yaşananları gerçekten yaşadım bilin istedim
Kız yavaşça ayılmaya başladığını farketti gözünü açmadı kafasında yine düşünceler toplanınca 'yine beni rahat bırakmayacaklar' diye düşündü. kaşlarını açabildiği kadar çattı gözlerini açtı o ortama alışmaya çalıştı gözlerinin bulanıklığının geçmesini bekledi yavaşça etrafını süzdü saatin yine 5 olduğunu gördü ve yorganı esnemek için biraz itti abartmadan kollarını yana açtı ve esnedi.oturur pozisyona geldi ve ayaklarını sarkıttı ayakları hafif yere deyiyordu bir an titredi ama sonra kendine geldi. yine kafası çok doluydu 'kesin baş ağrısı yapıcak' diye düşündü.
ruhsal hastaydı o ne yaparsa yapsın kendine gelememişti ilk başta kontrol edebiliyordu ama sonraları kendini ne kadar sıksada değişmemişti o da sorun olarak görmemiş akışına bırakmıştı. kalkıp yavaş ve küçük adımlarla kapısına geldi kimsenin bu saatte ayakta olmadığını bildiği için içi rahattı,kapıyı açtı ve yavaşça halıya bastı koridora uzunca bir baktı bu koridor ona sonsuz gibi geliyordu yaklaşın 10 15 adımdan sonra kapının önünde durdu yavaşça dönerek aynaya baktı gözleri şişmişti her zamanki gibi boşverip kapıyı açtı ve ışığı yaktı kimseyi uyandırmak istemediği için kapıyı kapattı yüzünü yıkamak için suyu açtı ve yıkamaya başladı bir kaç kere çırptıktan sonra aynaya baktı odaklanamıyordu çünkü kafası başka yerlerdeydi alışmıştı bu artık güzel güzel günlük rutiniydi arkasını döndü ve havluyu acuçlayarak yüzünü sildi yavaşça aynaya bakmaya devam eti ve kafasındaki düşüncelere baktı''bu gün günlerden ne?bir şey yiyecek miyim?ne dersı çalışıcağım? niye mutlu olamıyorum? gerçekten de hasta mıyım? niye insanlar beni umursamıyor? niye bunları tek ben yaşıyorum? bu gün insanlara tahammül edebilecek miyim? niye kendime zarar veriyorum? mutlu olmak için ne yapmam lazım? insanların dediklerini umursuyor muyum? bu şekilde mutlu muyum? tekrar uyuyunca saat kaçta uyanıcam? ödevlerimi yaptım mı? iştahım açık mı?'' bunlar daha çok küçük parçasıydı kendine bakarak sırıttı ve sonra eski haline geri döndü çünkü komik geliyordu yaşadığı her şey tüm bu olanlar.banyodan çıkıp geri odasına yöneldi bu sefer düşüncelerini umursamamaya çalışıcaktı ama her seferinde baş ağrıları ben burdayım der gibi üstüne gidiyordu yapacak bir şeyi yoktu çıkmaz sokakta gibi hissediyordu ya orada durup biraz daha delirecek ya da arkasını dönüp korkularıyla yüzleşecekti ama onlar ölümsüzdü istesede olmazdı. hafifçe kapıyı kapatarak odasına girdi ve yatağına oturdu yatağı ile penceresi birleşikti perdeyi açık gökyüzüne bakmaya başladı sadece siyahtı her yer öyleydi kendine benzetti bir an kendine benziyordu aynı kalbi ve aklı gibi ve her zamanki gibi görünüşü bulanıklaştı hızlıca gözlerini ovalamaya başladı gözleri acıyordu ama umrunda değildi uzun bir süre ovaladı sonra kendini yatar pozisyona getirip ofladı yavaşça bu yaşadıklarını düşündü hepsi ağır geliyordu biliyordu ilk başlarda biraz abartıyordu şu anda kendini kontol edemiyordu çoğu şeyden tiksiniyordu çok soğuk su ve çok sıcak sudan nefret ediyordu cildi soyuluyor gibi hissediyordu. tüm sesler birbirine girince kulağına çok tiz bir ses geliyordu bu aslında olmaması gereken bir şey o kadar yüksek sesle çıkıyor ki baştan sona titriyordu çoğu zaman halüsinasyon görüyor ,ara sıra panik atak geçiriyor, nefesi daralıyor, etrafına zarar veriyordu.
Bunları oda istemiyordu yavaşça pozisyonunu değiştirdi birden mutlu olduğunu hissettim bu arada birde sürekli ruh hali değişiyordu hızlıca ofladı ve sonra kendi yatar pozisyona aldı ve gözlerini kapattı
-Uyuyor muyum?
-sence?
gözleri kapalı
bilinci açık
sonuç:YAŞIYOR...
