Marslı Adam

1

"Selam..."

Her şeyin başladığı o cümle,5 harf,2 hece,1 kelime. Bu denli içime işleyeceğini nerden bilebilirdim ki? Tek bildiğim kalbimin yeniden aşık olamayacağı kadar kırılmış olduğuydu.

—

"Lan şu topu düzgün at artık! Aklın nerede senin Umut?"

"Kuzey,oynamayacağım ben bugün,pek iyi değilim. Midem ağrıyor biraz,hocaya söylersin."

"Nereye oğlum?"

Cevap vermedim,arkama bile bakmadan sırt çantamı tek koluma takıp sahadan çıktım. Kulaklığımı taktım. 1 hafta geçmişti. Ezgiden ayrılmıştım,çünkü eskisi gibi değildik artık. Bana uygun birisi değildi,bizim hayat zevklerimiz çok farklıydı,ben gösteriş meraklısı biri değildim,doğal kızları severdim,ama Ezgi için bu özelliklerin hepsi ters düşüyordu. Aklımdaki düşünceleri bir kenara atıp otobüsün gelmesini bekledim. 11.sınıf olmak zordu,basketbol takımında olduğumuz için de zorlanıyorduk,hem ders hem basketbol. Hayatıma bazen yetişemiyordum. Otobüs geldi ve kartımı çıkarıp bindim.

—

"Unut artık şu çocuğu. Anıları bile seni üzmekten başka bir şey yapmıyor. Gerçi sen bana pek anlatmıyorsun ne olduğunu ama ben anlıyorum. Hem sanaldan aşk mı olur kızım? Neyine güveneceksin? Ya kız çıkar ya da eğlenmek için seni seviyorum der. Saf mısın?"

Kaşlarımı çattım. Kulaklıklarımı çıkarıp sabahtan beri tepemde boş yapan Beyza'ya döndüm.

"Susacak mısın? Yoksa susturmak için başka yollar mı deneyeyim?"

Mahcup bir ifadeyle ofladı.

"Sen üzülme diye yapıyorum Lalin."

Gözlerimi kapattım. Derin bir of çektim. Oturduğum yatakta yatar bir pozisyona geldim. Yana döndüm ve dizlerimi kendime çektim.

"Üzülmemi istemeyenler genelde hep beni üzenler oluyor biliyor musun? Ya da tanıdığım insanlar yüzünden kimseye güvenemiyorum,ben neyin ne olduğunu artık kavrayamıyorum. Hayatıma yetişemiyorum."

"Yapma canım. Bak Leyla Teyze seni böyle görünce çok üzülüyor. Kadın zaten babandan sonra yıkıldı. Kızının da gözleri önünde bu hale gelmesine nasıl dayansın?"

Burukça gülümsedim.

"Babam bizi terk etmişti değil mi? Hatırlattığın iyi oldu."

Pot kırar gibi bir yüz ifadesiyle baktı bana. Bir şey diyemedi Beyza. Sustu,herkes gibi,o gibi. Sustu.

"Tek istediğim Burağı unutman. En yakınımın bu denli üzülmesi canımı çok yakıyor."

Ayağa kalktım.

"Özlem Teyze merak etmiştir seni. Yarın görüşürüz Beyza,iyi akşamlar." deyip odamdaki tuvalete girdim.

Gözlerimin altına baktım. Mor,şiş,bitik gözler..Eskiden içi gülen,parıldayan bu kahveler nasıl bu hale gelmişlerdi? Saçlarım..Kısalmıştı. Omzumun üstüne geliyordu. 1 ayda 15 kilo vermiştim. Terk edilince zayıflıyorsunuz kızlar:)Ekleyin listenize bunu. Elimi yüzümü yıkarken kapı kapanma sesinden Beyza'nın gittiğini anladım. Yüzümü havluyla kuruladım ve saçlarımı yukarıdan topladım. Salona indim. Annem akşam için yemek hazırlıyordu.

"Kızım. Napıyorsun sabahtan beri odadan çıkmadın?"

"Uzanıyordum anne. Ben biraz ders çalışacağım."

"Tamam annecim,aferin sana."

Yalandan bir tebessüm ederek odadan çıktım. Liseye yeni başlamıştım. Güzel bir başlangıç olmuştu. Keşke hayatımda öyle devam etseydi. Biyoloji testimi önüme koydum. 1 saat boyunca soru çözdükten sonra telefonumu elime aldım. Sanal arkadaşlarımı çok seviyordum. Mesafelere rağmen acıma ortak olan insanlar onlardı. Nasıl sevmeyeyim? Ben dostluk kavramını tam olarak burada öğrenmiştim.

Bir mesaj gelmişti.

@****eliey

Selam

Aynı şekilde cevap verdim. Birkaç kere karşılaşmıştım bu çocukla. Aynı zamanda ortak arkadaşlarımız vardı.

Telefonu kapatıp şarkımı dinlemeye devam ettim.

"Her şey gibi değiştin,
Bu son seslenişti,
Yazılmayacak sayfalarca,
Artık adın yok şarkılarda," diyordu Çağan Şengül şarkıda. Gözlerimi kapatıp şarkının melodisinde kayboldum. Belki de hiç uyanmamak istemiştim hayatımda ilk kez.

—

~