"Kendine iyi bak.
Bir gün herkes gidecek,
Kendini yine sen toparlayacaksın."
Sen acın ile baş başa kalırken,yanında kimse olmayacak belki. O güzel kalbini kötü düşüncelerle yorma. Kalbine iyi bak. İnsanlara fazla değer verme mesela. 'Kıramam diye düşünme,kır diye demiyorum zaten' Karşındaki insan mutlu olacak diye,onay verme herşeye. Sen onlar mutlu olsun diye varını yoğunu önlerine sererken onlar sana iyi tarafıyla yaklaşıp hayatını nasıl altüst edeceğini planlar olmuş. Yapılan iyiliği kötülük görecek kadar şer ile taşıyor bu dünya. Ne yazık ki eski insanlık kalmamış gözler önünde yapılan hatayı doğru kabul edecek kadar karaktersizlerle doluyor dünya.
Çocukluğuma dönüyorum;
eski günlerime o güzel insanların beni gördükleri zaman saçımın okşaması geliyor aklıma insanın sevgi görmesi kadar güzel birşey yok şu hayatta gerçek değilmiş o sevgiler anladım bunu. Yavaşça olgunlaşmaya başladım,kendi ayaklarım üzerinde durmaya başladım hayatın anlamını çözmeye başladım,hissettirdim bunu o insanlara anladılar artık sevgilerine ihtiyaç duymadığımı, hayat artık müheyya idi acılar için. Şimdi ise verdikleri sevgiyi fazlasıyla alıyorlar. Sadece aşk değilmiş düzmece olan,gerçek sandığım dostluklar da yalanmış.
Vermeden almaya insanlar ne kadar alışmış.
Ne zaman iyilikle insanlara yaklaşsak,ne zaman içimizdeki sevgiyi göstersek,karşılığını hep kötülük bularak aldık.
Bunu okuyan kardeşim,kendine bir söz ver 'Adaletin' ne demek olduğunu iyi bil.
Kimseyi dinleme artık,kalbinin sesini dinlemeyi öğren vesselam.
çünkü dünya kimseye iyilik yapılmayacak kadar kötü ve pis insanlarla dolu.
"Sana kötülük yapan o insanları bir kenara koy"
Bir isim koy adı 'Dost' olsun. Kendi menfaatini düşünmeden,iyi gününde,kötü gününde yanında olacak bir dost seç kendine. Fazla insan alma hayatına. Birkaç gerçek dostun olsun,yeter bu sana. Gerçek dostlar doldurmuyor mu? Kendi menfaatine yanınıza yaklaşan insanların yerine. Değiyor tabi ki...
Şimdi gözünü aç,artık kendine gel.
Etrafına şöyle bir bak,kendi için uğraşan ne kadar insan varsa çıkar hayatından. Evcil hayvan edin mesela;onlar sahipsiz,iyilere ihtiyaçları var,sevgiye ihtiyaçları var,sahte insanlara göstereceğiniz sevgiyi hayvanlara gösterin. Onlar sahipleniyor seni,yanında oluyorlar. Hayvan bakmaya gücün yetmiyorsa,çiçek büyüt mesela,sana yardım etmesini istediğin o insanlar yardım etmeyecek sana,seni kırıp ardına bakmadan gidecekler evvela. Kimseye anlatamayacaksın derdini. Anlatacaksın belki ama karşındaki seni dinlemeyecek,paylaştığın acının ne kadar önemsiz olduğunu kurcalayacak kafasında.
belki o seni saymıyor hayatında. Kötülerin yerini,iyiliklerle dolduracağına kötülüklerle dolacak etrafı,bir çiçek yetiştir; içindeki sevgiyi göster ona,taşı sulayıp çiçek açmasını beklersen yorulursun,üzülen hep sen olursun.
Herkes kendi rengini,elbet belli etmiştir. Şaşırmamalısın.
Bakara suresi, 156.Ayet
Çaresizlik tuzağına düşme. Her zaman bir umut ışığı olduğunu aklından çıkarma.
