SEO RYEJIN's
POV
I just found myself here at the party. Nakatayo sa tabi ko si Ashley. Masama man ang kutob ko ay sumama pa rin ako. Bakit? dahil magka-roommate kami ni Ashley, 'di ba?
Ang plano ko na lang ay tumakas kapag hindi na siya nakatingin. Nangyari nga ang inaasahan ko. Maya-maya ay nawala si Ashley ngunit hindi na ako nabigyan pa ng oras na makatakas dahil namatay ang ilaw bigla.
Namalayan ko na lang na may mga humawak sa braso ko at pagbukas ng ilaw ay pinalilibutan na 'ko ng mga kaninang nagpaparty lang.
"Oh, well. You're still stupid." Ashley said while slowly walking towards me.
I smirked coldly.
"Alam ko na mangyayari 'to." I said.
Mukha namang nainis ito. Hinihingal sa galit itong lumapit sa 'kin at sinampal ako ng malakas sa kanag pisngi ko.
Parang may nalasahan akong dugo sa sobrang lakas ng pagkakasampal nito.
"You bitch! Mang-aagaw ka!" naguluhan ako sa sinabi nito.
Ang may hawak sa akin ay si Bernard at Lance. Nakakadiri ang hawak nila sa 'kin. Ayoko na dito. Gusto ko nang umalis.
"Anong sinasabi mo, Ashley?" mahinahon ngunit madiin kong tanong.
She smirked sarcastically.
"Nakita ko kung paanong naghirap si Ate dahil sa 'yo! She's always crying because of what you did!" she exclaimed.
Lalong nangunot ang noo ko sa sinsbi nito. I don't know what she is talking about.
"Baliw ka na ba?" hindi makatiis kong tanong.
She smirked.
"Tignan natin kung makapagtaray ka pa kapag ginagahasa ka na nina Lance." namutla ako sa sinabi nito.
Agad akong nagpumiglas ngunit sinikmuraan ako ni Bernard kaya namilipit ako sa sakit at napaubo tsaka napaluhod.
Sobrang higpit pa rin ng hawak nila sa 'kin at nanghihina na ako.
Ngumisi ito sa akin.
"Gusto ko 'yan. Lumalaban." at sinundan ng tawa ni Lance.
Mariin ko silang tinignan bago tinignan si Ashley ulit at umiling-iling.
"P-please, Ashley. Don't d-do this..." I begged.
Natatakot ako. Sobra. Kailan ba 'ko makakatakas sa mga ganitong pangyayari? Ang gusto ko lang naman ay maging masaya at makasama si Han.
Umiling ito.
"Don't do this? Eh, mang-aagaw ka nga! Nakita kong masaktan si Ate Cristina dahil sa 'yo! Matagal ng magkakilala si Jisung Oppa at Unnie Cristina. Sumingit ka lang nung ikakasal na dapat sila." galit na sabi nito.
"Mang-aagaw naman pala." singit nung girl number 2 bigla.
They're here, huh. Nanghihina pa rin ako at tumingin sa paligid kung nasaan ang mga tao na nanonood.
Nanghihingi ako ng tulong gamit ang mga mata ko ngunit nagsiilagan sila. No one will help me, huh? Mapait akong napangiti.
"Can you just kill me?" saad ko na nakapagpatigil sa kanila.
"Don't be too excited. Dadating din tayo d'yan." Ashley answered.
My tears began to fall. No one will help me.
God, if you're listening. Please. Please, save me.
"Kayo ng bahala d'yan." sabi nito kina Lance.
"Please, j-just kill me!" mas gugustuhin ko pang mamatay kaysa mababoy ng mga lalaking 'to.
They started to push me to the ground. Sinubukan kong pumalag ngunit walang epekto. Even though my eyes are blurry because of my tears I still managed to look at Ashley. Seeking for some emotion that can make her stop them from doing this to me.
Pero nakangisi ito kaya nabigo ako. She watched me cry. They started kissing me on my neck and started touching my body.
Nakakadiri. Diring-diri ako. Patuloy akong nagpumiglas at nagsisisipa. Nagbabakasakaling makawala ako ngunit wala hanggang sa sikmuraan na naman ako ni Lance.
"Makulit ka, ha!" si Bernard at sinampal ako.
Tatlo silang may hawak sa akin. Nakakadiri. Nakakadiri silang lahat. Maski ako diring-diri sa sarili ko. Malakas ang naging hagulgol ko.
"Please! P-please, stop it! Please! Help m-me!" I shouted.
May nakita akong mga naaawa ngunit walang tumulong nanonood lang sila. Until, Bernard ripped my clothes. I want to cover myself.
They were about to pull my pants off when someone punched him. Tumalsik ito at maski ang mga nakahawak sa akin.
Nanghihina man ay pinilit kong umupo. Nanginginig na ako sa sobrang takot habang nagkakagulo silang lahat.
May mainit na telang bumalot sa akin bigla. "Shh... sorry, 'insan. Nalate kami." boses ni Changbin.
Napayakap na lang ako sa kaniya agad. They saved me. They came to save me.
"Tingin mo matutuwa ang Ate mo sa ginagawa mong 'to, Ashley?" galit na tanong ni Jisung sa nakatulalang si Ashley at mukhang naitulos sa kinatatayuan.
"S-she desrved it!" pagpilit nito.
"She didn't deserve this! How dare you do this to my cousin! Napaka-wala mong awa." mariin na sabat ni Changbin.
Lumapit din ang iba na nakilala kong sina Minho. Nag-aalala silang nakatingin sa akin.
"Okay ka lang ba? May masakit ba sa 'yo?" tanong ni Minho.
Nanghihina man ay umiling ko bilang pagtanggi.
"Tara na." si Seungmin.
"Oo nga. Dalhin natin sa ospital si Noona." si I.N.
Nang akmang itatayo na nila ako ay bigla akong nawalan ng balanse.
The next thing I knew someone's carrying me. I still tried to look at his face.
"J-jisung..." that's the last thing I said before everything went black.
EDITED.
