Femme fatale 2:the return

Πριγκιπισσα διχως ονειρα

5 Χρόνια πριν Μιλανο
Όλη την υπόλοιπη νύχτα δεν κατάφερε να κοιμηθεί . Κάθε φορά που τολμούσε να κλείσει τα βλέφαρα της , η εικόνα εκείνου του άντρα να της λέει απρεπή λόγια, να την αγγίζει σε σημεία που δεν έπρεπε να την αγγίζει , και να την απειλεί , στοίχειωναν το μυαλό της , κρατώντας την ξύπνια . Ήθελε τους γονείς της , τον γκρεγκ. Έπρεπε να μιλήσει σε κάποιον , όμως ήξερε πως εκείνος ο άντρας της είχε πει να το κρατήσει μυστικό . Η Σελινα δεν ήξερε εάν αυτό ήταν το σωστό , όμως φοβόταν να τον παρακούσει . Και εάν της έκανε κάτι χειρότερο ;
Από την άλλη μπορούσε να εμπιστευτεί τον Γκρεγκορι . Ήταν πάντα δίπλα της , και ήταν σίγουρη πως δεν θα έλεγε κάτι σε κανέναν . Θα του τα έλεγε όλα . Το είχε αποφασίσει .
Το πρωινό την βρήκε ξάγρυπνη και ταλαιπωρημένη απ οτις σκέψεις και τις αναμνήσεις της . Ήταν πολλά για να μπορέσει να τα διαχειριστεί ένα 13χρονο κορίτσι .
Ανυπομονούσε να γυρνούσε πίσω ο Γκρεγκορι . Είχε την ανάγκη να τα πει, να μοιραστεί αυτό το βάρος με κάποιον που θα την καταλάβαινε , που δεν θε την εξέθετε .
Σηκώθηκε με δυσκολία από το κρεβάτι και αφού ντύθηκε ζεστά κάθισε μπροστά από το παράθυρο του δωματίου της περιμένοντας να τους δει να επιστρέφουν .
Η αναπνοή της έβγαινε με δυσκολία . Ένιωθε παραβιασμένη , χρησιμοποιημένη , και ας μην μπορούσε ακόμη να καταλάβει την σημασία της λέξης . Δίχως να το συνειδητοποιήσει , δάκρυα άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια της . Δεν προσπάθησε να τα εμποδίσει , ακόμη και εάν ήξερε πως θα ήταν αδύναμη.
Η πόρτα πίσω της άνοιξε ξαφνικά , χωρίς καμία προειδοποίηση κάνοντας την να πεταχτεί όρθια παίρνοντας μια αμυντική στάση .
Ο ιδιος άντρας που την είχε επισκεφτεί εχθές μπήκε μέσα με ένα πλατύ χαμόγελο . Δνε προσπάθησε να του το ανταποδώσει .
«Τι έγινε ; Προβλήματα στο παράδεισο πριγκίπισσα ; Μην ανησυχείς θα σε βοηθήσω να τα λύσεις όλα .»
«Σ...σταματά ! Ε...εσυ εννοείς αλλά πράγματα , που δνε είναι σωστά .»
«Ποιος λέει τι είναι το σωστό και τι το λάθος μικρή ; Θα μάθεις σε λίγο καιρό πως δεν υπάρχει κανένας θεός που να τα ορίζει . Πράττεις οπως θέλεις εσυ , οπως θεωρείς εσυ ότι αρμόζει .»
«Δεν ..δεν είναι έτσι . Δεν σε πιστεύω !»
« καλώς μικρή ... έτσι κι αλλιώς θα το καταλάβεις σύντομα πριγκίπισσα .»
«Μην ... μην με λες έτσι .» Η φωνή της έτρεμε και όσο και εάν ήθελε δεν μπορούσε να κοντρολάρει το τρέμουλο στο κορμί της . Πως κατάφερνε να γίνεται τόσο ευάλωτη μπροστά του ; Πως ήταν τόσο αδύναμη ;
«Γιατί όχι ; Πιστεύω πως σου ταιριάζει .»
