birbirimize baktık ve Mehmet kapıyı açtı. Gelen Barıştı. Yüzü gülüyor, sevinçten ayakları yerden kesilmişti. Elinde bir demet karanfil, Sevgiyi görmek istediğini söyledi.
+Barışçım gel birer kahve içelim.
Diye seslendim ve Barış içeri girdi.
- Hadi aşkım bize kahveler seni bekliyor.
+Tamam canım.
Tam mutfağa yöneldim ki Mehmet seslendi;
-Aşkım bekle sana yardım edeyim.
+Olur canım gel tabi.
Biz tam mutfağa geçmiş kahve yapmaya başladık ki Sevgi banyodan çıktı.
+Kahve kokusu alıyorum sanki.
-Evet tatlım, sana da yapayım mı?
+Çok iyi olur canım.