«Δεν ... δεν υπάρχουν πριγκίπισσες . Είναι όλα ανόητα παραμύθια για παιδιά . Μην με αποκαλείς έτσι .» Του απάντησε τώρα πιο δυναμικά. Δεν ήξερε που κατάφερε να βρει την δύναμη όμως ήξερε πως έπρεπε να σταθεί όρθια για να υπερασπιστεί τον εαυτό της .
«Και έξυπνη ... μάλιστα συνεχίζεις να με εντυπωσιάζεις Σελινα . Είσαι πολύ πιο ώριμη από τα αλλά κορίτσια της ηλικίας σου . Μου αρέσουν οι έξυπνοι άνθρωποι . Ξέρεις μπορώ να συνεννοηθώ καλύτερα μαζί τους . Πιστεύω πως και εμείς οι δυο θα καταφέρουμε να επικοινωνισουμε μια χαρά . Τέλεια θα έλεγε κάποιος .»
«Δεν ... δεν υπάρχει περίπτωση να συνεργαστώ μαζί σου . Σε τίποτα ... γιατί με ενοχλείς ;»
«Η απάντηση είναι πολύ απλή καλή μου . Είσαι πανέμορφη . Πρέπει να μάθεις πως αυτό σε βάζει συχνά σε μπελάδες όταν ζεις στο κόσμο μας . Και εγώ θα φροντίσω να στο μάθω με πσο πιο ανοδυνο τρόπο γίνεται . Εάν είσαι καλό και συνεργάσιμο κορίτσι φυσικά .»
Ο ήχος από πολλά αυτοκίνητα να σταθμεύουν στην αυλή έκοψε τα λόγια του . Η Σελινα άρχισε να πανικοβάλλεται . Ι θα γινόταν εάν οι γονείς της έβλεπαν αυτό τον άντρα στο δωμάτιο της ; Τι θα σκεφτόταν για εκείνη ;
«Πρε...πρέπει να φύγεις ... σε παρακαλώ .»
«Ηρεμισε . Δεν θέλω να με βρουν εδώ έτσι κι αλλιώς . Θα φύγω όμως θα γυρίσω ξανά ... συνάντησε με το βράδυ στην πίσω αυλή ... και μην τολμήσεις να μην εμφανιστείς , ούτε να το πεις σε κάποιον . Γιατί τότε θα αναγκαστώ να κάνω άσχημα πράγματα , και δεν θα άου αρέσουν καθόλου μικρή . Έγινα κατανοητός πριγκίπισσα ;»
Η Σελινα τόλμησε να τον κοιτάξει στα μάτια , να σταματήσει το κορμί της που έτρεμε και τα δάκρυα που απειλούσαν να τρέξουν από τα μάτια της .
Με το ζόρι κατάφερε να κουνήσει καταφατικά το κεφάλι της , και πριν το καταλάβει εκείνος είχε χαθεί από κοντά της . Την είχε προειδοποιήσει , δεν μπορούσε να μιλήσει . Δεν μπορούσε να το διακινδυνεύει . Έπρεπε να κρατήσει τα πάντα για τον εαυτό της . Να βρει μόνη της το τρόπο για να το σταματήσει . Πήρε μια βαθειά ανάσα για να καταφέρει να ηρεμίσει πριν βγει από το δωμάτιο της και τρέξει κάτω για να χαιρετήσει τους γονείς της .

Δίχως να το σκεφτεί έτρεξε στην κουζίνα , όπου έβλεπε τον Γκρεγκορι να κάθεται και να πίνει μικρές γουλιές από τον καφέ του . Το πρόσωπο της κατσουφιασε ελάχιστα . Ήθελε να δει τους γονείς της . Τους είχε ανάγκη .
Ο άντρας αντολμβανοντας την παρουσία της γύρισε έλα οστά το κεφάλι ότου προς το μέρος της χαμογελώντας της .
«Ξύπνησες πριγκίπισσα ;» Το σωμα της τσιτώθηκε . Είχε ακούσει εκείνον τον άντρα να την λέει έτσι πριν από λίγο . Δεν ήθελε να το ακούσει ποτέ ξανά από κανέναν .
«Μην με λες έτσι . Μην με ξαναπείς έτσι γρκεγκορι .» Του είπε πιο απότομα από ότι περίμενε .
«Τι συνέβη μικρή ; Πάντα σου άρεσε να σε λέω έτσι .»
«Απλώς δεν θέλω να το κανεις ξανά !»
«Σελινα ... τι συνέβη ;»
«Τι...τίποτα . Συγνώμη απλώς δεν κοιμήθηκα καλά . Μπορείς να μου κανεις αυτή την χάρη σε παρακαλώ ;»
Ο Γκρεγκορι την επεξεργάστηκε για λίγο . Ποτέ της δεν είχε πρόβλημα με τα ψευδώνυμα που της έβρισκε . Τα θεωρούσε αστεία . Επίσης το πρόσωπο της έμοιαζε χλωμό και ταλαιπωρημένο . Λες και δνε είχε καταφέρει να κοιμηθεί όλη την νύχτα .
Έπιασε το χέρι της προτρέποντας την να καθίσει δίπλα του .
«Είσαι σίγουρα καλά Σελινα ; Δεν μου φαίνεσαι καλά»
«Είμαι απλώς λίγο κουρασμένη ... φταίει που ήμουν άρρωστη . Δεν κατάφερα να κοιμηθώ πολύ .»
«Μήπως θες να σε πάω στο νοσοκομείο;»
«Όχι ... πχι είμαι καλύτερα τώρα . Έχει πέσει και ο πυρετός . Μην ανησυχείς Γκρεγκορι .»
«Καλώς μικρή ... όμως θέλω να ξεκουραστείς σήμερα . Θα μείνω εδώ για τις επόμενες μέρες να σε προσέχω .»
«Οι γονείς μου ;»
«Συγνώμη μικρή ... έπρεπε να μείνουν στο Παλέρμο για λίγες μέρες ... να τακτοποιήσουν τα πράγματα . Μου είπαν πως ήθελαν να είναι εδώ για τα γενέθλια σου ... όμως ..»
«Δεν θα τα καταφέρουν . Δεν πειράζει γκρεγκ .. το έχω συνηθίσει. Μπορώ να σου ζητήσω μια χάρη ;»
«Ότι θες Σελινα .»
«Μπορείς ...μπορείς να αναλάβεις εσυ εξ ολοκλήρου την εκπαίδευση μου ;»
«Σελινα εγώ εκπαιδεύω ανώτατου επιπέδου ... για ομάδες αυτοκτονίας .»
«Το ξέρω ... θέλω την ίδια εκπαίδευση .. και πιο σκληρή εάν γίνεται .»
«Μικρή ..τι σε έπιασε ; Νόμιζα πως δεν ήθελες να ασχοληθείς με αυτά , πως ήθελες να σπουδάσεις και να κανεις κάτι άλλο .»
«Άλλαξα γνώμη . Κατάλαβα πως εδώ ανήκω ... θέλω να αναλάβω τα ηνία μια μέρα γκρεγκ .»
«Είσαι σίγουρη ; Δνε θα είναι εύκολο .»
«Είμαι παραπάνω από σίγουρη .»
«Και τα όνειρα σου πριγκίπισσα ;...εννοώ Σελινα.»
«Είμαι μια πριγκίπισσα δίχως πνειρα πλέον γκρεγκ ..»
«Καλύτερα να πας να ξεκουραστείς .»
«Θα ...θα το κάνω ..»
του είπε απλά πριν σηκωθεί όρθια και αποχωρήσει από την κουζίνα . Το μυαλό της είχε κολλήσει στο
Τι θα έπρεπε να κάνει το βράδυ . Δεν άντεχε να τον συναντήσει ξανά .